yürüdüğümüz kaldırımlardan geçtiğim, bağırarak söylediğimiz şarkıları dinlediğim, seni seviyorum yazdığımız duvara son bakışım.. oysa ne çok sonlar yaşamıştık beraber.. hep başlangıcı olan sonlardı.. aslında tekrar başlattığımız aşkımız değil tükenişliğimiz başlangıcı olmuş.. bilsen ne kadar iyi anlıyorum artık bunu..
senelerce bu bitiş içinmi sevmiştim seni.. bilsem böylesine adarmıydım sana kendimi..
gidiyormusun deme bana.. sende bittiğimi anladığım gün gitmem gerekirdi aslında.. bugüne kadar nasıl buralarda kaldım nasıl sabrettim bilmiyorum.. artık camdan her baktığımda acaba görürmüyüm diye düşünüp içim acımıycak.. önünden geçerken gördüğüm her cafede izin olmıycak.. burada böyle demişti diyip kendi aptallığıma yakınmıycam.. beni sevdiğin yalanına keşke daha fazla inanabilseydim..
sana hoşçakal diyorum duymasanda.. bu son o sonlardan değil sevgili.. bu çok başka.. yüreğinden olduğu gibi bu şehirdende gittiğimi öğrenince anlıycaksın gerçek son'u..
verdiğin tüm yaralara rağmen yüreğimde kalan sağlam yanımla iyi bak diyorum kendine.. çünkü bu hasarlı yürek nereye gidersem gideyim hep sende... bilmesende...
'vakit tamam
seni terk ediyorum
bütün alışkanlıklarımdan öteye
yorumsuz bir hayatı seçiyorum
doymadım inan kanmadım sevgiye! ! ! '
<<<asıl son bu son...>>>
Normal
