S€n! B€nD€N N€ AyIRıR........
Bak yine yokluğuna eklendi bir gün
Baktığım yerlere doldu hüzün.
Ne yana dönsem yüzün;
Söyle!...Seni benden ne ayırır?
Mavi bir rüyayla başlamıştı her şey.
İkimizi,içimizi kanatan bu tatlı şey.
Şafakları sökse şehirlerin bir bir;
Söyle!...Seni benden ne ayırır?
Seni özlersem;Masmavi bir gökyüzü var.
Seni sarmak istersem;Çılgın dalgalar var.
Hasret hasret ağaran saçlarım var;
Söyle!...Seni benden ne ayırır?
Gel demeni beklemem;
Her şafakla senin içine doğarım.
Her işe önce;Allah!..Sonra senle başlarım.
Her engeli sevginle birlikte aşarım.
Her uykuya dalışımda hayalini sararım.
Adının anıldığı her yerde seni yaşarım.
Konu sen olunca gelmiyor satır başlarım.
Söyle!...Seni benden ne ayırır?
M@v!NuR
Gönül penceremde,açan,hasret gülleri.
Özleniyor muyumdur?Hazana yüz tutmuş,bir ömürce.
Kar beyazı,sevda kanatlı haber güvercinleri!
Bekleniyor muyumdur?Bende!...
Yakub gibi!...Özlem dolu yaşlardan,kör olan bir çift gözce.M@v!NuR
Bir zamanlar sen vardın ya ben böyle yok değildim
Düşünürdüm neyi mi? Hep seni odalarda
Kimdi bana benziyen baktığım aynalarda
Senden başkası mıydı o sessiz beklediğim
Bir zamanlar sen vardın ya ben böyle değildim
Kim bilir ağlamayı ölüp kendi kabrinde
Sensizliği bu türlü benim kadar kim bilir
Akşam karanlığında herkes gider o gelir
En sevdiğim çiçekler çürümüş ellerinde
Kim bilir ağlamayı ölüp kendi kabrinde
Ya sensizlik ölmekse her gün bir başka türlü
Ya bir şey olmamaksa sen olmak o yerlerde
Yaşamak nerde hani yaşamak gücü nerde
Bilinmez sensiz kalan yaşıyor mu ölü mü
Ya sensizlik ölmekse her gün bir başka türlü.
Ümit Yaşar Oğuzcan