Sen bu satırları okurken ben cok uzaklarda olacağım...
Böyle başlardı bütün bildiğimiz mektuplar,
Biliyormusun? Bu ikimizin hikayesi,
Şu anda nerdesin, ne yapmaktasın;
Bildiğim yerlerdemisin yoksa hiç görmediğim bir evin penceresinde mi,
Sevdiklerin özlemi sardımı nicedir kalbini,
Pişman mısın başlamadıkların için, iç cekiyorsundur şimdi
Düşünüpte yazmadığın yazıpta yollamadığın mektupları saklıyormusun hala,
Kafanda hep aynı cümle biliyorum ne olacak halim,
Ah, biriktirdiğimiz bütün hevesler nasılda hızla tükendiler.
En çok kimi özledin, en çok neyi bekledin?
Şimdi düşlediklerimin neresindesin...
Dedim ya.
Bu ikimizin hikayesi...
Islandımız bütün yağmurları, dudak kanatan kalpli sızı aşklarımızı,
Bizi buluşturan kaldırımları,
İşte bütün bunları bütün bunları yazıyorum.
Ben unutmadım diye
Hatırlıyormusun sonunu değiştirmediğimiz filmleri
Hayatın gerceğidir sandığımız kabullenilmiş yenikliği
Bir ağızdan söylediğimiz en kahraman cenkliği,
Büyürken vazgectiklerimizi yada vazgeçittirdikleri seyleri,
Ne Olacak Halim...
Çabuk mu büyüdük dersin
Biliyorum..
NE Olacak Halim...
Sen bu satırları okurken, ben nerde olacağım kim bilir.
Neleri bırakmış olacağım birde,
Ne aşkları
Ne başlangıçları
Ne ayrılıkları tıpkı senin gibi.
Biliyormusun...
Tek sorum var kendimle şimdi
Gözlerin gökyüzüne ihanet ediyorsa
Hâlâ nazlı kuğular kuşatmışsa aklını
Belli ki bir kelebek bekliyor avuçların
Bırak bir bedestene gizlini ve saklını
Bir kelebek bekliyor parmak uçlarında aşk
Bahar şimdi şahmeran tozudur; savrulacak
Su yüzünü sonsuz bir hicrana çevirince
Umutların yeniden ve sessiz kırılacak
İnce cam kırıkları üzerindedir kalbin
Kan sızıyor ruhundan ömrünün taşlarına
Gül kurusu ân bile kalmasın sadağından
Atlasını kirleten melâl ayyaşlarına
Neden kaçıyor artık bilmiyorsun ülkenden
Kanatları yalnızlık burcuna yükselecek
Vuslat ah ü zârını bir gün duyunca senden
Belki konar göğsüne bu muazzam kelebek
burda ne var ne yok 
Normal
