Fırtınalar koparıyorum çığlıklarımla.

[..::ŞiMaL::..]

Fırtınalar koparıyorum çığlıklarımla.
Az önce çektim tetiği,
Kan gövdemi götürdü,
Az önce ateşledim fünyeyi beynimdeki bombayı patlattım.
Yarısı yok oldu hayatımın; can çekişiyor diğer yanım,
Yarınlarım üşüyor; depremlerden arta kalan kırık dökük hallerdeyim.
Rutubet her yanım boyalarım dökülüyor,
Fırtınalar koparıyorum çığlıklarımla,
Sonu belli olmayan bir yolda öyküler yazıyorum hüzün işlemeli ağıtlarımla.
Ağlamalarım yerini kırık hıçkırıklara bırakıyor,
Yalnızlığımın içine ruhlar kattım; sıkışık zamanlarımı avutuyorum,
Bir silahın namlusunda bekleyen kurşun gibiydi bakışlarım hayata.
Düşlerimde ağlayan bebeklerin tümünü ben öldürdüm,
Kefilsizdi gözyaşlarım yüzümü kaldırım taşlarına emanet ettim,
Yüreğimde küçük kıyametler kopuyor ölmeye ramak kaldı,
Akşam basıyor içimi bir çocuk ağlıyor yüreğimde yıldızlara dokunsam avuçlarıma dökülecekler,
Yıldızlar sarhoş, herkes bir dilek peşinde,
İçimdeki karanlığın uçurum köşelerinde; kelimelerim ok gibi saplanıyor savunmasız yüreğime.
Sızlıyor ve kan damlıyor yamalı kalbim,
Sancılarımın tarifi yok, ağlayan yanlarımın umutları yok saracak,
Gitmeliyim diyorum karabasanlar almamışken henüz beni.