BİR İSRAİL ASKERİ VAHŞETİ ANLATIYOR Lübnan'a ilk kez 19 yaşında, askere henüz yeni alındığımda gittim. Ve dahil olduğum birlik şu anda ismini vermek istemediğim kasabaya gönderildi. Bir evin kapısını kırıp içeri girdik, aileye bir kenara çekilmesini söyleyip, orta yaşlı bir adamı dışarı çıkardık. Gözlerini bağladıktan sonra ellerini arkaya bağladık ve ıssız bir yere götürdük. Dizlerinin üstüne çökmeye zorladık ve başının arkasına silah dayadık, eğer konuşmazsa onu öldüreceğimizi söylüyorduk. Tam o sırada BM görevlileri geldi ve adamı bıraktık. Eğer gelmeselerdi, olay daha da ileri gidebilirdi. Ertesi gün 10 yaşında bir Lübnanlı çocuğu sırf alay etmek için aldık. Ailesini zorla mutfağa kapadık ve çocuğu yakındaki bahçeye sürükledik. Komutanım çocuğun yüzünü yerlere sürerken, ben silahı kafasına doğrultmuştum. Komutan çocuğu kafasını uçurmakla tehdit ediyor olmasına rağmen, çocuktan hiç ses çıkmıyordu. Daha sonra yeni bir bölüğe atandım. Yeni mesai arkadaşlarım pisliğe daha alışıktılar... Yaşlılar, kadınlar ve çocuklar ilan edilen sokağa çıkma yasağı nedeniyle 24 saat boyunca evlerinde tutsak kaldılar. Erkekler ise meydana toplanmışlardı, hepsinin gözleri bağlıydı ve sorgulama için sıralarını bekliyorlardı. Acımasızlıklar bununla da sınırlı değildi. Bir istihbarat subayının oğlu olan Omri'nin en büyük zevki, kasabalıların üzerine ateş açmaktı... İsrail'in Lübnan'ı işgalinin ilk aylarında 12.000 - 15.000 insan hayatını kaybetti, ölen İsrail askerlerinin sayısı ise sadece 360'dı. İsrail'in kayıplarının hemen hepsi askerken, kurbanlarının çoğu sivil halktı.
Bu satırların yazarı olan James Ron şu anda John Hopkins Üniversitesi Sosyoloji Bölümü'nde öğretim görevlisi olarak görev yapmaktadır.
1- Boston Globe, 25 Mayıs 2000 İsrail'in Katliamları
Bir çocuk gibi oyuna dalıp da unuttuğumuz sınav...
Dünya üzerindeki kısa yolculuğumuz...
Başımızı kaldırıp göremediğimiz nizam...
Duyamadığımız hayret...
Soramadığımız soru..
Ünlü bir şair demiş ki;Aşk'a uçarsan kanatların yanar.Bunun üzerine Hz.Mevlana şu cevabı verir:Aşk'a uçmazsan kanat neye yarar?
Sen Yolcu Bu Yalan Dünya Hancıdır
Öyle Bir Gün Varki Yürekte Sancıdır
Yer Gök Bir Olup Da Hesap Sorulunca
En Sevdiğin Bile Senden Davacıdır
istedik..
bazen günahkâr,bazen cocuksu saflığımızla..
bu hayata öteden beri kavgalı değiliz..
günahkar da degildik doğduğumuzda; pişmanda..
adına hayat dedik..
hayyul kayyumun rızasıyla..
ve yollar..
yollar buluştu, yolsuzluklar ortasında..
elemin aleminden, el-emin aleme gidene kadar..
sen "kardeş", ben "ayşe abla"..
bir cocuk boyuna bir şarkıyı söylerdi bir zaman...
ateşi sönmez sanırdım göğsüme yaslasamda..
şair derdi : "sen tutar kendini incecik sevdirirdin"..
bir umuttun bir misilleydin yalnizliğima..
bedelini beraber ödedik aşklarin..
üçüncü göz!..
sen görerek hep beni yazsan da..
