Gün be gün bitiyorum… İçimde ki öfke su yüzüne çıkıyor. Bazen hiç beklenmedik bir anda bir sızı hissediyorum içimde… Yokluğun canımı sızlatıyor… Günün her hangi bir saati çıkıp geliyorsun aklıma, yanaklarıma dokunuyor rüzgar yumuşacık elleriyle… Kovuyorum…
Unutmalıyım artık bu ciğerlerimden canımı söken celladı… Yaşamakla olmayacak anladım, yaşanan her an biraz daha tüketiyor varlığımı… Sen duymasan da ömür yüklü çığlıklarımı, ölüme bir nefes daha yakınlaşıyorum… Merhameti yok hayatın artık anladım. Her gece gözyaşlarımı intihardan döndüren ben, şimdi kendim gidiyorum ölüme adım adım...
Engin denizlerde yelken açan tek denizciyim sanki… Kimse yok etrafta… Şimdi mavi sulardan, masmavi gökyüzüne yükselip mavilere karışacağım… Mavi olup sana bakacağım.
En umutsuz anında gökyüzünden sana mavi yağdıracağım… Ama ben hep mavi kalacağım…
Hayata karşı hep büyük oynadım… Kazandığım pek olmadı ama, kazandığım zaman büyük kazandım… Kaybettiğim en büyük sevdamdın… Bak yine büyük oynuyorum hayata… Sen kendinde yok etmeye çalışırken Sevda’yı, ben dünyadan yok ediyorum… Ölüyorum yar… Kaybettim hayat denen kumarda… Sen beni hiç sevmedin, artık sevsen ne çıkar…
Bana sormadı kimse, kimseye sorulmadığı gibi… Pat diye düştüm ömrün eline… El üstünde büyüdüm… Sağa sola hep güldüm… Bir gün, aşık oldum, aşkın yüzünü gördüm… İnsanları gördüm… Hep bencildiler… Baktım ki olmayacak, geriye döndüm…
Sana büyüttüğüm bütün sevgimi çarmıha gerdim dün gece… Aşkım şahit yazmasınlar diye, kaçtı… Geriye dönmez artık bence…
Bu sana son mektubum… Bu acımın pişmanlıklar denizinde ki son yolculuğu… Bu çaresizliğimin son tangosu… Şimdi hepsini at bir kenara…
Ben sonumu yaşarken burada, sen merhaba de, yepyeni bir hayata…
sen "merhaba" de,yepyeni bi hayata...
Ağaç şeklinde