Bir muradiyeli olarak gerçekten çok üzülüyorum ilçemin haline .
Bir ilçe ancak bukadar sahipsizleştirile bilinir.Ancak bukadar kendi kaderine
terk ettirilir. niye niçin neden gibi soruları sormak lazım. ilçeyi bu konuma getirmedeki amaç nedir veya kimlerin bu böylesi bir konumdan ne gibi çıkarları olabilir.yada bu durumdan kimler ne derece sorumludur bunda halkın payı nedir. Dogrusu bunu anlamak biraz güc olsada biraz konu irdelenince bütün çıplaklığıyla görüle bilir.Burdan tüm muradiyeli hemşerilerime seslenmek istiyorum.'' kendinize ve kendi geleceginize her şeyden önce ilçenize sahip çıkın'' Biz bunu nasıl becereceğiz dediğinizi duyar gibiyim. Kardeşlerim çözümün kendiside sizsiniz sorununda.Her şeyden önce nasıl çözüm olacağınızı ele alalım.
(1) Feodal yapılanmaya ve bu yapının resmi kurumlardaki kadroşlaşmalarının önüne geçilmeli.
(2) Bu yapının ilçe yönetimindeki (yerel yönetmde) belirleyici konumuna son verilmeli.
(3) Öz kaynaklar kullanılarak iş alanları yaratılmalı.İş alanı yaratacak ekonomik güce sahip kişilerin ilçe dışına göç etmemesi için yatırımlarını ilçe yapa bilmeleri için projeler gerçekleştirmeli.
(4) trizim potansiyeli bulunan tarihi yerlerin restorasyon ve tanıtımlarının yapılması bu alanları geliştirme ve güzelleştirmek.
Bunlar yapılırsa inanıyorumki bireysel kaygılar giderilir yatırımgücü olan vatandaşlar başka yerlere yatırım yapmaktan vazgecerler. burda birde ilçe gençliğine büyük görevler düşmekte şayet gençlik kendi geleçek bilncini geliştirirse bu yönde gerekeni yapmalıdır...
Bu konuda girişimi ve projesi olan arkadaşların yazışmalarını merakla bekleyecem .sevgiler ve saygılar..
sevip sevmemeniz önemli değil orayı kendini bilmez belediye başkanları yönetirse kimse sahip çıkmaz.hepsi kefen cebini doldurmaının peşinde oldukları için ilçe yakında köye dönmese iyi.
Van'ın her tarafı çok güzel ama iklim arkadaşımın dediği gibi gelen yöneticler ilgilenmiyorlar bence. İlgilenilse bu hale gelmezdi o yerler.
__________________
Üyeye Bela gelmez Admin Kızmadıkça,Admin Sinirlenmez Üye Azmadıkça
Ne kadar kibirli dursa da Bardağın önünde eğilir çaydanlık Öyleyse bu büyüklenme niye? Bu kibir bu gurur niçin? Mütevazi ol, hatta bir adım bile geçme gurur kapısından; Bardağı insan bunun için öper daima alnından…
Bir mum diğer bir mumu tutuşturmakla, ışığından bir şey kaybetmez...