Sen Yoksun
Yağmur yağmıyor
Güneş artık yüz vermiyor
Yıldızlar karanlık bakıyor
Ay bile, küskün halini andırıyor
Sen Yoksun
Güller solgun, açmıyor
Bülbüller durgun, ötmüyor
Çiçekler yorgun, artık güzel kokmuyor
Bahar bile, kendi gelişine sevinemiyor
Sen yoksun
Nehirler o ihtişamıyla akmıyor
Dağlar göğsünde, karı barındırmıyor
Ağaçlar artık meyveye durmuyor
Taşlar bile yokluğuna isyan ediyor
Sen Yoksun
Günler dargın, aylar üzgün, yıllar hüzünlü
Hayat sıkıcı, gönül mutsuz ve de ıssız
Sevmeler yapmacık, sevgiler ikiyüzlü
Gözler yalancı, özler yabancı ve arsız
Sen Yoksun
Sözler yetim, kelimeler öksüz
Beyhude konuşur oldu cümleler
Ünlemler anlamsız, noktalar yüzsüz
Virgülle parçalandı yarım kalan bölmeler
Sen Yoksun
Yaşadıkça hayatı, yalnızlığın adı yok
Her nefes aldıkça, ızdırap içinde canlar
Ölümü düşünmenin, yokluğunda tadı yok
Varlığında yok olmayı göze alanlar anlar
Süleyman ÇAĞLAR
Bu Şiir Peygamberimiz (s.v.a) için yazılmıştır
Sen Yoksun
Ağaç şeklinde