ayrılık kapıma dayandı. önce serin soluğunu hissettim. yumruğunu kapıya dokundurdu. aci bir sesle haykırdı kapı. istemeye istemeye kapıya yaklaştım. onu son kez görüp vedalaşmak için.
kapıyı açtığımda karşımdaydı. bavulunu ayaklarının kenarına bırakmış, elleri yanında sallanıyordu. her zamankinden farklı bir hali vardı. belki o da ayrılık acısını yaşıyordu. benden ayrılacağı için üzülüyordu. ayrılık kötü olsa da bunu düşünmek bile bana iyi geliyor. onun için önemli olmak... 'ayrılma vakti geldi.' 'zaman ne çabuk geçti değil mi?' 'bugünü iple çekmiştim ama şimdi zaman dursun istiyorum. ne zormuş bu ayrılık. kendimi hiç bu kadar berbat hissetmemiştim.' 'ama gitmeyi sen istedin.' 'bekli de böylesi daha iyi olacak. bilmiyorum.. zamanla göreceğim.' 'inşallah...' 'hadi üstüne bir şey al da beni taksi durağına kadar geçir.' birlikte dışarı çıktık. kimseler yoktu sokakta. yalnızca ikimiz... yürürken bana yaklaştı. boş olan elini omzuma attı. öylece yürüdük. ağlamak istedim. ama niçin bilmiyorum? şu anki mutluluğumda mı yoksa ayrılığımıza mı? bizimki iki arkadaşın vedasıydı. ama belki o da benim hissettiklerimi hissetmişti. taksi şöförüne bavulunu verdi. bana dönüp sessizce baktı. sadece gözlerime. ellerimi avuçlarına aldı. acaba yalvarsam vazgeçer miydi? 'gitme'dedim ama içimden. istedim haykırmayı, olmadı. yine sessiz, sarıldı... 'hoşçakal' dedi ve taksiye bindi. araba hareketlendi. arkasını dönüp el salladı. 'gitme' dedim. ama duymadı...gözden kayboldu... geldiğimiz yoldan geri döndüm. sessiz... kimseler yok sokakta... yanımda dolması gereken boşluk... yanlız...
Oturuyorum gözlerim kapalı, düşünüyorum bir hayal kuruyorum. Seninle bizim yaşadığımız evi düşünüyorum. Sabah, ben erkenden uyanıyorum. Hazırlanıp dışarı çıkacağım. Hazırlık yapmamız gerek akşama misafirlerimiz var. Önce güzel bir duş alıyorum, sonra giyiniyorum. Sen hala daha mışıl mışıl uyuyorsun. Seni uyandırmak istemiyorum. O kadar güzelsin ki bunu sana anlatamam. Dışarı çıkıyorum arabamızın anahtarları elimde, otoparka giriyorum ve yavaş vayaş arabanın yanına yanaşıp kapıyı açıyorum. Güzergah en yakın market... Gerekli alışverişi yapmam fazla sürmüyor. Geri dönüş yoluna giriyorum. Bir şey mi unuttum acaba... Yolun kenarında bir çiçekçi var. Arabayı sağa çekiyorum ve çiçekçiye girerek senin için sarı bir gül alıyorum. Sonra tekrar arabaya, geldiğim yoldan geri dönerek tekrar eve dönüyorum. Ve kapıdan içeri girerken “hayatııım” diye sesleniyorum sıcak ve marur bir sesle.. Fakat sen halen daha güzellik uykundan uyanmamışsın. Çiçeği yanıma alıyorum. Küçük bir not “ uyandırmaya kıyamadım “ Basşucuna bırakıyorum. Sana bağlılığın bir ifadesi... Mutfağa geçip kahvaltılık bir şeyler hazırlamaya koyuluyorum. “ Aşkım uyandığında her şey hazır olmalı “ diyorum kendi kendime.. Biraz domates, peynir, salam.. Kahvaltı sofrasının kalabalık olmasını istemiyorum.. Oranın kalabalığı biz olmalıyız.. Çay evet şimdi çay hazırlanıyor. Hmmm.. Bide rafadan