Bir şehir: İstanbul Bir gece: bıçak saplıyor bedenime Bir saat: akrep’e çivi çakılmış sanki Bir mekan: hastane. Baştan başa acı kokuyor koridorlar Bir çocuk: 17’sinde, ama emekliyor hâlâ hayata Bir yaş: şuursuzca akıyor Bir kalabalık: ağıt için toplanmış belli Bir beden: henüz sıcak Bir el: kıpırdamıyor artık* Bir umut: parçalanıyor içten içe Bir acı: adı anne…
*Gece çöküp yatma vakti gelirken, korkardım karanlıktan, koynuna gelirdim ya. Uykunda sıkardın ellerimi, avuçlarımdan bedenime işlerdi yıldızlar… Şimdi, her gecem kan revan, tüm aylar Ekim, her gün karanlık, yarın bulanık… Yıldızlar çok uzaklarda…
Sayfanız hayırlı olsun.Özellikle girişiniz çok güzel olmuş net olmak çok önemsediğim bir özelliktir.Betimleyemediğiniz duygu selinde kendinize ait çok şeyi iyi betimlemişsiniz.Annenizin yokluğunuda hissettirmişsiniz.Allah yerini cennet etsin.Sizin gibi hayırlı ve hassas bir evlatla amel defteri kapanmayacak ve o deftere en hayırlı amelleri eklemeniz dileğiyle
sayfan hayırlı olsun annen için üzüldüm.ateş düştüğü yeri yakıo.çekmeyen,görmeyen bilemez bunu..ama herşeye rağmen yine hayat devam edio.göremiyosun dokunamıosun ama kalbinde hep bi sızı bir özlem oluyor..unutamıosun unutulmuyor çünkü....
__________________
///YALNIZIM,YALNIZLIĞIM BENİ DİNLEMEKTE,YALANDA OLSA NE VAR Kİ BU ŞARKIYI SÖYLEMEKTE,YALANDA OLSA İÇİMDEN BİR BULUT AKIP GEÇİYOR,YALANDA OLSA ((MUTLUYUM)) BU BANA YETER.....
Kaybetmek..... hayatı kaybetmek,sevdiklerini,aşkı ve en önemlisi seni kaybetmek.......
Normal
