leyla köşesi

[hayat]

Bahs-i Leylâ...




Leylâ...

Aşk bilmezin yanında...
Kara ve kuru bir kız...
Cılız ve de çelimsiz...
Şöyle solgun benizli...
Manasız, boş bakışlı...
Darmadağınık saçlı.
Öyle sıradan biri...
Nahoş, sevimsiz, çirkin...
Bayağı, basit gibi...
Uzun lafın kısası...
Kıymetsiz, ucuz yani...



Ama Leylâ...

Mecnûn’u yakan hani...
Gökte güneş misali...
Ve gözlerinde Kays’ın...
Tek varoluş sebebi...
Hem yaşama hevesi..
Tükenmeyen nefesi...
Güzellerin güzeli...
İnci mi inci dişli...
Değince, göz alıcı...
Şeker ve tatlı dilli...
Ölüye can bahşeden...
Elbette ceylan gözlü...
Birden akıllar alan...
Yay gibi, hilâl kaşlı...
Selvicesine boylu...
Asiller gibi soylu...
Ay’dan daha da aydın...
Nurdan daha nurâni...
Sanki bir melek gibi...
Paha biçilmez biri...
Bütün varlık içinde...
En kıymetlisi yani...



Leylâ...

Susuz, kurak çöllerin...
Dudaklarına değen...
Ve ufukta beliren...
Kapkara bulutlardan...
Bir müjde ile inen...
Âb-ı hayatı olan.....
Gözlere oluk oluk...
Pınar misali dolan...
Yanağı gül kırmızı...
Buram buram aşk kokan...
Sanki bir peri kızı...
Karanlık gecelerin...
Hiç sönmeyen yıldızı...
Talihsiz geçen ömrün...
Gülüp-güldüren bahtı...
Güzellik sarayının...
Tacı, tahtı ve şahı...
Derdsiz tüm gönüllerin...
Dağlardan büyük derdi...
Hasta olan kalblerin...
Tek, biricik şifası...
Leylâ bazen bir hayat...
Bazen bir ölüm gibi...
Kâh zaman sevindiren...
Bir zamansa ağlatan...
Ulaşılmaz sevgili...
Leylâ büsbütün hicrân...
Kaygı, üzüntü, keder...
Leylâ tamamen huzur...
Ümit, neşe ve çoşku...
Sanki Kış ve yaz gibi...
Vakit olup üşüten...
Bir vakitse ısıtan...



Ama Leylâ...

Hep olması istenen...
O’nsuz olunamayan...
Su gibi, ekmek gibi...
Nefes, hava, kan gibi...
Umuda kanad çırpan...
İçin için yanan kor...
Bir fırtına, bir tufan...
Kurtulması ne de zor...
Baştan ayağa ateş...
Ve yerden göğe duman...
Ve sönmeyecek olan...
Cihanı saran yangın...
Gönle akan gözyaşı...
Kapılan bedenlerin...
Hiç bitmeyen telaşı...
Bir yudumluk hoş şarab...
Bir içimlik su Leylâ...
Kendisine bağlayan...
Müptelası olunan...
Bir türlü bırakılmayan...
Ve bırakılamayan...
Hep elzem, hep gerekli...
Gece-gündüz benzeri...
Gönle çöken karanlık...
Ufukta ki aydınlık...
Yahut da güneş ve ay...
Ateşten ateş, ışık...
Sonra Leylâ bir âfet...
Leylâ bir son, kıyamet...
Leylâ gerçek diriliş...
Cennet ve de cehennem...
Önlenemez bir cinnet...
Taammüden cinayet...
Hakikat mahkemesi...
Ardından aşk celsesi...
Sonra bir kalem sesi...
Bir soluk aldırmadan...
Kesiveren nefesi...
Rahmet sonra felaket...
Nimet de dahi azâb...
Sevinç ile gözyaşı...
Bulmak ve de bulmamak...
Olmak yada olmamak...
Varlıkla yokluk vari...



Ve Leylâ...

Sanki üç nokta gibi...
Sonsuzluk kadar derin...
Hiç mi hiç bitmez yani...
...

[hayat]

Gel ey leylâ bu can sana kurban bil
Gözlerime öyle bakma canan bil
Sensizliğe dayanamam bilirsin
Gidişini ölümüme ferman bil
Gölgelerin uzadığı vakit gel
Ve seheri dertleşmeye zaman bil
Niyazında dostlarını unutma
Dostlarındır seni her gün anan bil
Özlemekten konuşan dil lal oldu
Ayrılığındır âteş-i suzân bil
Gel ey leylâ bu can sana kurban bil
Gözlerime öyle bakma canan bil

[hayat]

Sevda dediğin gülüm bir busedir dudağımda,
Bıçak gibi, yasak gibi, kan gibi,
Utanır, intihar ederdi ölüm,
Hayata rest çekip ağladığımda,
Korkak gibi, tutsak gibi, yaşanmamış an gibi,
Ben lâl olmuş bülbülüm, sen deli gülsün bağımda
Toprak gibi, yaprak gibi, candan özge can gibi,
Kuş uçmaz kervan geçmez dağımda,
Kah aşkı yağan kar tanesi
Kah Leyla tüten rüzgardın
Zambak gibi leylak gibi,
Sigaramda duman gibi
Sevdiceğim, sen İstanbul kokardın.. ''

[hayat]

Canımı canan almış, bu ne kutlu bir gündür,
Niçin üzülür herkes, neden ağlar ki hala.
Bugün benim bayramım, bugün bana düğündür,
Senin elinden ölüm, bir diriliştir Leyla...