Seni Anlatmamı İsteselerdi Benden,
bir yürek anlatırdım içimde koskocaman bir dünya, ü
dünyada kocaman bir fener ve sevgi yolu aydınlatan.
Deselerdi yaz onu; yazadım en güzel şiirleri dilsiz istekleri dipsiz kuyu sarınçlarında yuvarlanan aşkları.
Yazardım parmaklarım morarıncaya kadar yazardım, yüreğim yorulup duruluncaya kadar.
Deselerdi çiz onu; çizerdim dünyayı, dünya her tarafı yediveren gülleri yedi renk açan
en mevsimsiz çiçeklerin açtığı nakışlı oyalı özenli bir dünya ve korkardım kendi çizdiğim dünyaya dokunmaya,
korkardım çiçeklerin yaprakların solmasından.
Deselerdi kim O?
O derdim o işte yüreğinde deryaları taşıyıpta
tek bir dünyalıya konuşamayan,
o sınırsız sevgi deryasında yelken açıp giderken
sevgisini utangaç kişiliğine gömen biri idi.
Ve O derdim;
Beni sabahlara kadar kendisini düşünmek zorunda bırakan insafsızın biri.
O konuşsa yüreğindeki allı tebessümlerde kaybolurdum,
konuşsa yanmadan yıkılmadan söndürürdü beni derdim.
O;ki benim başımı döndüren, görmediğim kadar özlediğim,
özlediğim kadar dokunamadığım, dokunamadığım kadar ürkek...
Ve O derdim;
Yaşayıpta yitirdiğim değil yaşamayıpta bilmek istediğim,
konuşmasını beklediğim,hasretlendiğim, hasreti ile eridiğim,
yanımda iken bile özlediğim, gittiği yolu kıskandığım, a
ydınlık günlerimi aradığım.
Seni anLaTmamı iSteSeLeRdi...
Ağaç şeklinde