Aman sakin sakin
kimse görmesin aman ..
AgLadigimi kimsecikLeri görmesin !.
BiLmesin!.Istemiyorum kimseLerin görmesini
Istemiyorum!
Aman senin icin agLadigimi kimsecikLer biLmesin
sana yandigimi,biLmesinLer
oLurya güLü veriirLer
onLari Bosver
Seninde güLme ihtimaLin var iste
o yikar beni o ÖLdürür oracikda..
Ben gizLeden agLarim Kendi kösemde
Duymasin, görmesin,biLmesin kimsecikLer !
Seni Düsündükce
daha cok özLiyorum seni .. Daha cok seviyorum seni ..
Bir nehir oLsam, deniz oLsam aksam sana, bütün yoLLar sana ciksa sürekLi
Bizimkisi öyLe bir seyki Sevdigim, her ayriLdigimizda daha bi bagLaniyoruz birbirimize !. her vusLatta,ayriLigin izLeri daha bir göze carpiyor
Günes senin yanimda oLdugun gibi dogmuyor.. Sensiz hep ayni bos sokakLar,soguk insanLar,havaLar bile sogukdur sensiz..
Haykiriyorum sana sokakLarda özLemimi..
Keske yanimda oLsan diyorum Keske! Oysa ayriLikLar büyük askLari hep aLevLendirirmis öyle degiL mi? bu gece yasiyorum yine icimde Seni...
Ne zaman düssem yoLLara,akLima hep Sen geLirsin..
o heycanLan cikarim hepencik yoLa..
ULasacagim yer senmissin gibi ..
o heyecanin yerini cabuk bir hüzün kapLar,rotayi görüce..
Icimde bir türküdür yine söyLeniyor bugün..
Bu ne sevdadir,yakti,kavurdu icimi anLamadim
..
[
Bu ne askdir beni bu haLa sokan ..
Sana kavusurmuyum bir daha biLmiyorum biLemiyorum ama
dayana biLirmiyim daha varmi bende o güc onu biLe cözemiyorum..
Acidir senden uzak oLmak,sensiz oLmak.Yürek sancisidir,sana sevdaLioLup seni yasayamamakHasretim sanadir..
Dört dag icine sigmiyor sevgim..
Hayati yari yamaLik yasanmamaLi..
Biz kendimiz degiLmiiyiz hayati bir cukur yapan ..
SöyLe?,biz degiLmiyiz herseyi cikmaz bi yoLa sürükLeyen?
Hayat cokmu Karabser?
Hadi söyLe? ,biz degiLmiyiz hayati karabsar yapan?
KoLay varken en zoru istiyen..
ImkansizLiyi istiyen biz degiLmiyiz?
Biz degiLmiyizki? Yapdigimiz seyLerden sonra pismanLik duyan kisiLer?
Susma! ne oLur SUSMA!
Biz degiLmiyiz mahsumu ezen ,zaLimin yaninda oLan?
Biz degiLde kim peki?
Zaten hic kimse cikipda ben kötüyüm demez demi?
BunLardan benim iLe sen ne farkin var ?
Susma söyLe?
Bir kaç kifayetsiz sözlerde benden,umarım beğenirsiniz..
sonsuzum gözlerinde
tadıyorum bizi doyasıya
yüzüne her bakışımda bir anlık
gözlerine baktığımda her an aşkımızı
seni öylesine sevmişimki hala atamıyorum bile
sevginin verdiği yorgunluk anlarını
--------------------------------------------
Artık hiçbşey önemli değildi
Kendimi unuturcasına seni düşünmkten bile
Saatler,dakikalar,anlar,sonsuzluklar...
Düşünmedim daha çok aklımın yalanlarını
Seni sevmiyorum sevmiyorum sevmiyorum...
Yalandanda olsa kandıramıyorum bi türlü..
Dalmak gitmek istiyorum başka alemlere
Sensiz bi kere olsun gözümü açmak istemediğim yalnızlıklar diyarına..
Dayanamıorum daha fazla içimin sensizlik dolu olmasına
Sonradan gelen sevda tutulmarına...