öyle ölgün öyle perişan bakma..
"sana güzel hikayeler anlatamam" deme bana..
bir martı resmi çizemesekte bu köhne duvarlara...
gün gelir derme çatma köhne bir sevdayı ararız tuzlu dudaklarımızla..
biz büyüyünce büyüyecek olanlara anlatamasakta..
konuşarak anlatamadığımız tüm kelimeler hatırına..
ve sükût...
ve rüya..
ve üç nokta...
ne kadar çok bedeller ödedik..
üç noktali masallar adina..
sultan olup öldük defalarca...
defterlerde de kalmadı sancılarımız..
vakistiz güz aldatmacalarıyla..
aslında umursamıyorduk..
umarsızdık..
arsızdık..
densizdik..
mutsuzduk..
Ama...
keşkelerle beslenmedik, ümitlerle doyduk
kutsal ruha büründük..
Filistin Cebalya Kampı’nda bulunan Cemiyeti İslami aracılığıyla Flistinli müslümanlardan, dünya müslümanlarına çağrı: “Her gün çocuklarının kanlarıyla toprağı sulanan yerden size sesleniyoruz… Bizleri yalnız bıraktınız!”
— Dünyadaki tüm özgür halklara
— Tüm şerefli insanlara
— Vicdanları ölmemişlere
— Sesi kısılmamışlara
BURDAN SİZE SESLENİYORUZ
Filistin’den
Kudüs’ten
Barış ve sevgi şehrinden
Her gün çocuklarının kanlarıyla toprağı sulanan yerden size sesleniyoruz.
Hürriyetin manasını ömürlerinde hiç anlamamış, güzel yaşantıyı görmemiş ve işgali günü gününe yaşamış yaşlıların yalvaran haykırışlarıyla size sesleniyoruz.
Hayatlarının yarısını işgal güçlerinin zindanların da geçirmiş ve kalan yarısını da şimdi kabirde geçiren gençlerimizin yalvaran haykırışlarıyla size yalvarıyoruz.
Bomba ve top gürültüleri altında doğan mazlum Filistinli çocukların sesiyle size yalvarıyoruz.
Yavrularımız İsrail güçlerinin tahrip ettiği virane okullarda okuyor. Filistinli çocuklar kendi topraklarında oynayacak oyuncak bulamazken işgal edilmiş topraklarında İsrailli çocukların luna parklarındaki oyunlarını seyrediyorlar.
SİZE YALVARIYORUZ VE SiZDEN SADECE ADALET VE İNSAF İSTİYORUZ
Her gün İsrail güçlerinin saldırılarından ölen Filistin halkının yanında şerefli bir duruşla durmanızı istiyoruz.
Her gün İsrail uçaklarından atılan füzelerle tanklardan atılan bombalarla büyük küçük, hasta ayırt etmeden öldürülen Filistin halkının yanında şerefli bir duruşla durmanız için yalvarıyoruz.
YALVARIYORUZ!
Hükümetlerinize devlet başkanlarınıza sorun. Bu masun halktan yardımlarını niçin kestiler.
Niçin Filistin halkını yalnız ve zelil bıraktınız!
Yoksa bu halkın aç kalmasını mı istiyorsunuz?
Yoksa Filistin halkının İsrail’e boyun eğmesini mi istiyorsunuz?
Yoksa ne?
Filistin deki son durum çok tehlikeli ve patlamak üzere. Gerçekten yardımlar kesildikten sonra, ekonomik durum çok kötüleşti. Bu durum Filistin halkına ister istemez etki etti, ilaç azlığına ve fiyatlarının artmasına sebep oldu. Bundan dolayı halk hastanelere gidemiyor. Babalar okul ihtiyaçlarını karşılayamadıkları için, çocuklarını okula gönderemiyorlar. Devlet memurları ve öğretmenler maaş alamıyorlar. Bu durum tüm ticari müesseseleri de etkiledi. Kısacası, Filistin’de hayat durmak üzere.
