Mevlana'dan eşine Mektup;

[hüzün]

Birgün Mevlana eve girer ve hanımı ona sorar;

Bu kadar aşıksın Mevlaya şükürler olsun bu aşkı yaşayıp... yaşatana...

Peki bana ne kadar aşıksın der;

Mevlana hanımına şöyle der;

Sen benim; Yaradan’dan ötürü yaradılanı sevişim,

Bir adım gelene on adım gidişimsin.Ve herkesi olduğu gibi kabul edişimsin

Sen benim; yalandan ve sahteden kaçışım,

Riyadan bıkışım, gerçeği arayışımsın

Ve nihayet doğrunun tadına varışımsın




Sen benim; haksızlığa ve zulme baş kaldırışım,

Mazluma kucak açışım, zalime düşmanca bakışımsın

Ve mağdurdan yana tavır alışımsın




Sen benim; bugünüme şükür ve yarınıma dua edişim,

Azla yetinişim, çoğa göz dikmeyişimsin

Ve kapanmayan avuç içimsin




Sen benim; hayat ve kaderle inatlaşmam,

Ekmek için kavgam, bitmek tükenmek bilmeyen davamsın

Ve zorluklara karşı yılmayışımsın




Sen benim; menfaate ve çıkara tepkim,

Almak için verene öfkem, ille de karşılık bekleyene lanetimsin

Ve alayına isyan edişimsin




Sen benim; ahlaksızlık ve yozlaşmayla mücadelem,

Para için kendini satana küfredişim, başkalaşana verip veriştirişimsin

Ve eskiyi özleyişimsin




Sen benim; duygusal yaradılışım,

En ufak şeyi kafaya takışım, kolay unutamayışımsın

Ve bundan bir türlü sıyrılamayışımsın




Sen benim; sonsuz sadakatim,

Merhametim, hissiyatim, şefkatimsin

Ve aman diyene yüz çevirmeyişimsin




Sen benim; her şeye rağmenim,

Asla pes etmeyişim, başımı öne eğmeyişimsin

Ve ümidimi yitirmeyişimsin




Sen benim; yaşama ülküm,

Namusa olan düşkünlüğüm, namussuzluğa küskünlüğümsün

Ve gururum, onurumla olan bütünlüğümsün




Sen benim; karakterim ve kişiliğim,

Objektif fikrim, subjektif hissimsin

Ve hayata bakışımsın