Buz gibi bir gunde hizli hizli yururken, birden ayagimin ucunda bir cuzdan gordum...
Hemen aldim. Sahibini gosteren bir kimlik vardir diye acele acele actim.. Uc dolar cikti.. Bir de burusmus, sararmis, eskimis mektup...
Belli ki yillardir, o cuzdanin icinde duruyordu. Zarf oylesine harap olmustu ki. Sadece tepedeki "Iade" adresi okunabiliyordu. Mektuba bir goz attim. Bir ipucu bulma umidi ile.. Birden tarihi gordum.. 1924... Mektup nerdeyse 60 yil once yazilmis. El yazisi belli, bir kadina ait.. Sol koseye bir cicek resmi cizilmis.
"Sevgili Michael" diye basliyor mektup... ve "Annesi yasakladigi icin onu bir daha goremeyecegini" anlatarak devam ediyor..
- "Ama sakin unutma, seni daima sevecegim" diye bitiyor.. Imza.. Hannah!..
Icimden bir ses "Bul" dedi bana.. "Mektubun sahibini bul.." Milyonla Michael var. Hangi birini bulacaksin ki.. Ama tepedeki "Iade" adresi ipucu olabilir. Telefon Istihbarati aradim. Anlattim...
- "Bu adrese bagli bir telefon varsa, bana verebilir misiniz" diye.. Sustu.. Gidip mudurune sordu...
- "Var ama, size vermem yasak.. Ama sizin adiniza bu numarayi arar, sorarim. Isterlerse size baglarim.. Lutfen bekleyin.."
Bekledim.. Iki uc dakika sonra kizin sesi geldi.. "Bagliyorum efendim.."
Karsidaki hanima "Hannah diye birini taniyor musunuz ? " diye sordum.
- "Bu evi, 30 yil evvel, Hannah diye kizlari olan bir aileden aldik." dedi.
- "Peki yeni adreslerini biliyor musunuz?.."
- "Hannah annesini bir huzurevine yatiracakti. Oradan takip ederseniz,belki adresi bulursunuz.."
Ve huzurevinin adini verdiler.. Hemen aradim.. Yasli anne yillar once olmus... Ama kizina ait eski bir telefon numarasi var. Belki oradan bilirlermis...
- "Bunlarin hepsi aptalca aslinda" dedim kendi kendime.. Icinde sadece 3 dolar ve 60 yil once yazilmis bir mektup bulunan cuzdanin sahibini aramak icin bunca zahmete ne gerek var ki.. Aradim numarayi..
Bir kadin "Simdi Hannah'in kendisi bir huzurevinde" dedi ve numarayi verdi. Hemen orayi cevirdim... Bingo..
Ses "Evet, Hannah burda yasiyor" dedi..
Gecenin saat onu, ama hemen yola ciktim, Hannah'i gormek icin..
Devasa bir binanin ucuncu katinda sirin bir oda.. Gumus sacli, sicak tebessumlu bir yasli kadin.. Gozlerinin ici isil isil ama..
Anlattim olanlari.. Cuzdani ve mektubu gosterip.. Derin bir ic cekti mektuba bakarken ve :
"Genc adam" dedi, "Bu mektup, Michael ile son kontagimdi.. Onu oyle seviyorum ki.. Sean Connery gibi yakisIkliydi.. Hani su meshur aktor.. Ama ben 16 yasindaydim.. Cok kucugum diye annem kesinlikle izin vermedi.."
Derin bir nefes daha..
- "Michael Goldstein harika bir insandi. Eger bulabilirseniz ona soyleyin lutfen.. Onu hep dusundum.. Hep.."
Bir ufak sessizlik.. Bir derin nefes daha.. "Ve onu hep sevdim.."
Iki damla yas damladi elindeki mektuba, islanan gozlerden.. "..Ve hic evlenmedim... Michael gibi birisini bulamadim ki.."
- "Hannah Hanim yardimci olabildi mi size?" dedi..
- "Hic degilse bunun sahibinin soyadini ogrendim" dedim..Cuzdani elimde sallayarak..
O sirada yanimda dikilip duran hademe bagirdi..
- "Hey baksana.. Bu Bay Michael'in cuzdani.. Uzerindeki bu kirmizi seritten onu nerde gorsem tanirim.. Cuzdanini hep kaybederdi zaten.. Uc kere ben buldum, koridorlarda.."
Michael sekizinci katta yasiyordu.. Ok gibi firladim tekrar asansore.. Michael yatmamisti.. Okuma odasinda kitap okuyordu.. Hemsire beni ve elimdeki cuzdani gosterdi.. Michael elini arka cebine atti, hizla.. Sonra sevincle :
- "Evet bu benim cuzdanim" dedi...
- "Ogleden sonraki yuruyus sirasinda kaybetmis olmaliyim.. Size tesekkur borcluyum.."
- "Hicbirsey borclu degilsiniz" dedim..
- "Ama ozur dilerim.. Ipucu bulmak icin actim ve icindeki mektubu okudum..."
- "Mektubu mu okudun?.."
- "Sadece okumakla kalmadim.. Hannah'i da buldum.."
- "Buldun mu?.. Nerde?.. Iyi mi?.. Hala eskisi gibi guzel mi.. Soyle, lutfen soyle.."
- "Cok iyi.. Hem de harika" dedim, yavasca..
- "Bana onun telefon numarasini ver. Yarin onu hemen arayacagim.." Elime simsIki sarildi..
- "O benim tek askimdi.. Onu oyle sevdim ki, asla evlenmedim.. Cunku bu mektup geldiginde hayatim, anlamsal olarak bitmisti."
- "Bay Goldstein" dedim.. "Gelin benimle.."
Asansorle ucuncu kata indik... Odanin kapisi acikti. Hannah sirti kapiya donuk televizyon izliyordu... Hemsire ona yaklasti, omzuna dokundu...
- "Hannah" dedi.. "Bu bayi taniyor musun?.."
Gozluklerini ayarladi bir an bakti, tek kelime etmeden..
- "Michael" dedi, Michael, kapida, kisIk sesle..
- "Hannah.. Ben Michael.. Beni tanidin mi?.."
- "Michael" diye yutkundu : Hannah.. "Inanmiyorum.. Bu sensin.. Benim Michael'im.."
- "Iste Tanrinin sevgisi de bu" dedim.. "Olacaksa.. Olur.."
Uc hafta sonra beni huzurevinden aradilar. Pazar gunu bir nikah vardi.. Gelebilir miydim?..
Harika bir nikah toreni idi. Hannah ve Michael beni nikah sahidi yaptilar ustelik. Hannah acik bej elbisesi icinde cok guzeldi.. Michael de lacivert takimi icinde hala cok yakisIkli... Huzurevi onlara, bir minik daire tahsis etti...
Eger 76 yasinda bir gelinle 79 yasindaki bir damadi, 16 yasinda bir kiz, 19 yasinda bir delikanli havasinda gormek isterseniz, orayi ziyaret etmeniz gerek..
Nerdeyse 60 yil suren bir ask hikayesi icin, ne guzel bir son degil mi?...
---60 yIllIk A$k---
Normal