Bundan daha kötüsü, insanların umutları kayboldu, hırsızlık olayları çoğaldı. Arabalar, değerli eşyalar hatta insanların günlük ihtiyaçları olan ekmekler bile aç kalan insanlar tarafından çalınıyor. Bu durum tüm köylerde, kasabalarda ve şehirlerde baş göstermeye başladı.
Biz, mazlum ve öfkeli Filistin halkı olarak soruyoruz. Bunların hepsi niye?
Yoksa bunların sebebi Filistin halkının özgür ve demokratik seçimlerinin sonucu mu?
Yoksa bu zulüm haklarımıza sımsıkı sarılmamızdan dolayı mı bize reva görülüyor?
Yoksa bu zulmün sebebi dünyanın şımarık İsrail’le olan dostluklarından dolayı mı?
Yoksa Amerika korkusundan mı?
Dünyadaki bazı ülkeler tarafından, geçmişte olduğu gibi bugün de Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinde savaş suçlusu olduğundan dolayı hakkında davalar açılan Kasap Şaron’u İsrail halkı seçtiği zaman neden cezalandırılmadı. Bundan daha tehlikelisi bu günlerde dünya devletleri Şaron’u barış adamı diye vasıflandırıyor ve Filistin halkına terörist diyorlar. Yeni kurulan Filistin Hükümeti’nin İsrail’i tanımasını istiyorlar. Fakat soruyoruz dünya devletlerine: İsrail bizi tanıyor mu?
— Defalarca size yalvarıyoruz.
— YALNIZ KALDIK
— Özellikle şu günlerde yalnız kaldık.
— Bizleri yalnız bıraktınız.
Dünyayla ilişkimiz kesildi, kimse sesimizi duymuyor. Kimse İMDAT çağrımıza cevap vermiyor.
EY ŞEREFLİ İNSANLAR!
EY ÖZGÜR HALKLAR
ÖCÜMÜZÜ ALIN
DİRİLİŞ MUŞTUMUZA SİZ DE KATILIN
VE HAYKIRIN!
EN YÜKSEK SESİNİZLE BİZİMLE HAYKIRIN!
İNSANLIK ALEMİ’ NİN GÖRMEDİĞİ, DUYMADIĞI, BİZE REVA GÖRÜLEN BU ÇİRKİN SAVAŞIN, BU SOYKIRIMIN SONA ERDİRİLMESİ İÇİN VE AÇLIKTAN ÖLMEK ÜZERE OLAN MAZLUM FİLİSTİN HALKINI KURTARMAK İÇİN NE OLUR HAYKIRIN!
Bu halkın boyun eğmesini istiyorlar. Dünya coğrafyasından silmek istiyorlar.
NE OLUR!
Az da olsa Filistin halkına yardım edin
Hakka, Adalete ve özgürlüğe yardım edin.
Ümmetin çocukları acı çekiyor. Bizim acımız sizin acınızdır. Bizim özgür ve haklı mücadelemiz sizin mücadelenizdir. Bizim caddelerimiz, İsrail tufanında boğulursa, unutmayın ki sizin caddeleriniz de bu tufanda boğulacaktır.
EY MÜSLÜMAN EVLATLARI’ NERDESİNİZ…
KARDEŞİMİZ DEĞİL MİSİNİZ?
Bizi bir araya getiren tek şey Tevhid inancı değil mi?
Yoksa bizim yok olmamız sizi sevindirecek mi?
Yoksa bizim aç kalmamız sizi mutlu mu edecek?
LÜTFEN!
Her gün tekrarladığınız: (Kalplerimiz sizinledir). Sözünün manası ne? Açıklar mısınız?
Filistin mazlumlarından bir kardeşiniz.
OKUMADAN GEÇMEYİN ... SİZLERİN DESTEĞİYLE OLACAK BİR ŞEY YARDIMINIZI EKSİK ETMEYİN ARKADAŞLAR ...
