Nerdeyim şimdi, kimim ben? Ney’im? Bağrım delik deşik edilmiş. Aşkla yanar ayrılık şarkısı bestelerim. Her delikten farklı inlerim…
Sonu gelmez aşklara ağıtlar yakarım. Yakarım ve yanarım. Ama hep ağlarım. Sesimi sevgiliye duyuracak nefesler ararım…
Yüreklerde bir soluğum ağlarım ve ağlatırım. Yaşarmazsa gözler ıslanır mı yürek? Aşk filizlenir mi?
Ben ney’im aşkın ve ayrılığın sesiyim…
Ben ney’im aşkın ve ayrılığın sesiyim…
Herkesle konuşmam. Herkes anlamaz beni. Her yürek taşıyamaz bu ateşi. Her göz yağmurları çağırmaz…
Her gönül aşk denizine dalamaz…
Aşk ateşiyle piştim. Hasretinden bağrımı deldim. Konuş dediler ağladım inledim. Şimdi aşkın ellerinde dolanan bir ney’im…
Gönülleri ayrılık acısı sardı. Aşklar gözyaşına kandı. Sevda aleviyle kanatlandı ruhlar sonsuzluğa uzandı…
Ya Huu! Şimdi ben konuşmalıyım. Sevgiliye aşkımı haykırmalıyım. Ben ney’im. küçük bir kamıştım sazlıkta. Kader bir bıçak oldu,kopardı toprağımdan…
Aşk ateşiyle piştim…
Ney aşkın sesi…
Ney ayrılığa yakılan ağıt…
Ağlar ney aşk ateşiyle…
Yüreklerde konuşur, yüreklere konuşur…