Ah şu yahudiler yokmu :)

[SeMaZeN]

İşin ciddiyeti
Musevi ailesinin en büyük derdi 10 yaşlarındaki çocuklarının matematikten sürekli “0” getirmesiymiş. Sıkıştırmışlar olmamış, ders aldırmışlar olmamış. Son çare, bir katolik okuluna kaydettirmişler. Çocuk bir süre sonra matematik notunu düzeltmiş, sürekli 10 getirmeye başlamış. “Peki ne oldu da bu çocuk böyle 180 derece dönüş yaptı?” sorusuna yanıt aramaya başlamışlar. Çocuk ısrarlı sorulara önce yanıt vermek istememiş. Sonunda bir gün gerçeği itiraf etmiş: “Okula girdiğim gün adamın birini ‘artı’ işareti üzerine çivilediklerini gördüm. O zaman bu işin ciddiyetini anladım...



Müsrif
Solamon be!.. Benim hanım çok müsrif, para yetişmiyor. İnanamazsın, pazar günü benden 200 frank istedi, pazartesi 300, salı 400, çarşamba 500, perşembe 800, dün de 1000 frank!..
- Acıdım sana be Mişon... Nereye harcıyor bu kadar parayı?
- Ne bileyim ben!.. Verdiğim yok ki


Fark
Eczacı Levi alı al moru mor bir şekilde İzhak’ın kapısını çalmış:
- Ne oluyor Levi?.. Nedir bu telaş?
- Sorma İzhak!.. Ben bugün sana mide ilacı veriyorum diye zehir vermişim!
- Eyvah!.. Ne olacak şimdi?
- Ne mi olacak? 5 milyon daha vereceksin...


Yazılı
İzhak sürekli edebiyat dersinden kötü not almaktadır. Sonunda babası onu motive etmek için yeni bir yol bulur ve İzhak’a: “Bundan sonra alacağın her iyi not için sana 100 dolar vereceğim.” der. Ertesi gün İzhak gider ve edebiyat ögretmenine: “Yazılı başına 50 dolar kazanmak hoşunuza gider mi?"


Telgraf
İki yahudi arkadaş ticarete atılırlar. O yıl haki renk kumaşların rağbet göreceği tiyosunu alırlar, bütün paralarını haki renk kumaşa yatırırlar. Aradan bir yıl geçer, kimsenin kumaş aldığı yoktur. Bunlar kara kara düşünürken bir albay gelir dükkana ve askerlere beşyüzbin tane üniforma diktireceklerini söyler. Depoya inerler, kumaşları gösterirler. Albay beğenir, ancak sadece albayın beğenmesi yeterli değildir. Albay bir parça numune alır ve "Yarın öğleyin 12’ye kadar telgraf çekmezsem, bilin ki kumaşları alacağız..." der ve gider. Yahudiler heyecanla beklerler. O gün sabah olmaz ‘alacak mı, almayacak mı?’ telaşıyla. Saat 11:30... Heyecandan ölecekler neredeyse... 11:45, kalpler duracak gibi... 11:55, postacı sokağın başında görünür. Artık her şeyin bittiği düşüncesiyle ‘belki başka birisine gidiyordur’ umudu arasında gider, gelirler. Ama korkulan başa gelir, postacı gelir kapıyı 2 kere çalar. Yahudilerden biri her şeyini kaybetmenin acısıyla aşağı iner, kapıyı açar. Telgrafı okurken yüzü bir anda gülüverir: “Müjde Moiz müjde!.. Baban ölmüş!



İş
Abraham sınıfındaki tek yahudi öğrenciydi. Ne iyi ki yaşadığı şehir nezih bir yerdi ve ırkçılık gibi sorunlar yoktu. Bir gün sınıfta öğretmen şöyle bir soru sordu: “Evet çocuklar, dünyada gelmiş geçmiş en büyük insan kimdir? Bilene 20 dolar vereceğim.” Bütün çocuklar tahmin etmeye başladı. Biri “George Washington! Çünku ulusumuzun babasıdır!” dedi. Başka biri “Abraham Lincoln! Çünkü köleliği kaldırdı!”, bir diğeri; “Jan Dark! Fransayı kurtardı!” Fakat öğretmen bu cevapları kabul etmedi. Bu sırada Abraham parmak kaldırdı. Öğretmen; “Evet Abraham, sence dünyada gelmiş geçmiş en büyük insan kimdir?” Abraham; “Nasıralı İsa.” deyince öğretmen pek memnun oldu ve “Bravo Abraham, aferim, gel al 20 dolarını.” Dersten sonra cevaptan çok memnun kalmış olan öğretmen Abraham’a neden İsa cevabını verdiğini sordu. “Öğretmenim, aslına bakarsanız bence dünyadan gelmiş geçmiş en büyük insan Musa’dır. Ama, iş iştir!..”

[alosar]

süper fıkralar

[naz .]

güzeldi..
paylaşım için tşkkrler..

[Satan22]

süper fıkaralar yaw emeğine sağlık...

[webliya]

emeğine sağlık