Merhabalar. Nasılsınız? İyisinizdir inşallah. Dışarıda çok güzel bir hava
var. Haydi, hep birlikte dışarı çıkalım.
İstanbul’un sabahı da akşamı da güzel. Bakın şu köşede dondurmacı var. Hava sıcak
, dondurma alıp da serinleyelim.
Dondurmalarımızı aldık. Gezimize sahilden başlayalım. Muhteşem deniz manzarası,
karşımızda kız kulesi, martılar, insanlar. Hayat ne kadar da acımasız değil mi?
bir kadın karşımızda durup insanlardan yardım eli bekliyor, bir beyefendi ile
hanımefendi kız kulesinde yemek yiyor. Biri bir lira için dilenirken, biri
keyfince yiyip içiyor. Haydi, şu kadına yiyecek parası verelim de yolumuza devam
edelim.
Ne mutlu bize. Üzgün bir yüzü güldürdük. Ama mutlu edilmesi gereken o kadar
canlı var ki. Görüyorsunuz işte bir tarafta insanların işkencesine maruz kalmış
bir köpek, bir tarafta sahibinin yürüyüşe çıkardığı süslenmiş, temiz köpek. Ama
görüyoruz ki o süslü köpek de bir gün sokağa bırakılıyor. Ah bu insanlar ah.
Doğru ya insana yardım etmeyen biri köpeğe yardım eder mi. moraller bozuluyor.
En iyisi şuradaki parka gidelim.
Parklar. Çocukların simgesi parklar. Küçükken gelip bir daha ayrılmak
istemediğimiz parklar, terlediğimiz, kirlendiğimiz, sonra da annemizden azar
işittiğimiz parklar. Ne kadar güzel çocuklar değil mi? Hepsi kıpır kıpır, pırıl
pırıl. Geleceğimiz onlar bizim. Nasıl bir gelecek istersiniz? Peki, böyle bir
gelecek için neler yapabiliriz? Evet, çocuklarımızı iyi yetiştirmeliyiz. Vatan
sevgisini, bayrak sevgisini, sevgiyi, sevmeyi, adaleti öğretmeliyiz. Onlar bu
günün küçükleri, yarının büyükleridir. Bunu hiçbir zaman aklımızdan
çıkarmamalıyız. Haydi, şurada çay evi var oraya gidelim.
Şimdi diyeceksiniz ki oranın adı “cafe” diye geçiyor, sen niye “çay evi” dedin?
Soruyorum o zaman; biz hangi ülkede yaşıyoruz? Cevap basit, Türkiye. Peki biz
hangi dili kullanıyoruz? Türkçe. Biz sömürge bir ülke miyiz? Sözde sömürge
değiliz, ama dilimiz sömürülüyor. Haksız mıyım? İşyerleri, iş merkezleri,
ürünler hep İngilizce. Bir de eğitimde zorunlu İngilizce dersi. Yabancı dil
öğrenmek, konuşmak çok güzel ama bunun yerini, zamanını iyi ayarlamamız gerekir.
Aşırıya gidilmesi ülkemiz açımızdan, dilimiz açısından tehlikeli. Buranın ismi
İngilizce ya, sahibine soralım buranın ismi niye İngilizce?
— Beyefendi buranın sahibi siz misiniz?
— Evet, benim. Bir sorun mu var?
— Bir sorun yok da size bir sorum var.
— Buyurun.
— Buranın isminin İngilizce olmasının nedenini öğrenebilir miyim?
- …
Cevap yok. Ama ben cevabını biliyorum. Birincisi İngilizce moda oldu. İkincisi
de modaya uymazsalar havaları bozulur. Daha birçok boş nedeni var. Yalansa yalan
deyin. Aman siz böyle yapmayın. Siz Türkiye’de yaşıyorsunuz. O zaman Türklüğe de
sahip çıkacaksınız. Diliyle, diniyle, kültürüyle… Haydi, bir de şu caddeye
gidelim.
Ne kadar da kalabalık. Kimi işine koşuyor, kimi şişini yapıyor, kimi de keyfince
dolaşıyor. Şurada muhabirler var. Haydi, yalarına gidelim, bakalım yine neyin
peşindeler.
— Merhabalar. Ne çekimi yapıyorsunuz?
— AB ile ilgili insanların düşüncelerini soruyoruz.
— Tam adamına rastladınız. İzin verirseniz ben de düşüncelerimi
paylaşayım.
— Buyurun, ne demek.
— İnsanlar AB deyip deyip duruyor. Maalesef AB’nin getirdiklerini
görüyorlar. Götürdüklerini hesaba katmıyorlar. Bir de ülkemizi yiyip bitirmeden
bizi AB’ye almazlar. Her şey ortada; dilimiz yozlaşıyor, dinimiz gidiyor,
kültürümüzü kaybediyoruz. Yerlerine de kendi dillerini, dinlerini, kültürlerini
getirmeye çalışıyorlar. Biz de buna izin veriyoruz.
— Düşüncelerinizi paylaştığınız için teşekkür ederiz.
Görüyorsunuz işte, gerçeklerden kaçıyorlar. Daha ne diyeyim. Her şey ortada. Bu
arada güneş de batıyor. Gün batımını kaçırmayalım. Şu tepeye çıkalım.
Ne eşsiz manzara değil mi? hani demiştim ya İstanbul’u sabahı da
akşamı da bir başka. Görüyorsunuz işte. Ama görülmesi gereken daha neler var.
Gerçekler gibi. Sizden ricam her söylenene kulak asmayın. Gerçeği öğrenmek
istiyorsanız etrafınızı gözlemleyin. Göreceksiniz, cennet ülkemiz daha da güzel
olacak.
Istanbulun Yürüyüşü
Normal