Kundakta bir çocuk gibi kucağıma koydular sanki seni. Hazırlıksızdım senin sesine. Kulağına okunmuş ezandan bildim ki, masumdun Gazze! Bir yağmur tanesi kadar berrak. Göklerden düşen her hediye de böyledir ya, hazırlıksız yakalandım sana. “Ye, iç, gözün aydın olsun” diyorlardı melekler Meryem’e ve kurumuş kütükler hurma tomurcuğuna dönüşüyordu sevinçten ve uzun asırlardır yaşlanmış toprak, içinden coşan suyunu yeni doğmuş bebeğe ve annesine ikram ediyordu… Sen bize hoş geldin Gazze! Sen bebek İsa kadar tatlıydın ve tüm hesapları daha kundaktayken bozuyordun işte. Gazze, kundakta konuşan çocuk… Ah, ne ki ben; Meryem değilim. Ve hazır değilim seni tutmaya, sen yine de hoş geldin göklerden…
Hasta bir baba gibi yatağıma uzattılar sanki seni. Hazırlıksızdır her çocuk, babasının hasta yatağına. Yanına kıvrılıp kederli sırtına dayayınca kulağımı, atan kalbinden bildim ki, benim kaderim sana bağlıdır. Acı haberi saklayacak hiçbir örtüsü yoktur yeryüzünün derler. Doğrudur. Babası hastalanmış her çocuk gibi, ben de hazırlıksızdım sana. İçimden yasinler, inna fetahnalekeler okuyarak, iki yorgun kürek kemiğinin arasından üfledim. Elimden başkası gelmiyordu. Elimden ya yazı ya taş çıkardı, elim sana uzaktı, değemediysem incitmek istemediğimdendir… Hani peygamberlerin en sabırlısı olan Hz.Eyyup, “acı bana cidden değdi” diye yakarmıştı ya Rabbine… Senin bu bir başına ve senin bu kimsesiz olarak yatağa yatışına, eyyubî bir mesel yazmak düştü bana da. Sen kederlerin ve dertlerin arasından çıkıp gelmiş bir babaydın Gazze… Alnından sızan kan, toz toprak kesmiş saçların ve çokça örselenmiş, hırpalanmış, kim bilir kaç defa dövülmüş sırtınla… Dünyada hiçbir babayı çocuğunun önünde dövmesinler, götürüp de gizli bir yerde ezsinler başını, görmesin evladı… İşte böylesi ahmak bir iyiniyetle ben… Hazırlıksızdım senin hasta yatağına. Babalar uluorta konuşup da dert yanmaz elbet. Bu yüzden mi susuyordun, hiçbir şey söylemeden uzanıp kıvrıldığın yatağında? Ve gözlerimin önünden geçen binlerce ihanetim, sana zamanında yetişemeyişlerimle, kendimden utanıyordum… Dibi görünen tertemiz bir deniz gibidir her baba, çocuğuna… Sana baktım Gazze. Diplerindeki mercanlara, anemonlara, dil balıklarına. Oradan okudum özgürlüğün ve haysiyetin adını, harflerimi, soyumu, geçmiş ve geleceğimi. Seni kaderinle kaderim kılana ant içerim ki, alnımda parmak izlerini taşıyacağım. Yaşadığım her günde.
