"simdi yapa yalnızım,şehrin dar ıslak sokaklarında
sokak lambaları ve taşları kadar soğuk bedenim...
yüreğimde kor bir ateş
alev alev yakıp kavurmakta
tüm geçtiğim sokaklar yok oluyor ayak izlerimde..
kimse/sizliğim kadar d/üşüyorum...
Ve kimse/sizliğim kadar yanıyorum."
Hayatın bir yerine takıldı yüreğim,içimdeki anlatılmazlarla cebelleşirken,sana uzak cografyalar d/üşüyorum...Mevsimine uyak hüzünler düşüyor yanı başıma...Bir nefes kadar yakın...Gölgemde ayak izlerin var örselenmiş...Yağmalanmış hüzünler biriktiriyorum sol yanımda...
Çürüyen kaç yanım var bilmiyorum bu çetrefil yaşamımda...Kanayan yaralarımı on/arıyorum...Gülüşleri intihara yelteneli inzivaya çekilmiş tüm susuşlar...Avazım çıkıncaya kadar susmak istedim kalemin ucunda...Haykır/a/madım
Sensiz kaldığım gecede,soluğumun tin sesi kuytuluklar/in/da kaldı ve içimde bir es olarak geçtin...bir düse tutunabileceği kadar tutundu yüreğim.avucumda kirik bir hayat çizgisi, geride kalansa izleri..izleri yüzümde sığınak belki. Yine de incitiyor tüm matemleri.
şehirler arası yolculuklarda cebimdeki irkilmeler infaz edildi...Göremedim... Tanımsız seslenişlerim iki ananın gözyaşına saplandı, çıkaramadım... Geç kalınmış bir mutluluktu haykırışım, haykıramadım...
Vurdum bir zaman surlarına şehrin.Şehir; kör, sağır, dilsiz ve ben sensizim yani kimliksiz. Heybemde kalan son gülüşlerimizi seriyorum şehrin yolarına...
"Şehir;
bırak dökeyim yaralarımı
kaldıkça içimde sığ bir kök salıyor bedenimde
hücrelerime islemesin hüzün
bırak da kanayayım surlarında..."
Bir deprem sonrası enkazlar biriktiyorum işte içi bulanık düşlerde...Kimim...Nerdeyim bilmiyorum...Siyah kelimeler biriktir/iyorum yol heybeme...İki sokak arası yokuştu kayıpsızlığım...Ve birilerinin sevdasına bürünmüşken sildiler tüm ayak izlerimi...
Çarmıha gerip bir bir gülüşleri,içimin gizlisinde sana haykıran tüm hükümlü cümlelerimi azad etmek istiyor benliğim...Saçlarımda kelepçelenen tutsaklığı savurmak istiyorum dağlarıma...Ama sürgün ve hükümlü yanlarımdan vurgun yiyiyor umutlarım...Yine kalakalıyorum kanlı meydanlar ortasında...
Hala haykır/a/madiğimsin tüm cümlelerimde...
( sen gittiğin günden beri içimde yaşattığım inanılmaz duygularımı kimliği belirsiz biri olarak hiç tanımadığımım insanlarla paylaşıyorummm sen hiç gitmedin kiii bendenn )
( sen gittiğin günden beri içimde yaşattığım inanılmaz duygularımı kimliği belirsiz biri olarak hiç tanımadığımım insanlarla paylaşıyorummm sen hiç gitmedin kiii bendenn emeğine sağlık çok güzell...
__________________
Hani bir söz var ya iz bırakanlar unutulmaz diye.
Sen bende öyle bir iz bıraktın ki silinmesi na-mümkün…
Hayatın bir yerine takıldı yüreğim,içimdeki anlatılmazlarla cebelleşirken,sana uzak cografyalar d/üşüyorum...Mevsimine uyak hüzünler düşüyor yanı başıma...Bir nefes kadar yakın...Gölgemde ayak izlerin var örselenmiş...Yağmalanmış hüzünler biriktiriyorum sol yanımda...
Haykir/a/madigim
Normal
