ya kusura bakma benim amacım espri yapmaktı seni kırdım galiba pardon..
Alıntı:
Sibology´isimli üyeden Alıntı
YOK ŞAKAYDII YA SENİ YAZILARINLA TANIYORUM TEPKİNİ ANLAYIŞLA KARŞILADIMM HER ZAMAN SAYFAMA BEKLERİMM WE TABİİ Kİ SAYFANADA GELİRİMMM BİZ BU TOPRAKLARIN KÜLTÜRÜYLE BÜYÜDÜK MİSAFİRLERİMİZİ EN İYİ ŞEKİLDE AĞIRLAMAK BİZ ONURE VERİR TEŞEKKÜRLER ...............
kanserli bir akciğerin isteyeceği tek şey gibi sarhoşum şimdi
çünkü değmiyor hayat
ne yüreğime
kelimelerime
susmaktır çare
duymaz bu zaman beni
şu gece vakti
tekrar dinlerim türkülerimi
son kez susarım bu dünyaya
----------------------------------------------
mattet
---------------------
Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan
Bir bulutun peşine takılıp gittiğimiz yer
Okyanus diyelim istersen ya da sen söyle
Batık bir gemiyim orda, seni bekliyorum...
Ben sende seni sevdim
Avuçlarken yüzümü
Yahut dokunurken sessiz yar...
mattet
------------------ Farkında olmalı insan...'ßir damlacık sudan nasıl yaratıldığını farketmeli..Anne karnına sığarken,şu koca dünyaya neden sığmadığını ve en sonunda bir metrekarelik yere nasıl sığmak zorunda kalacağını farketmeli...Henüz bebekken dünya benim dercesine avuçlarının sımsıkı kapalı olduğunu,ölürkende aynı avuçların herşeyi bırakıp gidiyorum işte dercesine apacık kaldığını farketmeli...'Farktmeyi farketmeli en azından....
Yine
yankılanıp ses
Arşa ulaştı
Yine
Ölümsüz yürek kudurdu
Sığınıyorum hayallerin gölgesine
Ah, ciğerim yanıyor...
Ve yaralı gönlümün derinliklerinde
Günlerin ateş parıltısı
Ah! Dağlanmış ve onulmaz yüreğim,
Yetim ve sevinçsiz öfkem!
-----------------------------------------------------------------------------
Bizde Bilirdik Sevgiliye Karanfil Almasını, Lakin Aç İdik Yedik Karanfil Parasını..
(Yılmaz GÜNEY)
Asla bu toplumdan biri olmadım... işkence altında şarkı söyleyenlerin soyundanım ben yasalardan anlamam sağduyum yoktur ben bir hödüğüm
( Arthur rimboud)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ben özlemeyi özlüyorum özlenecek kimse dekalmadı ki bu dün yada kimi özlesem ki.... ------------------------------------------------------------------------------------------------- Gün gelir rüzgar, fırtına olur
Dertleri gönül kendisi arar da bulur
Her gülüş cevap, her cevap günah
Olmuyor ne yapsan, içinde kopar bir isyan
Vur durma vur yüreğim vur
Olan olmuş ne olur
Hayata bir daha vur
Gülümse ne olur
Bu günler dün olur
Hatıralarla yaşanmaz ki yazık olur... ----------------------------------------------------------------------------
özlemek güzeldir ve her güzel şey gibi oda acı verir, her ne kadar canını acıtsada güzel şeyler, her ne kadar yitirsende birşeyler kendinden hepsi yaşanmaya değer ve de değer o kişiler için...
Sadece iki kişilik yer var bu sofrada..
Üçüncü girdiğinde devreye, garip bir koltuk telaşı, anlamsız bir ekmek savaşı, sonunda bir açlar sofrasına dönüşür her şey... Ekmek paylaşılır, dostlar paylaşılır, her şey paylaşılır da bu dünyada, sevgilinin alnındaki ter, yanağındaki gamze, göğsündeki huzur, elindeki sıcaklık paylaşılmaz kimseyle.. mattet
__________________
Düşmeden Bulutlarda Koşmam GereK !
