Bir de bakalım Leyla köşesinden
Aşkın kadın adlı penceresinden
Bırakmıştı kendini yazılmış olana
Susmak ve konuşmamak denen cana
...
Mecnun ne olmuştu neredeydi
Nasıldı ne yapıyordu hali neydi Geceleri loş gölgeler arasında
Kum tepelerinde ay yarasında Mecnuna benzeyen hayaller olurdu
Bu anlarda sanki kalbi dururdu
Bitmiş olan bir daha mı başlayacak
...
Neye yarar böyle bir şimdiki zaman
Acıyla da olsa dopdolu olan hayat
...
Ya bir gün geri dönerse Mecnun
Yine altüst olursa ortalık bütün
Daha mi iyi olur daha mi kötü bilmiyordu
Bir umut vardı gönlünde eksilmiyordu
Sonra kızıyordu kendine kınıyordu kendini Kapamak istiyordu içinde eskinin kepengini
...
Beklemek neyi bekledigini bilmeden
...
Fakat sonradan duruldu Leyla
Tevekkülle huzuru buldu Leyla
Ruhta kopan fırtınalar dindi Gökten gönle sükunet indi
Anladı ki acı tatlı soguk sıcak
Geçmiş ve gelecek ayrılmak ve kavuşmak
...
Farketmez gelse gelmese Kays (Mecnun) Ona
Gitse gitmese Ona Leyla Tanrı katında buluşmuşlardır Hakikat yurduna kavuşmuşlardır
Sezai Karakoç..
__________________
Hayat; vektorel kısa bir çizgiden ibaret. O nu dilediğinizce çizin. Çizin, çizin... KORKMAYIN
leyla köşesi
Ağaç şeklinde