Kendiyle konuşana deli derler ama kendine ben kimim diye sormazsan akıllı olmuşsun deli olmuşsun sana pek faydası dokunmayacaktır.
Çocuklar kendilerini bulana kadar ben oyum ben buyum derler, başkalarını taklit ederler. Ne zaman ki büyürler artık o veya bu değil kendileri olmaları gerektiğini anlarlar ve sorarlar: ben kimim? İnsan aynı anda birden fazla şeydir. Arkadaş,Anne, oğul, baba,kardes, s evgili, çalışan vb. rollerimiz var. Mutlu, hüzünlü, öfkeli, neşeli bir sürü halimiz var. Kim olduğuna karar veremeden yaşayan bir sürü insan var; ben de onlardan biriyim, sadece görünüşte büyüdüm gerçekte ise hâlâ çocuğum
Benim kim olduğum, o kadar da önemli değil aslında...
Ben, yüreğine sevgi tomurcukları ekmiş, ellerini tebessümlerin kanatları arasına uzatmış, umutları; bir sana bir bana diye paylaştırmış biriyim.
Yedi cücelerini yitirmiş, onları aramak için yola düşmüş bir efsunlu bir kurbagayim belki de....
Bir bulutun içinde saklıyım belki...
Belki de bir çocuğun masum ağlamalarının satır aralarında...
Belki dünde yaşadım, belki bugünde...
Belki de, yaşayamadım gönlümce...
Hasta sabahları iyileştirmeye çalışan bir hemşireyim belki de...
Belki de dermani olmayan bir hasta...
Belki, yaşım 1, belki 11, belki 19, belki 20, belki 24, hatta belki 80...
Ne farkeder ki...
Belki de daha doğmadım...
Peki sen kimsin
__________________
Hayat; vektorel kısa bir çizgiden ibaret. O nu dilediğinizce çizin. Çizin, çizin... KORKMAYIN
Konu hayat tarafından (12/12/08 Saat 00:28 ) değiştirilmiştir..