Yüreğimin kentinde bir çocuk ağlıyor sessizce… Annem “büyüdü artık” diye elimi bırakığından beri, yapayalnız yürüyorum sokaklarda…
Attığım her adımda kalbimden bir parça bırakıyorum..
bir parça yüreğimden, bir parça gönlümden… bir parça sevgimden..
bir parça ben süzülüyor yanaklarımdan sokakların bağrına.. her adımda..
bir parça kalbim kalıyor geriye… Annem “yürüyor” diye elimi bıraktığından beri, yüreğime kadar uzanan bir el aradım yıllar boyunca…
Yalnızlığımın girdabında yüreğimin dilinde bana seslenecek bir ses aradım aslında..
bir bakış milyonlar arasında..
aşina bir yüz..
yüreğimin kentinde sokaklarıma damlayan gözyaşlarımı görecek belkide..
belki başımı okşayacak güven dolu bir el..
yüreğimi avuçlarına alıp merhamet edecek bir gönül… Kanadım değil ama yüreğim kırık…
Kanadım Değil ama Yüreğim Kırık
Normal