Hiç evlenmemiş kız kardeşler gibi çaldın kapımı Gazze… Hazırlıksızdım buna. Hani öyle olur ya. Evin direği gibidir ev kızları, kapı çalmak ne hadlerine. Yaşları geçtikçe daha az konuşurlar, kapı olurlar hayatlarımıza. Su taşır, sofra kurar, misafir terliklerini çevirirler. Hiç giyinemedikleri gelinliklerin terzisi, hiç avuçlarına yakamadıkları kınaların karıcısı olurlar. Kırılan her bardağın suçlanmasına, bir türlü iyi gitmeyen talihin yazıklanmasına, rüzgar çıksa kalkan toza, güneş açsa örtülmeyen perdeye yazgılıdırlar… Tanrı misafirinin, kapıyı çalan yolcunun, hastanın, bebeğin ve ihtiyarın kolu kanadı olurlar. Fatmadır hepsinin adı. Evdedirler. Sen şimdi, yedi kapısına yedi kilit asılmış Gazze… Evdeki kız kardeşimiz gibisin. Sokağa çıkamadın. Başında patlayan bombalardan kaçamadın. Sen ah, hep evde durdun… Bize sen bakacaksın ve biz sana hiç bakmayacağız iki gözüm. Hiç aldırmayacağız. Sen başına ne gelirse gelsin hep güldüreceksin yüzünü. İhanet bize sadakat sana, ülfet bize tahammül sana, terk etmek bize kapılardan su dökmek sana.Senin için bir gelinlik beğendim. Yetiştiremedim. Telleri bize, gurbeti sana
Seni bir öğretmen olarak tayin ettiler köyümüze Gazze… Kan rengindeki harflerini kara tahtaya, parmak uçlarından sızan keder ve kahırla yazan bir öğretmen. Sen öldükçe öğreniyorduk okumayı yazmayı her sabah. “İşte bu dünyadır, bu da Filistin” derken, kürenin üzerinde gezinen güzel ellerinden öğreniyorduk tüm Doğuların haritasını, tüm Doğuların… Seni her sabah alnından vuruyordu caniler. Ama sen, yıkıldığın yerden dikilip derse gelmeye devam ediyordun. Bir Zümrüt-ü Anka Kuşu gibi, seni yaktıkça zalimler, küllerinden doğup yeniden derse başlıyordun: “İşte çocuklar bu Mecid-i Aksa, bu da Muhammed sallallahu aleyhi vessellem… Korkmayın” diyordun düşen her bombanın ardından, kollarını kanat gibi çırpıp, üzerimize yayıyordun. Zekeriyya, Yahya ve İsa aşkına, Filistin’i, Sina’yı, Tur Dağını ve Zeytinleri terk etmiyordun.
Ah, güzel öğretmenim Gazze! Tek tek yoklama yaptığın talebelerin bugün hep birlikte ayakta:
BİDDEM BİRRUH NEFDİK YA AKSA! Canımız, ruhumuz Aksa’ya feda olsun!
BİDDEM BİRRUH NEFDİK YA GAZZE! Canımız, ruhumuz Gazze’ye feda olsun!
Gazze'de bir çocuk gördüm
sokaklarda koşuyordu ölüm
ve çocukta koşuyordu gördüm
ellerinde taş, yüzünde kan
gözlerinde umut ve cesaret, dünyayı yakan!
ayakları çıplak, ayakları yarılmış
ayakları bastığı toprağı çatlatmış!
bu umut ve azme hangi toprak dayanırmış!?
Gazze'de bir çocuk gördüm
sokaklarda koşuyordu ölüm
ve çocukta koşuyordu sonsuz düğüm...
bir anne gördüm sokakta
oturmuş, kan-revan..acı içinde ağlamakta
bir baba gördüm hastanede
gencecik fidanı yaralı..şehadet getirmekte!
Bir ülke gördüm, bir azim
karasevda dan deli
ağlayan analar,çaresiz babalar, ebabil gibi çocuklar...
ellerde taş, omuzlarda çaresizlik...sokak sokak yanlızlık üstüne
bir değse gözlerin gözlerine
titrer kalırsın!
zaferi yazmışlar gördükleri heryere
azmi, direnişi, dirilişi, umudu yazmışlar
bombalar yağdı üstümüze
kurşunlar, silahlar, ölüm yağdı!
bu özgürlük sevdasına, bu direnişle az kaldı!
bir çocuk gördüm Gazze'de
koşuyordu sokaklarda, kardeşiyle el ele
bir zafer gördüm ufukta
kızıl kanlara boyanan kaldırımlarda misk kokusu duydum
bir tekbir duydum...bir tekbir daha..bir tekbir daha
herşeye rağmen umudu taşıyan, zaferi muştulayan
bir çocuk gördüm Gazze'de
İsrail ordusunun içeride kimlerin olduğunu bilmesine rağmen tank ateşine tuttuğu BM Filistinli Mültecilere Yardım Kurumu'na (UNRWA) ait okulun görüntüleri ilk kez yayınlandı.
