Aynı kalp rahatsızlığıyla aynı kaderi paylaşan iki yaşlı adam aynı odayı da paylaşıyordu.Tek fark biri cam kenarında diğeri ise duvar dibinde yatıyordu.Cam kenarındaki yaşlı adam hergün camdan bakarak arkadaşına dışarısını anlatırdı."Bugün deniz sakin yine de hafif rüzgar sanırım çünkü uzaktaki teknenin yelkenleri rüzgarla doluyor.Park bu sabah sakin iki salıncak boş,dünkü sevgiler yine geldi.Aynıyere oturup konuşmaya başladılar.El ele tutuştular,ne kadar da birbilerine yakışıyorlar.Denizin üzerindeki martılar bugün kü yemeklerini arıyorlar ,ne güzel de dalıyorlar suya.Günler böyle geçip gidiyordu ta ki cam kenarındaki yaşlı adam kalp krizi geçirene kadar işte, işte o anda duvar kenarındaki adam düğmeye bassa kurtaracaktı arkadaşını; ama şeytana uydu,bunca zamandır sadece dinleyebiliyordu,artık görebilir di de.İşte bunun için düğmeye basmadı ve hemşireyi çağırmadı.Ertesi gün hastabakıcılar ölen adamın yerine koymuştu.Hemen yatağının yerini değiştirdiler,işte o günlerdir bakmak istediği manzarayı nihayet görecekti.Başını kaldırdı ve pencereden baktı simsiyah DUVAR vardı...
Çok muhteşem bir hikaye. Yaşama sevinci, başarma azmi olduktan sonra insanın her şeyin üstesinden geleceği anlatması yönünden okunmaya deper bir hikaye bence... Ben de yıllar önce bir dergide okuduğumda çok beğenmiş be bir çok arkadaşıma da anlatmıştım bu hikayeyi..
Emeğine sağlık, güzel paylaşım. Teşekkürler...
__________________
YAŞAMAK GÜZEL ŞEYDİR,
HAYATA İNAT..!
Korktukça İnsan, Tutsak; Ümit Ettikçe Özgürdür...
Konu Arkeolog tarafından (07/08/08 Saat 17:28 ) değiştirilmiştir..