______________________________________________ Çok uzak yoldan Üstelik yayan Ve yetmezmiş gibi her adımda ağlayarak geldim
Evinde misin? Bekliyor musun üstelik? Ya da istiyormusun? Bunları bilmeden Üstelik düşünmeden geldim
Onca yaşanmışlığı bir kenara itip Ve sayfalarca doldurduğum günlüğü Bir kalemde silip Boş bir defter koydum heybeme de öyle geldim
Yağmur yağıyor üstelik Islandım sırılsıklam Oysa ben ıslaklığa alışığım Yüreğimden akan yaşları topladım avucuma Matarama koydum da geldim Susuzluğumda yolculuğumun Onları içe içe geldim
Bekliyorum kapında ışıkların kapalı Alıştım karanlıkta yürümeğe Önümü görmeden bastığın her adımın Beni bir uçurumdan aşağı atma korkusu ile geldim Son adımım kapının eşiğinde Eşiğinin ötesinde ne var bilmeden geldim
Bunca yırtılmış sayfadan sonra Beklentim yok hayat denilen kitaptan Anladım ki hayatın sana sundukları Sadece gösterdiği eli imis Avucunu sımsıkı tutup arkasına sakladığı O elini açabilmekmiş mutluluk Sana verdikleri ile yetinmemekmiş İnadına arkasına sakladığı elinde görebilmekmiş mutluluğun sırrı
Ben tüm yolculuğumda gelirken sana O elin hayali ile geldim
Kapındayım, ben geldim Kurt gibi acıkmış yüreğim bir lokma sevgiye Tüm bedenim tükenmiş İstesen de bir adım atamam
Yıkıldım kapına yorgun Yıkıldım kapını aç ne olur Zili çaldığımda bir adam bulacaksın eşikte Yorgun bitkin ve aç
Cafer Yılmaz
ßæ
__________________ qüLün héP qüLDükLérime... sıkıySa öLün bakaLım... héR güN öLDükLérime...
gülümsüünnnn
Ağaç şeklinde