Ayna gözlerimde korkak bir buğu buldu
Ve ordan başladı kırılmaya
Ellerim çamur içindeydi ve dizlerim kırmızı Maradona
Çocuktum inanırdım en sıkı yumruğun içinde saklı olduğuna
Kollarımı açabildiğim kadar severdim annemi
Israrla her sabah ayrılık kazanırdı
Meşin dünya hep kahraman çarpıklaştırırdı sonra
Oysa üflesem rüzgar koşsam sokak olurdum
Seni düşünmek kaybedilmiş bir orantı duygusunu geri kazanmaktı
Üç kişiydik biz: ben, annannem
Bir de Ayhan Işık, evimizin en yakışıklısı
Söyleyemedim kendisine henüz
Ama o bile yetişemezdi bedevi düşlerimin gayri safi milli hasılasına
Eğer ki bu kadar tutarlı olmasaydı yağmurlar beni ıskalamakta
Ya da bir merhaba der gibi uzanan nehir boynun
Örneğin olmasaydı coğrafyası, yakılan tüm çocuklukların kesiştiği..
Bakma Sen Şiirler Yazdığıma...
Normal
