Ahde Vefa

[!!DiLaN!!]

Birgün Hz.Ömer arkadaşlarıyla sohbet ediyordu.Huzura üç genç girer selam verirler.Gençlerden biri “Ey halife kardeşimle benim aramdaki bu genç babamızı öldürdü.Biz davacıyız, ne gerekiyorsa yapılmasını talep ediyoruz.”
Hz.Ömer suçlanan gence hitaben:”Senin hakkında söylenen bu sözler doğru mudur?”Delikanlı “Evet doğrudur efendim” deyince Hz.Ömer:”Anlat bakalım olay nasıl oldu?”Genç anlatmaya başlar:”Efendim ben uzak beldelerin birinden durumu iyi biriyim.Ailemle beraber gezmeye çıktık, yolumuz bu arkadaşların bahçelerinin oralara düştü.Bir bahçe kenarına oturup istirahat ediyorduk.Atlarımın içinden en güzeli ara ara bu arkadaşların babasının bahçesinden uzanan ağaçların dallarından yiyordu.Bunu gören babaları hışımla geldi.Büyük bir taşı alarak atımın o, gözüm gibi sevdiğim atımın böğrüne vurdu.Atım oracıkta ölüverdi.Bu durumu görünce şok oldum.Ben de kendimi kaybedip yerden bir taş alarak babalarına vurdum.O da hemen oracıkta ölüverdi.Tam kaçacaktım, bu iki genç beni yakalayıp sizin huzurunuza çıkardı.Durum bundan ibarettir.”Hz.Ömer bu ifadelerden sonra:”Söyleyecek hiçbir şey yok artık suçun cezası idamdır.”
Bu sözün üzerine delikanlı şöyle dedi:”Efendim sizden bir ricam olacak.Ben memleketin zenginlerdenim.Babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bırakmıştı.Bir küçük kardeşim olduğu için onun evlenip tüm ihtiyaçlarını ve ileride ticaret de yapabilmesi için bir miktar altın bırakmıştı.Onu ben bir yere gömmüştüm.Yerini kardeşim bilmiyor.Şimdi beni idam ederseniz o yetimin hakkı zayi olur.Ne olursunuz bana üç gün izin verin emaneti yerine teslim edeyim, geleyim” der.Bunun üzerine Hz.Ömer:”Ya gelmezsen! Seni tanımıyoruz, yabancı birisin” deyince genç:”Biri bana kefil olsun.Mesela şu zat” diye Hz.Amr b.As’ı gösterir.Hz.Ömer “Ey Amr delikanlının ne dediğini duydun” der.O yüce sahabi “evet ya Ömer! Ben bu gence kefilim” deyince genç serbest bırakılır.Memleketine devam eder.Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere gençten haber yok.Medine’nin ileri gelenleri Hz.Ömer’e gelerek “Gençten ümit kalmadı.Onun yerine görünen o ki Amr b.As idam olacak.İdam yerine diyet verilmesini arzu ediyoruz” derler.Fakat gençler razı olmazlar.Bunun üzerine Hz.Ömer “Bu kefil babam da olsa fark etmez cezayı infaz ederim” deyince Hz.Amr b.As’ta “Ben de sözümün arkasındayım” der.
Bu konuşmalar esnasında orada toplanan insanlar çok tedirginlik yaşarlarken uzaklardan tozu dumana katan bir atlının geldiği fark edilir ve beklenen genç gelir, hava sıcak olduğu için birkaç saat geciktiğini söyleyerek özür diler.Hz.Ömer gence:”Evladım fırsat elindeydi, gelmeyerek kaçabilirdin.Neden geldin?”Genç, heybetle başını kaldırır ve “Ey halife gelmeyip de dünyada ahde vefa kalmamış mı dedirteydim?” diye cevap verir.Hz.Ömer bu sefer “Ya Amr!Sen tanımadığın bir kimseye nasıl da güvenip kefil oldun?”deyince “Bu kadar insanın içinden beni seçti kefil olmayıp da “Dünya da insanlık öldü mü dedirteydim!”
Bunları dinleyen o iki kardeş “Biz de davamızdan vazgeçiyoruz” dediler.Hz.Ömer “Size ne oluyor babamızın kanı yerde kalmayacak diyordunuz?”Gençlerin cevabı şöyle oldu:
“Yeryüzünde Merhametsin İnsan Kalmadı mı dedirteydik?.”