Gelin

[esram]

Karşısında neşeyle halay çeken insanlar vardı. Etrafta aileler için kurulmuş masalarda aile reisleri duble duble rakıları kocaman midelerine yuvarlıyorlardı. Sanki onca gürültü, şamata yetmiyormuş gibi fütursuz insancıklar bir de havaya ateş açıyorlardı. Sanki düşmana ateş eder gibi. Sanki "Oh! Sen evleniyorsun bir kurtuluyoruz." der gibi. Oysa Ayşe daha henüz on beşindeydi. Daha yeni hayatının farkına varıyordu. Daha o hayata gözlerini yeni açan güvercin yavrusu gibiydi. Bembeyaz, yumuşacık, sevimli, habersiz ve çaresiz...
Oysa Ayşe şuan yanındaki hani şu aşırı kahkahalarla gülen, ortalıkta para saçan, yaşlı karısının üzerine masum Ayşe’ yi alan, Ayşe’ nin henüz ikinci kez gördüğü insan suretli hayvanla evlenmek üzereydi. Yüzünde kırmızı bir peçe olduğu için beyaz gelinliğinin üzerine süzülen gözyaşlarını gizlemeye çalışmıyordu. Onu da oynamaya çağırmışlardı, zorlamışlardı ama töbeler olsun ki yerinden kımıldamamıştı.
Hani idam mahkumlarının bile son arzusu sorulurdu. Onlara bile bu hak tanınırdı. Ayşe’ de bu evliliği yaptığı vakit bir anlamda ölmüş olacaktı. Ona neden kimse bir şey sormamıştı da şu iri yarı haydutun kollarına atmışlardı onu.
Ne oldu ise annesi öldükten sonra olmuştu. Babası zalim bir kadınla evlenmişti. Hiç Ayşe’nin annesine saygısı yoktu bu adamın. İnsan hiç mi üzülmez de hemen şurada göbek atan hain kadınla evlenir. Oysa ki; Ayşe de büyümüştü. Babasının hizmetini görecekti. Ama babası sabredememişti.
Hadi onu anladık diyelim. Hadi Ayşe onun hizmetini göremiyordu. Evlenmesi gerekti. Ama şu hayvan bozması insanla Ayşe’ yi nasıl evlendiriyordu? Biricik kızını nasıl göz göre göre feda ediyordu.
Hep o hain analığı yüzünden babası kızını bu zengin hayvana vermeye razı olmuştu. O alçak üvey anası "Vermeyip de turşusunu mu kurcaz bey? Hem adam da zengin. Halimiz malum bir gram et görmüyor karnımız. Ver şu paspal kızını gitsin. Hem o rahat etsin hem biz." Diye diye zavallı babacığının aklını çelmişti.
Ve nihayet işte buradaydı. Düğün masasında... Hayatında ikinci kez gördüğü hayvan kılıklı herifin yanında. Oysa Ayşe ne de güzel bir kızcağızdı. Yemyeşil gözleri vardı. Her göreni kendine hayran bırakıyor, her gören dönüp bir daha bakıyordu. Böyle mi olmalıydı şu masum güzel kızcağızın kaderi?
Davetliler yavaş yavaş çekilmeye başlıyordu. Sanki çekilen misafirlerle Ayşe’nin de kanı çekiliyor, zor nefes almaya başlıyordu.
Nihayet hepsi gitmişti misafirlerin. Analığı olacak hain kadın Ayşe’ye takılan paraları altınları " Ver kızım, şimdi sen gerdeğe gireceksin ben alayım bunları..." diyerek alıyordu ve ardından da pis bir kahkaha koyuyordu. Sonra o hain kadın Ayşe’ nin elinden tutup onu gerdek odasına götürdü. Odadan çıkarken de "Aman kızım memnun et beyini hee! Yoksa kapı dışarı koyulursun" demeyi de ihmal etmiyordu. Tabi yine o pis kahkahası eşliğinde.
Ayşe kocaman odada yalnız başına kalmıştı. Ne yapacaktı hiç bilmiyordu. Birden kendini tutamadı. Hıçkırıklarını koyverdi. İki göz iki çeşme ağlıyordu. Şimdi o insan azmanı herif gelince ne yapacaktı peki. O koskoca oda dar gelmeye başlamıştı kızcağıza.
Sanki biri kulağına bir şeyler söylemiş, bir komut vermiş gibi mekanik bir hareketle başını çevirdi. Sürgülü bir pencere ve açık... Dışarıdan hafifçe rüzgar esiyordu. Yine mekanik hareketlerle pencereye geldi.Başını dışarı çıkardı. Epeyce de yüksekti. Atlamayı geçirdi içinden. Sonra birden ürktü. Ama atlamazsa olacaklar geldi aklına. Atlamanın çok daha iyi bir fikir olduğuna kanaat etti. İki adım geri geldi. Başındaki duvağı çıkardı. Kelime-i şahadet getirdi. Allah’ a kendisini affetmesi için dua etti. Nefesini tuttu. Sonra bırakıverdi kendini aşağıya. Sanki sonsuzluğa atlamıştı. Sanki hiç düşmeyecek gibiydi.
Dışarıdan bir feryat koptu. Hemen insancıklar kızcağızın ölü bedeni üzerine üşüşüverdiler. Babası gözyaşlarına hakim olamadı. Ancak gelmişti aklı başına. Analığı adi bir köpek leşine bakıyormuş gibi bakıyordu. Hayvandan adam ise "başlık parasını geri isterim Muzaffer ağa "diye feryat eiyordu."Daha gerdeğe girmedik bile" diyordu.
Ayşe kız ise ölü bedeninden sıyrılmış olanları izliyordu. Sonra hiç kan lekesi olmamış gül yüzüne baktı ve ordaki gözyaşlarını gördü. Eğildi ve kendi ölü bedeninin yanağında duran gözyaşının üzerine masum bir öpücük kondurdu..[/center]