Yazılarımı takip eden arkadaşlar geçen yaz yapmış olduğum İnter-Rail seyahatimde gezip gördüklerimi burada sırasıyla anlattığımı bilirler. Geçen bölümde Floransadan bahsetmiştim. Bu bölümde ise Vendikten bahsedeceğim.
VENEDİK
Sabaha doğru binmiş olduğum Trenim beni dillere destan şehir Venedike getirdi. Belki kitap okumayanlar, Gazete takip etmeyenler Venediki sübjektif değerlendirip abarttığımı düşünebilirler ama bu şehir gerçekten mükemmel.
Zihnimde tasvir ettiğim şehirden daha görkemliydi. İtalyanın kuzeyindeki bu şehir sularla çevriliydi, her tarafta Gondollar vardı. Görebildiğim kadarıyla Hiçbir yerde toprak yoktu ve her taraf taş ve su. Her ne kadar insana bu haliyle garip bir his verse de boğmuyordu, sıkmıyordu. Gardan indikten sonra 1 gece burada kalacağım için hemen her zaman yaptığım gibi notlarıma baktım ve en yakın Hostelin yerini bulmaya çalıştım. Hostelim çok yakındı Allahtan.
Hostelime daha ayak basar basmaz ilginç bir görüntüyle karşılaştım. Hosteller de genellikle resepsiyonda Seni anlayabilen gençler dururdu. Buradaki hostel ise daha sonra anladığım kadarıyla Eski bir misyonerin açtığını ve gelen her müşteriyle uzun süre İncil hakkında konuştuğunu gördüm.(Doğrusunu söylemek gerekirse garipsedim. Çünkü tanıdığım İnter-Railcilerin birçoğu ateistti. Bu adam bunlarla nasıl baş ediyor ki, ya da baş edemiyordu ne bileyim) Yalnız adamın bilmediği bir şey vardı. Oda benim yeterince İngilizce bilmediğim kısmıydı. Yani onu anlayacak kadar. Yarım saat kadar bana bozuk İngilizcesiyle Türkiye hakkında ve Kuranı Kerim hakkında sorular sordu ama ben tam anlamadığım için cevaplayamadım. Her neyse vermiş olduğu uzun nasihat bittikten sonra Türkiyeden geldiğim ve Müslüman olduğum için bana ayrıcalık yaptı ve tek kişilik bir odayı en ucuz fiyata kiraladı. Çantamı oda bıraktıktan sonra bu büyülü şehri gezmeye koyuldum.
Mina Urgan Venedik'i "ölüm kenti" diye bahsediyordu. Venedikteki görkemli sarayların zamanla sular altında kaldığını düşünce çokta haksız olmadığına karar verdim. Buradaki evlerde garipti. Mesela kanal boyunca dizilmiş rengârenk fenerler bu evleri hem çekici hem de ürkünç göstermeyi başarıyordu. Şehirde dikkatimi çeken hususlardan biride Trafik yoktuulaşım Vaperatto denen küçük vapurlar sayesinde sağlanıyordu. Herkes bunları kullanıyordu. Gerçi gondollarda vardı ama onlar çok pahalı olduğu için kullanıcı sayısı azdı. Bu şehirde tam olarak 117 adacık, 150 den fazla kanal ve 350 civarı köprü vardı. Bu mükemmel şehirde gezerken birden kaybolduğumun farkına vardım. Gerçi bu şehirde kaybolmayan Turist bilmem ben. Mutlaka herkes bir kere kaybolurKaybolmanın muhteşem zevkini tatmak ayrı bir şeydir. Girip çıktığın sokakları bilmemek farklı bir duygu bunu burada insan daha rahat anlayabiliyor.
Bir süre sonra ünlü San Marco meydanını aramaya başladım. Tüm sokaklar birbirine benziyordu bu şehirde. Geotik bir havaya bürünen Vendikte nihayet meydanı bulmuştum. Daha önce Mussolini bu meydan da insanlara seslenmişti. Bunu hissedince tarifsiz duygulara kapıldım. O kadar çok gezmiştim ki saate baktığımda gece saat 01:00 olmuştu. Zaman nasıl bu kadar hızlı geçiyordu anlamıyordum. Hemen Hostelime geri dönüp yatağıma atladım.
Sabah saat 11:00 de uyandım. Buna çok üzüldüm çünkü Hostelci bana özel kahvaltı sözü vermişti. Söylediği saatte 08:00 de idi. Kahvaltı yapmayı değil de adama söz verdik gidemedik diye çok üzüldüm. Hemen Lavabo da yüzümü yıkayıp aşağıya indim ve adamdan özür diledim. Önemli değil dedi.
Daha sonra Hostel deki oda ücretimi verip çantamı da aldım ve dışarı çıktım. İlk olarak Gara gidip Fransanın Nice şehri için bilet kesmek istedim. Ama direk Niceye bilet olmadığı için Milano üzerinden gidecektim. Trenim akşam kalkacağı için Akşama kadar Notlarıma göre Venediğin gezmediğim yerlerini de gezmeye çalıştım. Burada inanılmaz sayıda Doğulu kebapçılar vardı. Onlarla biraz muhabbet ettikten sonra Venedikte çalışan emekli bir meslektaşımla uzunca bir süre muhabbet ettik ve ben Gara doğru içimde tıpkı Romadan ayrıldığım zamanki gibi bir buruklukla yola çıktım.
Trenime bindikten sonra Milanoya gittim. Trende tanıştığım bir Türk bana Milanoya gidebilmem için Milano Tren garındaki Nice bürosundan sıraya girip oradan bilet almamı söyledi. Bunun için acele davranmamı yoksa Trene yetişemeyebileceğimde söylemeyi ihmal etmedi tabi. Bende Milanoda indikten sonra hemen Nice bürosuna gittim. Aman ALLAHIM buda ne sıra bir dünya kadar. Sırada beklersen Trene yetişemezdim ki. Bende tüm riskleri ve de cezaları göze alıp rezervasyonsuz Trene atladım. Hareket ettikten yaklaşık olarak yarım saat sonra Bilet görevlisi biletimi sormaya geldi. Bende olmadığını söyleyince. Bana ceza yazacağını düşündüm hem de tam 100 Euro. Ama Allahtan adam insaflıydı ve çantama bakınca Gezgin olduğumu anladı ve beni affederekten ceza kesmedi. Bende mutlu bir şekilde ve adamada teşekkür ederekten yolculuğuma devam ettim.(Bu arada gezinin bu kısmına kadar Hep Allahın inayetiyle şansım yaver gitti. Bakalım bundan sonrada böyle olacakmı )
İnşallah gelecek bölümde siz değerli arkadaşlarıma Fransanın Nice ve Cannes kentlerindeki anılarımı anlatacağım.
NOT: Vendedik hakkında daha fazla bilgi edinmek isteyen arkadaşlar PM atabilirler.
İnter-Rail Gezisi 5 (DÜŞLER ŞEHRİ VENEDİK)
) 
Normal
