duRduk YerdE eLLerİm üŞüdÜ

inandığım her şey adına yasak sorular sordum kendime
Bütün denklemlerin bir bilinmeyeni ben oldum
Sevgiyi sordum
Neden bu kadar yalnızlık, sen söyle
Beş duyumu yitirdim kaç zaman
Anlayan yoktu
Yutkundum arsenik tadında
Kaçıyorum bu dünyadan
Nedenini hiç sorma
Bakışlarım benim değil artık
Sesim değişti
Bu kez başka gittim
Bu kez başka gittim kendimden
Söylemeseler bilmeyecektim
Ağlayınca uzun ağlarım kimseler olmaz
Susmanın konuşmaktan zor olduğu anlardır bu
Anlar mısın
Yaşam ne tuhaf bilmecedir
Sen anlıyorsun, biliyorsun
Her şeyi biliyorsun
Anlayamayan bendim
Yaşamın bir düş penceresi olmadığını
Çiçekleri severken dalları kırmak olmaz sanırdım
Aşkı kendi rengiyle taşıyıp, içimi sancılar bastığında
Avuçlarımda kederi eritip yürürüm sandım
Kimselerin bilmediği yerlere
Bütün tanımları değiştirip
Öylesine hesapsız, hiç beklenmedik sevgiler yaşarım sanırdım
Gözümün önünde vurdular beni
Birden bire bensiz kaldım
Durduk yerde ellerim üşüdü
Oysa bedenimde cehennem benzeri ateşler vardı
Sana her şeyi anlatmadım
şimdi hangi aynaya baksam kimliksizim ben
Nerede o yüzümdeki çocuk
Nerede o kendini bilmez çocuk...

alıntıdır