Kalbim seni haykırsada onu duyamayacak kadar sağırdı yüreğin
Şimdi ya sen yada ebedi sonsuzluk
Seçmiştin bi kere bensizliği
Sen çoktan okumuş olurken
Gözlerime kapalı öylece bana bakarken
Ebedi uykumda
Belki bi gün buluşmak üzere
Herşey için çok geç...
artık ne seni hissettiğim şarkılar heycan veriyo
Nede birlikte aşındırdığımız kaldırım taşları
Son anlar bu dakaikalar
Sus!öylece bak gözlerimin içine...
Seni tekrar gözlerimde tadarken
Ruhumu bedeninde süzmek istiorum gözlerinde
Yıllar sonra uyanmıştı belkide kalbim
En son beni benle bıraktığından beri
Ama alışmıştım sensizliğe
Neden tekrar karşıma çıktınki
oYsa ne kadarda alışmıştı kalbim
Tek kişilk bu oyunu oynamaya
Olsun!
Artık gelsende kalbimin dublajı olablirisn
Ancak olabileceğin sahte ruh oyunlarımda
------------------------------------------
Uzandı sonsuzluğa ellerim
Belkide seni tutçak sandı gözlerim
Bıraktı yüzüm yüzünü
Son yaşlar damlamıştı bile gözlerden
Bilmezmiydi son kalp ağrılarımı
Son kezdi belkide dinmesi gözyaşlarımın
Belki olmuyacaktım yanında sözlerimle
Sen çoktan beni terketmiştin bile
Zor olanda buydu zaten
Beni senden seni benden
Ayırcaktı zaten yollar birgün bizi
Girmeden çıkmaz sokaklara bitiriecektik birbirimizi
Evet tahimn ettin doğru
Bitti herşey sana gün doğdu
Doğmayacak günlerin getrdiği
Bensiz aşkınla bıraktığım günleri
Şimdi paylaşıyorum eskiden kalma aşk kırıntılarımızı
Asla olmayacağın ansız zamanlarımızda
Son nefesimizi alalım
Vee verelim birlikte
Birbirimizi bıkramamaya yeminli olduğumuz günlerimize
İçtim son sevda şarabımı senin elinden
Sarhoş ettin beni kendinle
Bir kelebek etkisiydin sen
Beynimin damarlarında dolaşan..
Son hakkımız bu aşkımız
Ya sen ya ben yada ikimiz
En iyisi hiç kimse
Kendine iyi bak...
-------------------------------------------------
sensizliğin acısı böyle çıkcaksa çıksın!
sensizliğin soyutluğu sensizlikten çok daha somut şu an
Neden bizsizlik bizi sürükleyip götürdü
Neden yarınlar bizi mutlu etmedi
Kazalarımız yetmedi bize nafile
Sonsuzluğu vadetmedikki biz birbirimize
Evet geldi işte o son gün
Çek artık gözlerini gözllerimden
Vadetmedimki sana yarınları olan güzel günler
Sense vadettiğin o güzel günlerin yarınını bile umursamadın
Umursamadığın dakikaları hiç kendine dert etme
Bilsemde bana koşa koşa dönceğini...
Eyvallah sonsuzluğumun son özlemi
GÖzlerimden dökülen tane tane gözyaşlarım
Belkide bu son mısralar sonumuz olsada
Ben seni çok sevmiştim sadece...
Bir yalandı o, benim hep inandığım,
Bir düştü, görmekten hiç usanmadığım...
Geceleri gelirdi hep aklıma,
Gündüzleri çıkarmış gibi...
Belki de, yüzüne doya doya baktığım için gecelerde,
Ben sarkıtmazdım onu gündüzüme...
Işıklar sönüpte, ben kendime koşarken sessizce,
O gelirdi yavaşça, kimsesizlik penecereme...
O ölümdü, kimsesizlik ve sessizlik...
Kendisi soğuk, hayali sımsıcak...
O'nun tek hediyesiydi sevgisizlik,
Ama benim, başka limanım kalmamıştı sığınacak...
Ben günleri değil, ayları karıştırmaya başlamışken,
Bana hiç aldırış etmeden, acımasızca geçiyordu zaman...
Ve gün gelip, şeytan üzerimden ellerini çektiği zaman,
Kendimi öyle bir boşlukta buldum ki, ta Yaradan'a uzanan...
Ve sonra, hani ben artık herşeye çok geç kaldığımı anladığımda,
Dönüp, geçmişe merhem sürecek güç kalmamıştı kollarımda...
Bir yanımda sahipsiz bir sevda, ötesinde bir geçmiş ki kapkara...
