Basra’da kendi halinde yaşayan bir mümin… Bu mümin aynı zamanda Cüneyd–i Bağdadi hazretlerinin müritlerindendi. Bir gün pazarda alışveriş yaparken güzel bir kadınla karşılaşır, kadının güzelliğine kapılır ve tekrar tekrar kadına bakar. Kadın gözden uzaklaşınca pişman olur, tövbe istiğfarda bulunur. Akşama eve geldiğinde hanımı der ki:
"Efendi bugün yüzünüzü kararmış görüyorum, bunun sebebi nedir?"
Adam aynanın karşısına geçer ve hakikaten yüzünün kararmış olduğunu görür. Neden bu hâle geldiğini düşünür ve kadına baktığı için olduğunu anlar. Adam perişandır. Derhal inzivaya çekilir, günlerce gözyaşı döker, günahının affı için Allah–ü Teâlâ'ya yalvarır. Bir türlü kalbi mutmain olmaz. Bağdat'a gidip Cüneyd–i Bağdadi hazretlerini ziyaret etmeye karar verir. Uzun bir yolculuktan sonra Bağdat'a ulaşır ve Şeyhinin kapısını çalar. Selâm, hâl, hatır sorduktan sonra Cüneyd–i Bağdadi hazretleri:
"Ya Abdullah, sen pazarda günah işle, biz Bağdat'ta istiğfar edelim öyle mi," diye müridine takılır.
Cüneyd–i Bağdadi hazretlerinin bu sözü adamı hem şaşırtmış, hem de utandırmıştır.
Cüneyd–i Bağdadi hazretleri:
"Pişmanlık, tevbe büyük nimettir. Kalbin imdadı olmadan uzuvların dinin emrine uyması çok güçtür. Büyüklerin sevgisi olmayınca kalbin imdadı olmaz. Bunları yapmak ancak Allah adamlarının işidir."
Pişmanlık ve tevbe büyük nimettir...
Normal
