Yine Yanlızım
bir düğüm vardı, orada duruyordu. ağlamak istiyordum ama gözlerim izin vermiyordu. gece uzundu yanlızdım üşüyordum. bir ses duydum bakmak için kalktım. sokak lambasının ışığı pencereden içeriye giriyordu. birden yüzünü görür gibi oldum. gözümü açıp kapayıncaya dek kaybolmuştu yüzün.
ağlıyordum. çok sonraları farkettim düğüm çözülmüştü. gizemliydin yaklaşmıyordun konuşmuyordun herkesden uzakta öylece izliyordun olanları. bağırıyorlardı ardından kalpsiz diyorlardı sense aldırmadan yoluna devam ediyordun.
seni takip etmeye başladım nereye gittiğini ne yediğini neleri sevip neleri sevmediğini öğrendim. sana çok alışmıştım bağlanmıştım. yavaş yavaş çözüyordum seni farkında değildim. sen beni sevemezdin.
süslü kelimeler kullanıyordun konuşurken, süslü insanlar eşlik ediyordu kelimelerine ve sana çok uzaktaydın ve öylece seyrediyordun sesini çıkarmıyordun seni sevmeme bense bilmiyordum senin beni sevmeyeceğini.
sürekli o kayanın yanına gidiyordun. saatlerce kıpırtısız oturuyor ardından çekip gidiyordun. yorulmuştum. insanlardan, yanlızlığımdan ve yokluğumdan.
seni bekliyordum gene o köşe başında tam saatiydi. gelmedin merakla bakındım etrafa ama yoktun. koştum bütün sokaklarda seni aradım yorulmuştum soluklanmalıydım birden o sahilde olduğumu farkettim. kayanın yanına gittim. bir kutu vardı üzerinde adım yazıyordu.
öylece oturdum orda hiç kıpırtısız. korkuyordum hava soğumuştu, gece olmuştu. sabaha kadar oturdum o kayanın üzerinde. gün ağardı tüm cesaretimi toplayıp kutuyu açtım. renkli zarflar vardı içerisinde. zarfların her iki yanında da resimler vardı. resimlerin birinde sen diğerinde ben vardım.
bir zarf vardı siyahtı ve yanında tek bir resim vardı. bütün zarfları tek tek açtım.
birinde ''gelmelisin'' yazıyordu, diğerinde ''görmelisin'', bir diğerinde ''sevmelisin'' bir diğeri bir diğeri derken sıra siyah zarfa geldi.
diğer zarflardan farklıydı. daha ağırdı sanki çok büyük bir yük taşıyordu. yanında bir resim vardı oda karanlıktı. zarfı açtım içi boştu. zarfı yerine yerleştirirken farkettim ağlıyordum.
birden zarfın kapagındaki pırıltı dikkatimi çekti ''çok bekledim seni meleğim çok bekledim, özledim seni her gece sana sarıldımda uyudum, bekledim yanıma gelmeni gelmedin. gidiyorum artık bitti'' yazıyordu.
rüzgar esti kutu yere düştü zarflar, notlar, resimler hepsi benden kaçtı. tutamadım hiçbirini. seni tutamadığım gibi gittiler.
bense uzun gecelerde yine yanlızdım ve üşüyordum...
ßæ
__________________ qüLün héP qüLDükLérime... sıkıySa öLün bakaLım... héR güN öLDükLérime...
mühendis olcam bölüm kalsın şimdilik nede olsa değişecek
bi kamyon ismim war benim her ortamda başka bir isim ama okulda arkadaşlarım MUHAMMED derlerdi...
ßæ
__________________ qüLün héP qüLDükLérime... sıkıySa öLün bakaLım... héR güN öLDükLérime...
mühendis olcam bölüm kalsın şimdilik nede olsa değişecek bi kamyon ismim war benim her ortamda başka bir isim ama okulda arkadaşlarım MUHAMMED derlerdi...
Gülemiyorum artık. En iyi yapabildiğim şeyi kaybettim aslında önce seni ve senle birlikte her şeyimi kaybettim. Yanımda yoksun…
Olsan sarılırdım sana sıkı sıkı. Bırakmazdım, sıkılır, bağırır çağırırdın ama ben biraz daha fazla sarılırdım sana.
Biliyorum benden bağımsızdın. Hiç sahip olamadım sana. Olmakta istemdim aslında, çünkü hep yanımda olacaktın… Ya da ben öyle sanmıştım…
Sana ilk satırlarımı yazdığımda, yine mum ışığı vardı odamda. Soğuk, beyaz bir defterin her şeyi hayale dönüştüren sayfalarında ilk kez seni yaşamıştım…
Şimdi uzun yağmurların ardından yine mum ışığıyla dolu odamda, yine ve hala sana yazıyorum…
Çünkü ben her hayal kırıklığım, her duvara çarpışımda sonra hala sana dönüyorum…
Ne kadar zamandır böyleyim, ne kadar zamandır en yakın dostum özlem hatırlamıyorum. Sanki zaman durdu…
Evet, özlüyorum ve özlemeyi de seviyorum. Çünkü özlemin içinde aşkım, mutluluğum umutlarım var.
Gidenlerin ardından ağıt yakmayı öğreneli çok uzun zaman oldu ama sen BAMBAŞKAYDIN…
Seni birine anlatmaya kalksam sözcükler yetmiyor, kelimeler acizleşiyor… Neye benzetsem hep bir yanın eksik kalıyor…
Uzun zaman oldu içimdeki mavilerin donalı. Kendim seçtim sevdayı tek başıma yaşamayı. Yalnızlığımın sorumluluğunu taşıyacak kadar da yürekli olduğumu düşünür ve söylerim herkese gururla…
Geceler sancı olur işlerdi içime ama yüreğimde yaşattığım sevdamı düşündükçe, içime yayılan sıcaklık alıp götürürdü tüm sancılarımı…
Yaşanmıyor sensiz buralarda. Anılar gelip batıyor şah damarıma… Gözlerimden yaş süzülüyor dudaklarıma…
Katili oluyorum gecelerimin her yakamozda bir ayı kalaylıyorum bir denizi savunuyorum rüzgarlara vuslat dilekçemi…
YAŞANMIYOR HASRETİNLE BÖYLE BİR BAŞIMA…
Sensiz yaşayamayacağımı anla artık gözlerimden bu düşünceleri al artık ne olur…
Hayallerim sönük yaşmaya çalışırken ben… Sen nerelerdesin… Uzun zaman oldu dokunmayalı sana…
Dursun zaman konuşmayalım kimse görmesin yalan gözler, sussun bütün insanlar SADECE…
SADECE sen konuş… Seni seviyorum de… Yeniden yeşersin yeniden can bulsun dünyam hadi… Yüreğimden can kopartılıyor sanki… Lütfen tut ellerimden artık… Yoruldum çok…
Ne olur inan bana seni ölümüne sevmişim…
Sensizlik öyle acı veriyor ki bana dalıp dalıp gidiyorum bak uzaklara kalbim derinden sızlıyor ağrıyor işte…
ßæ
__________________ qüLün héP qüLDükLérime... sıkıySa öLün bakaLım... héR güN öLDükLérime...
Hybrid-Şeklinde
