Ondan bize hatıralardı geride kalan
Ayak izlerini aradığım, geçmiş yıllarımızdan
Uzun zaman oldu üstünden
Bu turkuaz anıların ardından
Parke döşeli bu kimsesiz sokağımızdan
Oysa , bırakıp gittiği, O gün gibi kalmıştı.
Sokakta kimseler yoktu
Sen yoktun !
Sadece ,Hazin dolu bir burukluk vardı
Ve hüzünlü akşamlar...
Sonra ayaz çalmış ellerime baktım
Ne mi gördüm dersiniz ?
Bomboş kalan sokak gibi
Bir acı, hüzün dolu tebessüm
Sonra adımlamaya başladım, O baharsı günlerde
Kiltesiz yeşil patiklerim, Renkli topaçlarım,
Ve uçsuz bucaksız,
Turkuaz günlerim geldi aklıma
Oysa şimdi,
Gökyüzüne doğru şöyle bir bakıyorum da
Kızıla çalıyor...
Mavimsi günler arıyor yüzüm,
Ve sıcacık dostların tebessümünü bekliyor.
Ve duvarlara takılıyor gözlerim
Giderek büyüyen çatlaklar;
Tıpkı yüreğimizi hatırlatıyor,
Yüzümüzdeki çizgileri...
Ve baktıkça, derinleşen izler görüyorum
Açılan yaralarımızda,
Ve bu soğuk , gri mavi ,taş kaldırımlar arasında
Kimler mi yaşıyordu sokağımızda ?
Tahta raflarıyla bakkal Yaman emmi,
Ara sıra portakal uzatan Selim dayı,
Ya o eli yüzü kara kalaycı Memduh !
Ve kirli dumanlarıyla Maltepe içen,
Mahallemizin,o en yaşlıs...
Nalbantçısı ,hırdavatçısı...
Kimler yoktu ki !
Hele o mahallemizin en ince zarif yapısı,
Balkon güzeli Rüveyda'sına ne demeli şimdi ?
O tatlı,çalımlı edasıyla
Kimlerin canını yakmadı ki !
Şimdi mi ?
O günlerden geliyorum
Yılların yorgunluğuna rağmen; hala ayakta karşılayan,
Cumbalı evlerin arasından
İnce bir, resmi geçitten yürüyorum sanki
Ama, kimseler yok...
Geride mi ?
Terk ediliş var, sessizlik, ayak izleri,
Hatıralar var
Bir de, hüzün ve tebessüm dolu,
Mavi yeşil anılarda bir sokak...
Hüzün saklı,eski sokaklar...
Normal
