Ayrilik-ÖlÜm-Gurur Bu kadar mı?Diyordu genç kız
Bu kadar mıydı?Sevgin
Delikanlı alaylı bir tavırla
Ya ne sandın sevdiğimi mi?
Kız yıkılmıştı telefon karşısında
Bir şey söyleyemedi ağlıyordu sessizce
Bir ara delikanlı kızın hıçkırığını duydu
Ne ağlıyorsun
Üzülme canım buda geçer
Yoksa ben bıraktım diye mi ağlıyorsun
Olsun canım senin bıraktığını söyleriz
Kız hıçkırrıklar içinde boğuk bir sesle
Bardağı taşıran bu son sözüne dayamnamadı
Anladın mı sersem acınacak ayrılığımıza ağlıyorum
Senin acınacak haline ağlıyorum
Oysa bunları söylerken seviyordu
Delikanlı da onu seviyordu ve sevecekti
Ama yapacak birşey yoktu
Bu sözlerin karşısında
Diyecek gurur vardı.Bir tarafta gurur
Bir tarafta sevgi ve sonunda sevgi ağır battı
Telefonu kapatırken delikanlı soğuk bir sesle
"ELVEDA" dedi
Genç kız ise son defa gururunu ayaklar altına alıp
"SENİ SEVİYORUM" dedi
Telefonu kapatınca delikanlı düşündü
Niye yapmıştı?Oysa onu seviyordu
Ve onu sevdiğini itiraf etmek için tekrar aradı
Ama çok geç kalmıştı
Telefon cevap vermeyince kızın evine gitti
Kalabalıktı evin önü şaşırmıştı
Ardından bir fren sesiyle irkildi
İçerde ağzının kenarından kan akan bir ceset vardı
Delikanlı yıkıldı, gözyaşlarını tutamadı
"ELVEDA" demedim uyan diyordu
Genç kız duymuyordu
Bir ara kızın elindeki buruşmuş kağıt ilişti delikanlının
gözüne
Buğulanmış gözlerini silip
Şöyle diyordu genç kız
TÜM SEVEN VE SEVİLENLERE İBRET OLSUN!
<<<ayrılık-ölüm-gurur>>>
Normal
