Sunduğun merhamet kırıntılarını gerçek dostluk, arkadaşlık ve bazen de aşk sandığım – maalesef gerçekten aşk sandığım- için utanıyorum bugün kendimden!
Ve bütün yalanlarına, bu kaldırılmayacak merhamet – yada teselli mi demeliyim?- oyununa rağmen, seni hayatımda böylesi önemli, böylesi vazgeçilmez bir yere koyduğum için.. utanıyorum kendimden!
Ara ara, insafa gelip, yada can sıkıntısından, yeniden en baştan sunduğun yalan sevgi gösterilerine inandığım, sana tekrar tekrar kandığım.. ve hayatımdaki yerini biraz daha sağlamlaştırdığım için.. bak bunu sen yapmıyorsun, bu tamamen benim saflığım! Bunun için, utanıyorum kendimden!
Yıkılmaz sanıyordum kendimi.. yıkılmamıştım çünkü sana gelene kadar.. Bu kadar güzel kucak açtığın için bana, böylesine güzel sunduğun için yalanlarını, bu kadar güzel oynadığın ve sonunda yıkılışımı seyrettiğin için.. Sana bunu yaşattığım, kendimi böylesi bir duruma ittiğim, güçsüzleştiğim, karşında özgüvenimi, cesaretimi yitirdiğim, ağladığım ama bütün bunlara rağmen sana olan aşkımı baki tuttuğum için, utanıyorum kendimden!
Bu defa son diye binlerce cümle kurduğum halde, bu hiç son olmadığı için.. Seni bırakıp gitmeye, uzaklaşmaya, kaçmaya çalışırken, hep ilk önce seni aldığım için yanıma.. İçime ilk önce senin masum sandığım yüzünü koyduğum için.. Utanıyorum kendimden!
Ama bugün farklı!
Sen biraz önce gerçekleri tekrar tekrar yüzüme vurdun! Bunca zaman kulaklarımı tıkamışım senin iğrenç gerçeklerine.. Bugün duydum!
Ben gidiyorum! Ben bugün seni bırakıp gidiyorum ardımda.. Ve birkez daha dönüşüm olmıcak sana!
Sen bana yalan söyledin!
Sen bana acıdın, ve sevgi kırıntıları sundun!
Sen, ben seni dostum sanırken, beni teselli etmek için yalan bir hayat sundun bana!
Sen beni kandırdın, kandırmacaların en yalanı, en yakanıyla!
Sen beni aşşağıladın!
Sen beni aldattın!
Ben bugün gidiyorum. Yarın sabah bensiz bir güne uyanıcaksın! Ve ben sensizlikte huzurla açıcam gözlerimi..
Bunca yaptığına rağmen, ben bu kadar sarıldım ya sana, asla sırtımı dönmedim terketmedim, hep inandım ya! Seni insan sandım ya! Ve sen beni hep kandırdın ya...
Şimdi sen utan kendinden!
Ben gidiyorum, kendimi yeniden sevebileceğim, sensiz bir yere...
Utan sadece!
<<<sıra sende şimdi sen utan!>>>
Normal
