Maviye boyalı umutlarım, beyazlarla süslenmiş rüyalarım, pembe hayallerim vardı. Her mevsim açan papatyalarım, burcu burcu kokan güllerim vardı. Kimseden gizlemediğim gamzelerim ve kimseden kaçırmak için çaba sarf etmediğim gözlerim.
Yüreğim vardı hiç kırılmamış incinmemiş ve hiç acımamış. Her mevsim güneş doğan bir pencerem vardı. Penceremden sızan davetsiz misafirlerim, rüzgarlarım vardı. Şarkılar söylerdi bana dertten kederden uzak nameleriyle. Gülüşlerim vardı benim senden önce. Gecelerimi aydınlatan yıldızlarım vardı. Işıl ışıl doğan bir güneşim.
Yağmurlarım vardı benim hüzünleri bile kıskandıran. Kar yağardı bembeyaz, kardelenlerim açardı. Fırtınalardan arınmış durgun denizlerim vardı, martılarım uçardı hiçbirinin kanatları yaralı değildi ki senden önce… Gülüşlerim vardı benim senden önce. Hiçbir masalım kötü bitmemişti.
Kurt hiç beklememişti kırmızı başlıklı kızın yolunu, pamuk prenses yememişti büyülü elmayı… Ağlayan olmamıştı çektiğim filmlerde, ya da yazdığım şiirlerim hiç üzmemişti insanları. Gülüşlerim vardı benim senin için terk etmeden önce. Her şeyden vazgeçecek kadar sevilmiştin bilmesende…
Senin için gülüşlerimden vazgeçen ben, bugünde senden vazgeçiyorum sevgili ve uğruna
kaybettiğim bütün gülüşlerimi geri istiyorum senden..
Ağaç şeklinde