Konu Mattet tarafından (21/06/08 Saat 12:01 ) değiştirilmiştir..
Kelepçeye vuruldu bütün bir hayat
Ne yarınlar,nede beni ben eden sevdalar
Önemi yoktu hayatımın, çünkü yargılanmıyordum
Ben değildim ki yaşayan, nefes alan
Dar ağacına götürülen bir mahküm çaresiz ve mutsuz
Bitiyordu hayatım başlamadan
Son nefesti,son fırtınaydı yarınları olmayan
Bu benim hayatımmıydı,sorulmadan çalınan
Ne ben ne sevdam ne mutluluğum olacaktı yarınlarda
Kızgın bir çölde, kum taneleri gibi savruldum
Bazen öyle bir fırtına oldum ki, ateşimle kavruldum
Haykıramıyordum, coşamıyordum dalgalar gibi
Bu benim iç dünyamdı, anladımki yalnız ve çaresiz
Umut ışıklarının bittiği, sevgilerin tükendiği
Mutluluğun son bulduğu bir dünyadı beniim dünyam
Kahrolurcasına, ezilircesine, gömdüm acıları içime
İlk ve son gemiydi yanaşan, habersiz ve sessiz
Saf ve temiz hiç yaşanmayan
Her yerde her şeyde hayallerim vardı,habersiz ve sensiz
Neydi düşlerim, neydi umutlarım bilinmez
Ama bu benim iç dünyamdı hiç yaşanmayan
Sevgi verdim besledim, umut verdim bekledim
Hep daracık bir pencereden baktım hayata
Korktum, sevgiden mutluluktan, yarınlardan
Doğayı sevdim, çiçekleri sevdim,çocuklarımı sevdim
Beni ben yapan yüreğimi sevdim
Acılarımı sevdim...Ama sormayın bana
Yarınlarımı daha çok sevdim
merhaba biraz geç oldu ama kabul edersen sayfan hayırlı olsun şimdi biraz işlerim var ama en kısa zamanda ilk sayfadan başlayarak sayfalarını okuyacağım buna evinide dolaşmak diyebiliriz ama art niyetsiz gerçekten emek verilerek üretilen her şey benim yanımda çok değerlidir ve sen güzel şeyler üretiyorsun şiir bölümündeki paylaşımlarını okuyorum kolay gelsin başarılar
adettendir bir yere ilk gidildiğinde eli boş gidilmez umarım beğenirsin
Kazım'a Mektup
Gözkyüzünün en parlak yıldızı
Devrimcilerin en yakışıklısı
Şair Ceketli Çocuğumuz
Karadeniz sana asiliğini öğretirken pes etmemeyi öğretmedi mi?
