Başbakan Tayyip Erdoğan Anayasa değişikliği için yapılan referandum öncesinde Diyarbakır’da konuşurken derinden bir “ah” çekerek şöyle dedi:
-Şu Diyarbakır Cezaevinin ağzı dili olsa da bir anlatsa…
12 Eylül 1980 Askeri Darbe döneminde Diyarbakır Cezaevi işkencenin en üst düzeyini ifade ediyordu. Yeryüzü cehennemi olarak anılıyordu. Tutuklu ve hükümlüler ölümü “kurtuluş” olarak görüyorlardı. Sabah başlayan her yeni gün bitmek bilmeyen çileli bir ömür haline geliyordu.
Bu cehennemin bir de dillere destan zebanisi vardı. O yıllarda yüzbaşı rütbesinde olan Esat Oktay Yıldıran ile köpeği Joe tutuklular arasında “efsane ikili” olarak dolaşıyorlardı.
Başbakan Tayyip Erdoğan konuşmasında işte o dönemi anımsatmıştı. Kendisi ve arkadaşları 12 Eylül’de böylesi çilelerin çemberinden geçmedikleri için başkalarının acılarını kendilerine bayrak yapıp referandumda destek istedi.
Erdoğan’ın Diyarbakır Cezaevi için söyledikleri doğruydu. Aradan on yıllar geçmişti. O günler ve çekilen acılar çok geride kalmıştı!
Acaba?
Başbakan eğer Diyarbakır Cezaevini anlatırken şöyle bir arkasını dönüp Koşuyolu Parkında açlık grevi yapan ailelere bakabilseydi, 12 Eylül’ün de Diyarbakır Cezaevinin de olduğu gibi yerinde durduğunu görecekti.
Kürtlerin hayatında çileler ve zulümler bir türlü bitmiyordu.
Diyarbakır D Tipi Cezaevinde tutuklu olarak bulunan Nurettin Soysal ile Halil Güneş, bürokrasinin keyfiyeti yüzünden ölüm döşeğinde bile işkence çekiyorlar. Soysal ve Güneş kanser hastası… Kemoterapi tedavisi için hastaneye götürülüp, seans bitiminde tekrar cezaevine konuluyorlar. Oysa bu ağır tedavi sonrasında son derece özenli bir rehabilitasyon dönemine ihtiyaç var. Çünkü vücudun bütün bağışıklık sistemi çökmüş olduğundan her türlü hastalığa açık hale geliyor. Her iki tutuklunun da hastanede kalmaları gerekiyor. Ama buna izin verilmediğinden cezaevinde adeta ölüme yollanıyorlar.
Sadece Soysal ve Güneş’in durumlarıyla sınırlı değil bu insanlıktan uzak tutum… Diyarbakır D Tipi mahkûmlarından 74 yaşındaki Mehmet Emin Özkan’ın hastalıkları bir zincir gibi uzanıyor. Özkan kalp hastası, yüksek tansiyonu var, bir de zehirli guatr tehdidi altında cezaevindeki 15. yılını tamamladı. Eşi Emine Özkan, “bu durum nereye kadar devam edecek” diye soruyor:
-Eğer eşime bir şey olursa sorumlusu devlettir, Başbakan’dır!
Bir başka kanser hastası mahkûm da Taylan Çintay… Ağabeyi Sinan Çintay, “kardeşim 13 yıldır cezaevinde, iki yıldır kanser teşhisi konuldu ama doğru dürüst tedavi imkanı sağlanmıyor” diye anlatıyor 12 Eylül’ün bütün zalimliğiyle sürmekte olduğunu…
Bunların tümü Diyarbakır Cezaevinde yaşanıyor.
Başbakan Tayyip Erdoğan ise kürsülerde 12 Eylül edebiyatı ile prim topluyor.
Diyarßakır'ın 12 EyLüL'ü ßitmiyoR
Ağaç şeklinde