Anne, zannetme ki günler geçti de Değişti evvelki hissim gitgide! Bir hırçın çocuğum, değişmez huyum; Seneler geçse de ben yine buyum! Senden umuyorum teselli yine! Bugün şefkatine, muhabbetine Zanneder misin ki yok ihtiyacım? Belki eskisinden daha muhtacım! Dünyanın tükenmez kederlerinden Kalbim kırılsa da böyle derinden, Hayatım büsbütün ye’se kapılmaz. Teselli bulurum içimde biraz O derin sevgini hatırlarım da! Her gece hıçkıran dudaklarımda Hasretle anılan senin adın var. Anne, hayatımda bir tek kadın var. Beni aldatmadı, sevdi daima! Gittikçe ruhumu saran bu humma Başka sevgilerden yadigâr, anne! Sevmeyen sevenden bahtiyar, anne!
Sorma ki başımdan çok şey geçti mi? Ah… eğer anlatsam sergüzeştimi! Nasıl terk edildim, nasıl atıldım; Anne aldatıldım, ah aldatıldım, Belki her zamandan fazla severken. Bir lahza bahtiyar olayım derken, Bilmezsin kaç gece böyle ağladım! Şimdi tecrübem var, artık anladım: Aşk, o bir masalmış, yalanmış meğer! Seven bir kalp için sığınılacak yer Yalnız o kucakmış, yalnız o dizmiş… İnsanlar ne kadar merhametsizmiş…
AnnemLe HasßihaL
Normal