Sana yakışmadı böyle gitmek
Türkülerimizi öksüz bıraktın, kim ‘didou’ diyecek şimdi
Kim toparlayacak ‘Zuğaşi Berepe’ yi
Çernobil’e kim dur diyecek,kim savaşacak o illetle
Karadeniz otoyoluna kim karşı koyacak
Kimsenin direnci kalmadı senden sonra
Gittiğinden beri farklı bakıyor gözlerimiz gökyüzüne
Her bulutta senin siluetini arıyoruz sanki
Belki bir gülümseme görürüz diye
Sesin devamlı yankılanıyor kulaklarımızda
Her Lazca melodide sen geliyorsun aklımıza
Sevdayı bize öğreten çocuk
Karadeniz bile eskisi kadar hırçın değil artık
O bile sustu sen gittiğinden beri
Biliyoruz hiçbir şey eskisi gibi olmayacak
Belki yeni‘Kazımlar’ doğmayacak
Ama ‘Kazım’ bir sembol olacak
Tıpkı öncekiler gibi…
__________________
Hayat; vektorel kısa bir çizgiden ibaret. O nu dilediğinizce çizin. Çizin, çizin... KORKMAYIN
Sana söyliyeceqim tüm kelimelere sansürlü diyorlar karalıyorlar cesaretimi! Yıkılıyor qüvenim,hayalim varsa neyim! Sonrasında Kalıyorum apaçık ortada! ßulamıyorum seni anlatan kelimeler daha fazla.. Yıkılıyor umutlarım bir bir.. Nefretimi anlatacak,fışkıracak içimdekileri, bulamıyorum adeta
ßir düşünce sarıyor bedenimi. Ondan mı, yanındakinden mi nefret etmeli ? Peki ya onun benim hakkımdaki düşünceleri..? Sanırım bilmesek daha iyi! Fazla laubali…
Hepsinin içinden kala kala ona mı kaldın kalbim! Diyorum ama anlatamıyorum derdimi… ßiranda nedensiz susuşlarda buluyorum kendimi. Ahh İstanbuL…Fazlasıyla acıtıyorsun bedenimi !
€n son ne zaman **lamıştım bir qereksiz için ? Ne zaman dökmüsüm yaşlarımı anlamsız bir serüven için! Hmm..Hatırlayamadım şimdi.. Ne yani, o kadar eski mi ?! Sanırım evet… Artık qecmisimde kalmıssın sen! Tozlanmış raflarımın arasındaki sarı sayfalı kitaplar.. ßak!Seni anlatmak için ne cok tamlama kullandım! Oysaki sadece ‘qereksiz’ demem bastan sona anlatıyordu seni! dimi ? ..
Cocuksu ruhlara kaptırdım kendimi. ßilmem kac serüvenlik bir dizi! Kac bölüm oynandı ki? Yine de, hayatımı anlatmaya yetmezdi.. Kac sezonluk filmler qördüm ben! Hicbiri de sevdayı anlatmaya yetmedi, yetemedi ! Daha devam eder senaryolar yazılmaya.. Hepsinin sonu aynıdır! Klasik Türk filmi ..
Yeşilcam’dan teklif qeldii… Sanırım beqenmişler hayatımla oynama fikrini ( :
ßiliyor musun, eskidendi seni seviyorum’la baslayan, hayatımsın’la biten cümlelerim. Sevmiyorum işte kimseyi ! Ne seni, ne de sevdirmeye calısan emellerini ..
Gidislerim soquktur, bilirsin ! Ona qöre hatırlatayim dedim..Dısarda ayaz var,kalın qiyin
mattet
Her Ne Yapıyorsan Yap, Dışında Kal ve Bak İzle. Sadece İzle.Ondan Kurtulmak İçin Aceleci Olma, Sadece İzle. Ne Kadar İzlersen, O Kadar Yeterli Hale Gelirsin. Bir Gün Aniden Görüverirsin Ki, Kendiliğinden Kaybolmuş...! mattet
Düşmeden Bulutlarda Koşmam GereK
__________________
Düşmeden Bulutlarda Koşmam GereK !
Konu Mattet tarafından (21/06/08 Saat 13:43 ) değiştirilmiştir..
