nerdesin yar üşüyorum...

Şimdi sana dair sözlerim diken dilime....

Külden ateşe gidiştir seni her hatırlayışım...Gri bulutlar çöreklenmemişti kentimizin üzerine...

Yağmur a çeyrek vardı...

Arşivlerde çoğalmış resimlerime ,bültenlere düşmüş ismime aldırmadan yürüyordum,kentin puslu akşamlarında...

Aynı yağmurlardan kaçmıştık...

Bir hüzün kavşağında bulmuştuk; ateş-sönmez bu sevdayı...

Acı vardı ceplerimizde ..Fail-i meçhul umutlarımız...

Daha kalın duvarlar örülmemişti gözlerimize....Günler bizim di ,Geceler bizim...

bölüşmüştük herşeyi yağmur yağmamıştı günlerimize...

Filistin senindi,Beyrut benim...ellerinde taşlarla ,çocuklar koşuşurdu ,gözlerinde...

Dağlar benimdi..kentler senin...Bana ulaşmak zordu,sende ise yaşamak...

Biz bunu başarmıştık seninle...sevmiştik birbirimizi,dağlarımızı ,kentlerimizi...sevmiştik ülkemizi...


Birgün atladın dertleştiğimiz çatıdan...ve gittin sonsuzluğa...kalakaldım kanlı meydanlar ortasında ,bir başıma ...yaralı..

o ölümlü kaza sonrası yaralı kalmışlımla ve morg kapılarında bırakarak seni ,sürgün gittim yağmurlar kentine!!!

yoksun yaar!!

kaçtığım yağmurlar yağıyor üstüme...

Şu soluğuyla tenimi dağlayan,hasret rüzgarlarında...SUS a kesmiş yüreğimin,acısı ve yanıtsız kalmış çağrımın köhnemiş sızısıyla, birbaşımayım...

Sesime fidye isteyen duvarların ardında....


Kalın bir duvarla ayıralı beri hayatımı,senden ve yaşamdan...

Hiç bir yanlışlığı bağışlamayan bir mezalimlik içindeyim...

Ey yaar!!

Bilemezsin ne akıllara zarar gecelerdeyim...Bazen kurşun yemiş gibi suskun!!

Bazen bombalanmış bir kent gibi çığlık çığlığa!..

Bilemezsin hüznüme isyan zamanlarımı...

Çocuklar ölüyor gözlerimin ortadoğusunda..Her metresi başka bir yangın gecelerimin...

yoksun yaar!

kaldım imlası bozuk cümlelerin arasında...

sözcüklerim takarrof marka silahına sürülmüş tek bir mermi...

seni düşünmek rus ruleti...şakağımda sensizliğin soğuk namlusu....yüzüm kül!!

nerdesin yaaar!! üşüyorum...