[FONT='Arial','sans-serif']Güneş gün doğumundan doğar bilirsin ya!...
Yıldızların uykuya çekildiği saatte hani
Ve ayın ayrılık şarkıları mırıldandığı...Yalandır aslında...
Gökkuşağı resmini çizer ya doğanın,mavi göklerimize,
Rüzgarlar sevgisini taşır ya okşayışı ile saçlarımıza yarin...
Bulutlar hüzünlerimize yağmur olup ağlarlar ya...Yala ndır aslında...
Hayalleri ne yön verir,ümidin olan dört elle sarıldığın...
Mutlu olursun.. .
Ama yalandır!...
Yalandır hayat,verilen tüm sözler,vaatler , aslında yalan...
İnsanlar ölür,sevdalar ölür,bakışlar ölür,
Sadece yürekte derin bir acıdır baki kalan...
Yalandır aşklar,
Sevda şarkıları,
Şiirler yalan...
Son gemi de alır yolcusunu,kalkar yavaşça limandan. ..
Bir bitişe doğrudur yolu,artık ölüme yol alandır...
İşte o zaman anlarsın ki,
Hayat aslında kuyruklu bir yalandır...[/font]
Daha uyanmamalıydık masallardan. Ne zaman bitti o eşsiz ormanlar, yollar? ne zaman ayrıldı yolları şehzade ile ipek kızın? ve ne zaman vazgeçti yakışıklı prens yüzyıl uyuyan güzeli uyandırmaktan? Ne zaman yoruldu aladdin lambasını ovmaktan? iyilik perileri, sevimli cinler şimdi neredeler? Daha uyanmamalıydık... Masallar hep o renkte ve aynı inandırıcılıkta kalmalıydı kalbimizde. Bir şey oldu, bir yerlerde. Büyüdük mü küstük mü birşeylere ne; inanmaz olduk masallara. Dinlemez olduk ve anlatmadık bir daha. Belki anlatılacak masalımız kalmadı, çabuk yordu hayat bizi.Oysa ne güzeldi küllerinden yeniden doğan Anka kuşu, Kaf dağının ardındaki o gizemli ülke, lal bir oba uşağı ile güzeller güzeli bey kızının başkaldıran sevdası. Nasıl özlüyoruz geçmişi... Neden özler ki insan? Hele birde mutsuz bir çocuksanız... Çocuktuk çünkü. İnanıyorduk. Köprüler geçmemiş, aldatmamış, aldatılmamış, bedeller ödememiş, ayrılık ve hasret mektupları okumamıştık.Ve dizlerimizi kanatmamıştı henüz hayat. İnanıyorduk, duruyduk, saftık, çocuktuk. Şimdi anlatacak bir masalımız bile yok, bir köşesine sığınacak...
[Bu Adresi (link) Görme Yetkiniz Yok BEDAVA'ya Üye Ol Sitemizden Faydalan....]
Duygular bir isyandır.
Kimi zaman çığlık, kimi zaman gözyaşı...
Düğüm düğüm bir şeyler sıralanır boğazına.
Ağlarsın ağlayamazsın.
Sevgidir, acıdır, umuda duyulan umutsuzluktur.
Bütün dünya sığmıştır gözüne.
Alabildiğine uçsuz bucaksız hissedişler içinde,
zamansızlıklar içinde zamana çağrıdır içindeki.
İstersin ama. zordur silip atmak her şeyi.
Her şey yalnızlığındır, yalnızlık her şeyindir.
Hiçbir şeyin kalmadığı zaman umudundur yalnızlık...
Yalnızlık iki haliyle vardır yaşamımızda.
Kimseli ve kimsesiz oluşuyla...
İnsansızdık, yaban ve de garip...
Normal