Kelepçeye vuruldu bütün bir hayat
Ne yarınlar,nede beni ben eden sevdalar
Önemi yoktu hayatımın, çünkü yargılanmıyordum
Ben değildim ki yaşayan, nefes alan
Dar ağacına götürülen bir mahküm çaresiz ve mutsuz
Bitiyordu hayatım başlamadan
Son nefesti,son fırtınaydı yarınları olmayan
Bu benim hayatımmıydı,sorulmadan çalınan
Ne ben ne sevdam ne mutluluğum olacaktı yarınlarda
Kızgın bir çölde, kum taneleri gibi savruldum
Bazen öyle bir fırtına oldum ki, ateşimle kavruldum
Haykıramıyordum, coşamıyordum dalgalar gibi
Bu benim iç dünyamdı, anladımki yalnız ve çaresiz
Umut ışıklarının bittiği, sevgilerin tükendiği
Mutluluğun son bulduğu bir dünyadı beniim dünyam
Kahrolurcasına, ezilircesine, gömdüm acıları içime
İlk ve son gemiydi yanaşan, habersiz ve sessiz
Saf ve temiz hiç yaşanmayan
Her yerde her şeyde hayallerim vardı,habersiz ve sensiz
Neydi düşlerim, neydi umutlarım bilinmez
Ama bu benim iç dünyamdı hiç yaşanmayan
Sevgi verdim besledim, umut verdim bekledim
Hep daracık bir pencereden baktım hayata
Korktum, sevgiden mutluluktan, yarınlardan
Doğayı sevdim, çiçekleri sevdim,çocuklarımı sevdim
Beni ben yapan yüreğimi sevdim
Acılarımı sevdim...Ama sormayın bana
Yarınlarımı daha çok sevdim
Ardına ve arkanda bıraktığın bana bir daha dönmemek üzere gitmelisin...
Bu güne kadar seni görmediğim bir gün olmamıştı... Her gördüğüm an
daha çok özlüyordum seni... Her gördüğümde içime biraz daha
işliyordun... Sensiz nefes alamayacağımı düşünüyordum...
Görüşemediğimiz iş saatlerimizde sesinle avunuyordum. Sesinle
dolduruyordum içimde ki boşluğunu... Sesin kulağımda, varlığın
içimdeydi...
Bir günü bir güne ekliyordum... Aşka aşık olmaktan vazgeçmiş, direkt
sana aşık olmuştum... Seni bir bütün olarak sevmeyi öğrenmiştim...
İçimde ki senden farklı yönlerini gördüğümde şaşırıyor ama hiçbir zaman
vazgeçmiyordum seni sevmekten... Artık sevgi ötesi bir durumdu
varlığımda ki varlığın...
Ben, ben olmaktan çıkmıştım...
Ben, sen olarak yaşamaya başlamıştım...
Bir beklenti taşımıyordum sana karşı...
Bu güne kadar hep yalnızdım... Yalnızlığıma dokunulmasını, kanımda
dolaşan özgürlüğümün kısıtlanmasını düşünemezdim... Fakat yanımda
olan senle yalnızlığım dağılmaya başlamıştı... Çevreme ördüğüm duvar
gittikçe yıkılıyordu... Korkmam gerekirdi ama keyif alıyordum... Yeni bir
ben buluyordum karşımda...
Bir beklenti istemediğini fark ettiğim anda şaşkına döndüm...
Korkmuştun... Kaçmak istiyordun... Yaşantında gittikçe şekillenen ve
gittikçe sevdiğin benden korkmuştun... Beni daha fazla sevmekten
korkmuştun... Benim sevgimin sorumluluğunu taşımaktan korkmuştun...
Beni taşıyamamaktan korkmuştun...
Aramıza bir mesafe girdi, korkularımızın açığa çıkmasıyla...
Artık görüşmez olmuştuk... Kavgalarımız çıkmaya başladı... Beraber
yapamıyorduk ama ayrı iken hiç olmuyordu... Bir müddet ayrı kalmak
istiyorduk... Canhıraş yürek bağırtıları ile teslim oluyorduk tekrar
birbirimize...
Sevgi yüreğimde, sensizliğe teslim olmuştum...
Beklediğim seni, sana teslim etme zamanı idi...
Yüreğimde ki acıya rağmen sana seslendim...
“GİT”, dedim...
Susma hakkını kullandığını söyledin...
Ancak, alamıyordum sevgiyi... Veremiyordum sevgimi...
Sevgimiz donmuş ve kalıp şeklinde bekler gibiydi...
Normal
