Bakma bu günkü dağların ak karına,
Gün gelip güneş daha sıcak doğacak
Ve eriyecek buzlar…
Delecek toprağı otlar,
Sürgün verecek yine ;
Kuru görünen ağaç dalları.
Uyanan toprağın yüzünü tırmalayacak ;
Umut kazmaları….
Yurt dediğin nedir oğul?
Doğduğun yer mi?!
Doyduğun yer mi?!...
Bir yere yurt diyebilmen için ;
Önce doğmalı ,
Sonra doymalısın elbette…
İstekleri bitmeyene;
İki cihanda da
Huzur yoktur !!...
Böyle bilirim….
Asıl olan ;
Çok çalışıp,
Az istemektir,
Bu topraklarda…
Her sene bir çift mısırdır …
Hasatta umudum,
Odur bağlayan beni ,
Hayata ….ve buraya....
Önce ekerim tohumları ….
Kara toprağa,
Sonra beklerim ki;
Dönüşsünler ,
Ak koçanlara…
Böyle geçti yüzyılım bu topraklarda;
Ne kötüden iz gördüm,
Ne de namertten söz duydum;
Şükrettim ama ;
Beklemedim ki ;
Allah göndersin. …
Bildim ki ;
Eğer vermezsem ;
Bu sarı tohumu kara toprağa ,
Ne umudum kalacak,
Ne de toprakla bir bağ aramda...
Dağın arkası dağ olur" derler.
Doğrudur.
Lakin bakarsan,
Beklemeyi bilirsen ,
Dağın arkası ;
Bağ da olur....
Onun için ;
Ne sabrımı ,
Ne umudumu ,
Yitirdim ;
Yalan dünyada…
Ana rahmi gibidir
Dünya insana;
Ana rahminde;
Göbek bağıdır hayat bağımız,
Dünyada ise;
Umutlarımız.
Umudunu yitiren,;
Hayat bağını da yitirir oğul !!!…
Ben bunu bilir,
Bunu söylerim.
Kalın sağlıcakla...
Araştırmacı fotografçi Cemal GÜLAS'ın Artvin Maçahel'de bir akşamüzeri rastladığı yaşlı bir kadının mısır tarlasını kazdırmak için şehirdeki çocuklarına göndermek üzere yazdırdığı ‘’ bu mektup’’;gezginin hayata bakışında yepyeni bir sayfa açmış… Mektubun bir kopyasını tarlasını kazması karşılığı istemiş, Bir hafta boyunca kadının tarlasını kazmış.,İş bittiğinde ellerinin acısı bir ay sürmüş...Ancak bu ona ,yıllar sonra bile hayatında yaptığı tek hayırlı işin, o tarlayı kazmak olduğunu dusundurmus… Mektup daha sonra, taşıdığı anlam ve evrensel nasihati nedeniyle, kadının çocuklarından başka, bir milyondan fazla insana ulaştı, ulaşmaya devam da ediyor.. Bu bilgiyle bi kez daha bastan,keyifle okuyun lutfen ...
Mısır Tarlasından mektup var !
Normal
