Hadi mutluluk oyunu oynayalım. polyannacılık olmasın ama bunun adı. Sırf başkalarının mutluluğu için gülümseyelim hayata ve unutmayalım sevildiğimizi. Başkalarının mutluluğuyla mutlu olalım. Başkalarını mutlu etmek ilk hedefimiz olsun. Hayattaki bütün skntılara, bütün yaralara rağmen gülümseyelim.
Silelim, denize fırlatalım yapılan hataları. Engel olmasın bize yaşanılan geçmiş. Sadece geleceğe ve bugünü yaşamaya bakalım. Bugünü yaşayalım…
Yaşayalım çünkü bugün yaşanmaya değer. Yaşamak için var bugün. Mutlu yaşamak için.
Küçük şeylerden mutlu olmasını bilelim. Çünkü mutluluk önemli. Bugünü yaşamaya değer kılan mutluluk önemli. Belki dostlarımızın varlığı mutlu etsin bizi, belki ailemizin varlığı. Ama herşeyden önemlisi kendi varlığımız mutlu etsin bizi.
Şöyle bir düşünelim aynanın karşısında; ”Ya ben olmasaydım, ya benim var olmamı sağlayacak sebebler var olmasaydı…” Evet bakalım gözlerimizin ta içine… Benim var olmam neyi değiştirdi, var olmamam neyi değiştirirdi? Bir şeylere anlam katabiliyor muyum? Hayatta insanlara faydalı olabiliyor muyum? Yoksa varlığıyla yokluğu bir olan sıradan insanlardan mıyım ben de?
Sıradan insan…Ne acı… Hayata bir şeyler katmamak, ot gelip ot gitmek ne acı… Ama tam tersi insanların dertlerine deva olmak ne mutlu. Ben gittiğimde yokluğumun hissedilmesi, gerçekten hayata bir şeyler katbilmek… İnsanlara yardım eli uzatmak. İyi kötü ayırt etmeden karşısındaki sırf insan olduğu için ona değer verip, yardım etmek ve bunu herşeyden önemlisi Rıza-i ilahi için yapabilmek… O zaman gerçek mutluluğu elde eden oluruz bizde. Bugünü yaşamış oluruz en güzel şekilde. Yaşanmak için var olan bugünü en mutlu biçimde yaşarız. Hem biz hem çevremizdekiler mutlu olmuş olurlar…
Mutluluk Oyunu
Ağaç şeklinde