**** Bir zamanlar kendin de küçücük bir çocuktun Arada bir olsa da, bunu hatırlayıver... Maddeyi düşünmekten mânâları unuttun, Sen de bâzan bir küçük çocuğu okşayıver! Kendini tekbaşına sanma koca evrende, Bak, nice sevilesi yaratık var çevrende… Kafanın işlediği şu sağlıklı devrende, Paradan önde gelen şeyleri anlayıver. Tükenmesin sevgiye yönelik emellerin, Farkına var yörende nice güzelliklerin, İşinden gayrısını unutmasın ellerin, Dostlarının sırtını şöyle sıvazlayıver. Senin yaşam dediğin, garaz ve ivaz değil, “Rabbenâ ver hep bana” geçerli niyaz değil, Kendine harcadığın zamana bak, az değil, Sana yeteni ayır, çevrene fazlayı ver. Gözlerin, ağlamayı unuttu mu yıllardır? Akmıyor gözyaşların, sanki kurumuşlardır. Hayatta sevinçlerin yanında hüzün vardır, Dilerim hep gül ama... Arada ağlayıver! Sırf kazanmak olmasın hedeflerin önünde Bambaşka hesapları sorarlar öldüğünde... Bir de “gönül” sayfası açıver günlüğünde Ve defterin sonunu sevgiyle bağlayıver...
Hasan Âli Göksoy
ßæ
__________________ qüLün héP qüLDükLérime... sıkıySa öLün bakaLım... héR güN öLDükLérime...
FarKIna WaR
Ağaç şeklinde