Sensizliğin ertesi yaşadığım gün çok acıydı.Tarifi yoktu.Elle tutlumaz gözle görülmezdi.Senin o an ne yaptığını yada üzüldüğünü bilmiyorum.
Hayat yokluğunda yoktu.Gidişin çocukluğumu,gençliğimi bütün hayatımı götürmüştü.Sensizliğin yolunda kaldırım taşları ömrümün yıllarını anımsatoyoprdu.Çok sonraları öğrendim.Kırık dökük aşkımızdan elde bir şey kalmadığını,hayat rüzgarının bizi başka yerlere savurduğunu.Gittiğin gün sadece bir damla yaşaktı ve sensizliğe inat akan son gözyaşıydı bu.
Çünkü gözlerimden akan yaşlar senin gülüşünle tamamlanmıyordu artık.Aşk yoksulluk gibidir,aşksızlıkta zenginlik gibi.