İkisi de bir ateş gibi yanıyor yüreğimde, yan yana...
Sigarama sarılıp, yatakta uykusuz vakitlere daldım ardından,
Artık geçmeye bile cesaretim kalmamıştı O'nun yanından...
Ne gülebiliyor ne de ağlayabiliyordum kahrımdan,
Sanki her sensiz güne bedel, bir parça kopuyordu bağrımdan...
Sevdalandılar bana, koparmaya çalıştılar beni bendeki sevgiden,
Oysa kimse alamazdı, çıkaramazdı ki onu içimden...
Anlattım, anlamadılar O gibi hiç kimse...
Ağlamaktan başka birşey gelmezdi ki elimden...
Sevdiler beni, çok sevdiler...
Kimi, onu sevdiğim kadar...
Umutları vardı bana dair,
Ta ki bendeki sevgiyi anlayana kadar!
Ve şimdi unuttum onu, kandırabildiğim kadar kendimi,
Ah gündüz kolayda, birde zaptedebilsem şu geceyi!
Sensiz, gelecek hayalleriyle yordum da kendimi,
Ah bir de silebilsem şu sensiz geçmişi....
Çok belli oluyor mu unutamadığım be Cem?
Haklısın belki de, hala bilmiyorum hangisi gündüzüm, hangisi gecem,
Ne zaman kazara geçmişe dönsem,
Çözümsüz kalıyor, çözüme doymuş her bilmecem....
Ve dertler, hiç bir zaman onsuzlukla sınırlı kalmıyor,
Bir yanımı yamasam, öbür yanım açıkta kalıyor,
Gözlerim gülse, yüreğim ağlıyor,
Her sahipsiz gecenin sabahında, bedenim bir daha ölüyor, diriliyor...
Anladım ki geçmişte yaşanan, asla geçmişte kalmıyor...
İyileşti sandığın her yara, bir gün gelip yeniden kanıyor,
Gözler yanıyor, gözler her bir sevdaya yeniden ağlıyor..
En güzeliyse, yüzüme bakan herkes beni mutlu sanıyor...
Seni de yoruyorum ama Cem,
Küçük yerler küçültürmüş insanın ufkunu,
Kırarmış kem gözler, insanın kanadını, kolunu...
Şu daracık Kelkit'te, daralttı, kuruttu benim ruhumu...
Ben geldim sevgilim,
Beni, eskisi gibi öp diye...
Öpmeyi bile beceremeyişini özledim belki de,
Geldim ve sana silinecek yaşlar getirdim, gözlerimde...
Ben geldim sevgilim,
Yüzüme, eskisi gibi bakmak isteyipde bakama diye...
Benden bile utanışını özledim belki de,
Geldim ve sana iyileştirlecek yaralar getirdim, yüreğimde..
Ben geldim sevgilim,
Belki, beni hala seviyorsundur diye...
Sevgine sırtımı dayayıp, sevgisizce ağlamayı özledim belki de,
Geldim ve sana acınası gülüşler getirdim, çocuksu yüzümde...
Ben geldim, sevgilim,
Olur da sende gidersin diye,
Gideceğini çoktandır biliyorum belki de,
Geldim ve sana, benli hatılralar getirdim gülüşümle...
Belki bir gün, sana yeniden beni hatırlatırlar diye....
Bana sensizliği anlatacak tek bir cümle söyle, unutayım seni,
Sensiz dünyanın anlamı yok!
Yaşamak zor bir uğraş,
Mecburi istikametlerim hep çıkmaz sokak...
Sensiz günler, bir düzenin -bozuk bir düzenin- pembe yalanları...
Tamiri zor artık kalbimdeki yaraların,
Pili bitmiş saat gibi, tekliyor feleğin çarkı,
Yalnızlık zor!
Her ne kadar duman duman sensizlik tütsede başımda,
Gözlerini unutmak zor!
Hatıralar bitmeyen bir saklambaç oyununda el tutuşmuş,
Zihnimin karanlık odalarında cirit atıyorlar,
Bense unutulmuşluk sahillerine demir atmaktayım,
Olmuyor,
Bu gece hiç sevmediğim keman bile, seni çalıyor...
Unutmaya çalıştığım her bir güzel şeyin çalkalıyor beynimi, yeniden,
Uyuşmazlıklar türetiyorum, imkansızlaştırabilmek için seni,
Oysa sana dair ne varsa, güzele işaret ediyor...