"Allah'ım! Ümmetin suskunluğunu Sana şikâyet ediyorum!"
Bırakın savaşçı onuruyla ölelim!
"Allah'ım! Ümmetin suskunluğunu sana şikâyet ediyorum!
Ben ki kocamış bir yaşlıyım. Kurumuş iki elim, ne kalem tutuyor ne de silah!
Sesimle yeri inletecek güçte bir hatip de değilim!
Ben ki saçları ağarmış, ömrümün son demlerinde, türlü hastalıkların yıktığı ve üzerinde zamanın belâlarının estiği biriyim!
Tek isteğim, benim gibi Müslümanların zaaf ve aczinden müteessir olanların yazmasıdır!
Siz ey Müslümanlar! Suskun ve aciz, helâk olmuş ölüler!
Hâlâ kalpleriniz sızlamıyor mu, başımıza gelen bu acı felâketler karşısında? Bir halk yok mu? Hiç mi kimse yok, Allah için ve ümmetin namusu için kızacak?
Şerefli direnişçilerken, bizleri katil teröristler olarak ilan edenlere karşı duracak! Bu ümmet utanmaz mı, şerefi çiğnenirken?
Siyonist katilleri ve uluslararası işbirlikçilerini görmezden gelirken!
Omuzlarımıza el verecek ve gözyaşlarımızı silecek bir bakış! Bu ümmetin kurumları, sivil güçleri, partileri, teşkilâtları ve bariz şahsiyetleri, Allah için kızmaz mı? Tümü birden sokaklara dökülüp, bizim için dua etmeye; "Ey Rabbimiz! Gücümüzü topla, zaafımızı gider ve mü'min kullarına yardım et!" diye çağıramaz mı? Buna da mı gücünüz yetmiyor?
Yakında bizim büyük ölümlerimizi duyacaksınız, o zaman alınlarımızda şu yazılacak:
"Bizler direndik! İleri atıldık ve kaçmadık!" Ve bizimle birlikte çocuklarımız, kadınlarımız, yaşlılarımız ve gençlerimiz ölecek! Onları, bu suspus ve bön ümmete yakıt yapacağız!
Bizden, teslim olmamızı ve beyaz bayrak dikmemizi beklemeyin! Çünkü biz, bunu yapsak da öleceğimizi biliyoruz. Bırakın savaşçı onuruyla ölelim! Dilerseniz bizimle olun, elinizden geldiğince, öcümüzü sizden her biri boynuna taksın!
Dilerseniz bize acıyarak ölümümüzü izleyin! Temennimiz, Allah'ın, emaneti savsaklayan herkesten kısas almasıdır! Umarız bizim aleyhimize olmazsınız! Allah aşkına, bari aleyhimize olmayın!
Ey ümmetin liderleri, ey ümmetin halkları!
"Allah'ım! Sana şikâyette bulunuyorum... Sana şikâyette bulunuyorum... Gücümün azlığını, imkânımın yetersizliğini ve insanlara karşı zaafımı Sana şikâyet ediyorum.
Sen mustazafların Rabbisin... Sen bizim Rabbimizsin... Bizi kime bırakıyorsun? Bize cehennem olacak uzaklara mı? Veya düşmana mı? Allah'ım! Akıtılan kanlar, dokunulan ırzlar, çiğnenen hürmetler, yetim bırakılan çocuklar, oğlunu yitirmiş anneler, dul kalmış kadınlar, yıkılmış evler ve ifsad edilmiş ekinler aşkına Sana şikâyette bulunuyorum.
Sana şikâyette bulunuyorum! Gücümüz dağıldı... Birliğimiz bozuldu... Yollarımız ayrıldı...
Halkımızın zaafını ve ümmetimizin bize yardım edip, düşmanı yenmedeki aczini Sana şikâyet ediyoruz..."
Geleceğimiz
Normal
