*
*Ateist bir adam bir gün ormanda geziyor ve etrafindaki güzelliklere
bakiyormus. "Evrim ne güzellikler yaratiyor!" diye
düsünüp mest oluyormus. Birden arkasinda kocaman bir ayi belirmis ve onu
kovalamaya baslamis. Adam
bütün gücüyle kaçiyormus ama her arkasina bakista ayinin daha yaklasmis
oldugunu farkediyormus. Dakikalarca süren bir kaçisin sonunda adamin ayagi
yerdeki dala takilmis, ayi adamin üzerine atlamis, pençesini kaldirmis. Tam
vurmaya hazirlanirken adam "ALLAH!!!" diye bagirmis. Bir anda zaman durmus,
ayi donmus, ormandaki nehir bile akmaz
olmus. Bir anda orman kararmis ve gökyüzünden bir isik hüzmesi adamin
üzerine parlamis. Çok derinden gelen ilahi bir ses adama:
"Yillarca bana inanmadin, yaratilisi kozmik bir kazaya bagladin, sana
bu durumda yardim etmemi mi istiyorsun? Seni sevgili bir kulum mu
saymaliyim?"demis.
Adam utanç içinde: "Biliyorum bunca yildan sonra dindar biri olmayi istemem
haksizlik, ama belki AYIYI dindar yapabilirsiniz." demis.
Ses: "Peki." diye karsilik vermis ve isik kaybolmus. Nehir tekrar akmaya
baslamis. Hersey eski haline dönmüs.
Ayi pençesini indirmis, iki pençesini de göge dogru çevirmis, konusmaya
baslamis:*
*- "Ya Rabbi, senin rizkinla orucumu açiyorum, hamdolsun
verdigin nimetlere"
Üyeye Bela gelmez Admin Kızmadıkça,Admin Sinirlenmez Üye Azmadıkça
Ne kadar kibirli dursa da Bardağın önünde eğilir çaydanlık Öyleyse bu büyüklenme niye? Bu kibir bu gurur niçin? Mütevazi ol, hatta bir adım bile geçme gurur kapısından; Bardağı insan bunun için öper daima alnından…
Bir mum diğer bir mumu tutuşturmakla, ışığından bir şey kaybetmez...