Dokunmak istiyorum kalbine,
Uzatıyorum ellerimi sonra,
...Ama o da ne?!
Ellerim yok olmuş!..
...Dokunmaktan vazgeçiyorum, ÇARESİZ...
Bakmak istiyorum kalbine,
Görmek istiyorum en derinlerini...
Göz kapaklarım açılıyor yavaşça,
...Ama o da ne?!
Göremiyorum, ne seni,
Ne de o güzel kalbini!...
Benim,,, gözlerim de yok olmuş...
...Görmekten de vazgeçiyorum, ÇARESİZ...
Sonra duymak istiyorum "Kalp atışlarını"...
Dinlemeye başlıyorum büyük bir dikkatle...
Susturuyorum her şeyi,
Bütün çevremi ve hatta "Kendi kalbimi"(!)...
...Ama o da ne?!
Artık duyamıyorum da!..
Demek kulaklarım da yok olmuş...
...Duymaktan da vazgeçiyorum, ÇARESİZ...
Sonra yapabileceğim en iyi şeyin,
Düşünmek olduğuna karar veriyorum...
Seni düşünmek istiyorum...
Bütün dünyayı silip
Seninle baş başa kalmayı hayal ediyorum...
...Ama o da ne?!
Benim, benim beynim nerede?..
Yoksa... Aman Allah'ım!!!
O da mı yok olmuş?!.
...Düşünmekten de vazgeçiyorum, ÇARESİZ...
...Birden, bir ağrı beliriyor,
Sol göğsümün üstünde...
Ne olduğunu anlayamıyorum,
Yalnız, "HİSSEDİYORUM"...
Ancak o zaman,
Bana kalan tek şeyin
"HİSSETMEK" olduğunu farkediyorum...
Ve... seni hissetmek istiyorum...
Seni hissettiğimde
O ağrı yok oluyor!
Dünyadaki tek varlığım
Yalnız küçük bir kalp kalıyor!..
(...Özledim seni...)
Ağaç şeklinde