Sessiz Çığlık

[ZyreC]

Gözlerinin hasretinde yüreğim boşluklarda sesini arıyor. Yankılansa sesin odama ve gözlerin geceme yıldız misali düşse yeter bana. Bir tek gülüşün geceme tüm acılarıma iyi gelecek kadar güzel. Ve senle yaşayacağımız güzel günler tüm hayatıma bedel. Boş duvarlara ismini söylüyorum ve seni yıldızlara soruyorum acaba neler yaptı diye. Vurulmuşum sana, gözlerine yanıyorum bir alev topu gibi...

Hasretin sanki volkan gibi köşe başlarında patlıyor. Sensiz düşüncelere dalsam her fikrim kör kurşunlara ispat ediyor. Gözlerinden mahrum gecelerim katrana boyanıyor. Uçurtmalarımı senden haber alır mı diye omuzlarından kaldırdım. Yüreğimi göçmen kuşlarla sana yolladım. Boş gelmiyeceklerdi biliyorum. Yüreğini ve gözlerini bırakcaklardı avuçlarına...

Acıların yarınlarda müjde kokan çiçeklerdi. Düşünsene karların altındaki çitlenbikleri. Aylarca toprakla kar arasında kalırlar. Ama içlerinde hiç bir zaman umutsuzluğa yenilmezler. Yaprakları hazanı andırsa da içindeki umutlarını sererler dudaklarına. Bahar olunca nazlı bir gelin gibi güneşin koynuna girerler. Tüm umutlarını güneşle sevda kokan yüreklere sererler. Sende onlar gibi hiçbirşeye yenilmeyeceksin. Yarınlarını bahar addedip içindeki sevgi yapraklarını yüreğime sunacaksın. Her yaprağıda ölümüne sevdanın naif duruşunu, yanlızlığa karşı dik başlılığını ve acılara karşı metanetini göreceğim. Gördükçe sımsıkı saracam seni... Bırakmayacağım seni acıların kollarına.. Bu kadar kolay pes etmeyecektik fani yaralarımıza... İyileşmesi yıllar sürecek acılarına ben hergün nefesimle merhem olacağım. Yavaş yavaş iyleşeceksin. Her güneşte sana umutları bırakacağım ve gözlerin dünden daha iyi parlıyorsa o zaman daha çok saracağım iyleşmen için. Tüm acılarına ben kefilim. Yeterki sen mutluluklara gülümse.