Olmuyor,
Gönlüm yine huzuru, senli sahnelerde arıyor...
Umudum harabe, gözlerim virane,
Geri dönüşün olmayacak biliyorum, ben yine biçare,
Bu gece de vurdun işte, yüreğimin bam teline, bile bile,
Eyvallah! Yolun açık olsun, ama gitmeden,
Bana sensizliği anlatacak tek bir cümle söyle ki, unutabileyim seni...
Şimdi unutma zamanı dertleri,
Yeniden, yıkıp yıkıp kurma zamanı hayalleri,
Şimdi afaroz vakti,
Ortaçağ şövalyeleri gibi, sinelerde at koşturma,
Şimdi zincire vurupta hisleri
Yeniden yenilenme vakti...
Ey Golyat, gel beni de bul deme vakti,
Şimdi ucuz bir roman kahramanı olup,
Senaryoyu sil baştan edecek kadar kötü,
Aşıkları utandırcak kadar aşık,
Mecnunları gölgede bırakacak kadar, deli,
Seni sana bırakıp ta gidebilecek kadar ahmak,
Sesini her duyuşumda delircek kadar müptela olma vakti,
Seviyorum seni,
Da Vinci şifreleri çözmeye gücüm kalmayacak kadar,
Hayatımı Mozart'ın parmakları gibi feda edemeyecek kadar,
Juliet olmanı bekleyemeyecek,
Belki de vuslata erişemeden kendimi yitirecek kadar, seviyorum....
Pollyanna'ya küfretme vakti,
Ve inadına inadına oturup ağlama...
Dostoyevski gibi bir 'budala' ya kendi adını takma,
Umutları denize döküp, yüzeyde kalanlara Arşimet kadar sevinme vakti,
Şimdi eski pişmalıkları yeniden değirmene döküp, dövünme vakti...
Sevda denen şu uçarı çocuğa, Mario Puzo babalığı yapma,
Anasız bu çocuğun yardımına, Gorki ile koşma,
Şimdi tüm romanları, kendi alevleriyle yakma,
Şimdi sevdamızı, roman olacak kadar kutsallaştırma,
Şimdi sana, Leyla gözüyle bakma vakti...
Seviyorum seni,
Belki kendimden, kendinden çok,
Bir gün olsun, hayallerimden kovamayacak kadar,
Her bir roman aşkında, yeniden seni yaşayacak kadar,
Seviyorum işte, sevilebildiğin kadar!
Ellerini ver bana,
Ve devam et ağlamaya,
Ağlamaya değer bir sevdan var,
Başka hiç bir şeyin olmasa da...
Sıkıca tut ellerimi,
İzin ver, hıçkırıklarım düğümlenmeden çıksın boğazımdan,
İzin ver, yüreğim göz yaşlarıyla kutlasın yalnızlığını,
Kutlasın ki, söküp atsın geçmiş pişmanlıklarımı...
Çekme ellerini ne olur,
Ah o ellerin ki titreyişini yüreğinden çalan,
Bırak yansın, yanmaya değer ne varsa,
Yansın yüreğim ki, benimde bir bahanem olsun ağlamaya...
Usulca yanaş bana,
Titresin tüm bedenim, dudakların yanağıma konduğunda,
Bırak ateşim çıksın, şizofrenik havaleler sınırına,
Çıksın ki, öpüşlerini anımsadığımı anlayasın, yanağım her kızardığında...
Gözlerime bak,
Silinsin lugatımda hasretine dair her ne varsa,
İzin ver, seni şiir diye yazayım, sana şiir yazacağıma,
Yazayım ki, okudukça dizgin olsun korkularıma...
Şimdi bırak ellerimi,
Karşıma geç, otur ve yüzüme dahi bakma,
İzin ver, bir kaç dakika da olsa yaşayayım senli sensizliği,
Yaşayayım ki, bir tutunca bir daha bırakamayayım ellerini...
Git de bana...
Gitmemi gerçekten iste ve kov beni,
İzin ver, yüzsüzlüğü ben yapıp, gidemeyeyim,
Gidemeyip, onurlandırayım kutsal sevdanı...
Yeniden ellerini ver bana,
Ve devam et ağlamaya,
Ağlamaya değer bir sevdan var,
Başka hiç bir şeyin olmasa da...
Aman sakin sakin
Normal