yumurta.. Şimdi oldu... Soframız hazır.. Bu arada senin uyandığını farkedemiyorum. Oysa seni hissetmek isterdim.. Herşeyinle.. Sessizce ben hazırlık yaparken sen arkadan sarılıyorsun.. “ Canım benim, seni seviyorum.. “ diyorsun bana “ bende .. bende seni seviyorum...” Mutluyuz ikimizde, çünkü mutluluğumuza gölge düşürecek hiç bir şey yaşamadık, çünkü birbirimize sevgiyle bağlıyız, çünkü bizim tek güvencemiz yine ikimiziz.. Eeee ne de olsa bu dünya bizim kendi dünyamız, ve bunu biz kurduk. Kendimiz için, çoçuklarımız için.. Kimsenin mutluluğumuzu engellemesine izin veremeyiz. Birbirimize o kadar çok güveniyoruz ve o kadar çok bağlıyıyz ki nikah işlemlerini bile önemsemiyoruz. “Off allahım biz şimdi haftaya Cuma evleniyormuyuz” diyerek birbirimize gülüyoruz, sonrada “ ne gerek vardı ki biz böyle iyiydik” diyoruz. Birbirimize ve kendimize güveniyoruz... Şimdi iş vakti, seni yalnız bırakmak istemiyorum. Masayı toparlamak için birbirimize yardım ediyoruz. “Keşke bitmeseydi..” diyoruz birbirimize bakıp ama biz bunları sürekli yaşıyoruz. Ben çıkış kapısına doğru yavaşça yaklaşırken sen arkamdan geliyorsun. Elimi tutuyorsun sürekli beni bırakmak istemez gibi bir halin var. Biraz da yaramazsın tabi ama bu çekilir bi durum.. Bana skıca sarılıyorsun.. “- Akşama geç kalma.. - Peki canım.. - Biliyorsun misafirlerimiz var... - Hıhım biliyorum canım.. - Seni seviyorum canım.. - Bende ben de seni seviyorum.. - Gitmeni istemiyorum.. Ne zaman bitecek bu işler.. Ne zaman seninle....” Elimi yüzüne uzatıyorum ve işaret parmağımla dudağını engelliyorum.. “ -Şşş bana şimdi öyle bir hediye ver ki hayatımın bir anlamını olduğunu, gittiğim yerde başarılı olmak için bir sebebim olduğunu, ve kendime dikkat edip her zaman geri dönmem için mutlak bir sebep olduğunu bana unutturmasın.. - İşte hediyen canım..” Yoğun bir dudak temasından sonra dışarı çıkıyorum.. Dış kapıdan da çıktıktan sonra yavaşça geri dönüp pencereye bakıyorum.. Ordan masum bir ifade ile beni izliyorsun.. Öeylece duruyorum bana sanki bir daha geri dönmeyecekmişim gibi bakıyorsun.. “Üzgünüm canım ama bizim ve çocuklarımızn geleceği için gitmem gerek “ diyorum ve hızla yola koyuluyorum. Of Allah’ım yapılacak çok iş var.. Ama sen hep aklımdasın.. Dudağımda öyle bir iz bırakmışsın ki ne yapacağımı, nereye gideceğimi, kendime nasıl dikkat edeceğimi iyi biliyorum. İnsanlar sokaklarda, bir adam var koşuyor.. sanırım işine geç kalmış.. Bende geç kalmamalıyım. Şu gaza biraz daha bassam iyi olacak.. Bir an önce gidip işlerimi halletmeli ve sana geri dönmeliyim. Ne kadar güzel bir hayat.. Senin aklında ben, benim aklımda sen.. Evet bu hayatın güzelliğinin; senin için ben, benim için de sen olduğunu hatırlayarak hızımı biraz daha arttırıyorum........ ......Evet sonunda... Paydos.. Bu günkü iş bitti.. Ama önümde çok günler var.. Şimdi dönüş yolundayım.. Fakat o da ne ? Telefon çalıyor.. Sanırım geç kaldım.. “ - Efendim - Hayatım nerdesin? - Yoldayım canım geliyorum.. - Tamam canım, seni özledim ve misafirlerimiz de geldi.. - Anlaşıldı komutanım.. - Hmmm.. Bunun bir de cezası olacak tabi.. - Anlaşıldı komutanım.. - Seni bekliyoruz.. - Tamam canım geliyorum. “ Allahım nasıl geç kalırım.. bir an önce gitmeliyim.. Hızımı arttırıp vitesi yükseltiyorum.. Çalıştığım iş alanının sınırları içerisindeyim. Yol karanlık.. Ne bir sokak lambası ne karşıdan gelen ne de beni takip eden bir araç var.. Daha fazla geç kalmamalıyım.. Bir vites daha yukarı.. sanırım bu dört oldu.. Hmm dikkatli olmam gerek.. Sanırım bu yoldan bir tanker geçmiş.. Yolda boylu boyunca uzanan bir yağ şeridi var.. Arada bir şerit kesiliyor tekrar başlıyor......Aman Allah’ım.... .......O hiçbir şeyden habersizdi.. Bildiği tek şey aşkının yolda olduğu ve her an için kapıyı açabileceğiydi.. Misafirleri ile ilgilenmesi gerekiyordu.. Ablası gelmişti eşiyle birlikte... Tatlı bir muhabbetin ortasındaydılar.. Birden bir kapı sesi duyar gibi oldu.. Yerinden fırladı aşkım geldi diye.. Ama yok! gelen kimse yoktu.. Ablası sordu ne oldu diye.. “Hiiç sadece kapı açıldı sandım..” ama gelen yok!.. Üzgün bir tavırla tekrar kalktığı koltuğa geri döndü.. Önündeki sehpaya gözleri daldı.. Ve derin bir iç çekti.. “Off neden bu kadar geç kaldı?” İçinde nedenini anlamadığı bir endişe vardı.. Ablası “ - Neden bu kadar heyecanlısın bu akşam bakalım - Hiiç - Pek te hiç değilmiş gibi - Evet - Nedir? Bir müjdemi var yoksa - Nerden bildin ablacım? - Sadece tahmin ettim. Bende müjde vereceğim zaman böyle heyecanlanırım - Evet bir müjdem var. Yani aslında bunu ona dün akşam söyliyecektim ama Söyleyemedim bu müjdeli haberi sizinle beraber vermek istedim. Yani en azından söylerken güçlük çekmemek için - Nedir müjden? Bizi bekletmezsin herhalde gerçi ben tahmin eder gibi oldum ama sen yinede söyle - Evet su bence de söyle bende meraklandım iyice - Şeyy.. Bir çocuğumuz olacak - Ne kadar güzel ama bunu ona söylemek bu kadar zormuydu? - Heyecan ablacım heyecan Kısa bir sessizlik oldu ve gözleri yine önündeki sehpaya daldı.. Yine bir iç çekti ve kendi kendine - Yolunda gitmeyen bir şeyler var - Ne gibi? - Bilmiyorum.. İçimde henüz anlam veremediğim bir hüzün var - Sanki bir şeyler olacak gibi sanki.. sanki..... - Dert etme bu kadar Su bende bir erkeğim o da şimdi senin yanında olmak için can atıyordur.. Sabırsızlanıyordur.. Hatta her an için kapıdan girebilir.. Yine bir sessizlik gözleri yine sehpa da bir iç çekiş daha “ Ne oldu niçin hala gelmedi? “ Bir anda sehpa da odaklanarak göz bebekleri büyümeye başlar.. Ruhunun derinliklerinden gelen o acı kalbine tıpkı bir bıçak gibi saplanıverir.. Artık hüzünden eser yok.. Yüzü kasılmaya başlar.. Ellerini titreyerek göğsüne doğru götürür ve kendine tıpkı sevgilisine sarılıyormuşcasına sıkı sıkıya sarılmaya başlar ve kısık ve hızlı bir şekilde nefes almaya başlar.. Ablası ve eniştesi şaşkınlıktan dona kalmıştır.. Her şey bir anda olur.. Acı giderek artıyor.. Yüzündeki ve nefesindeki kasılma hat safhada, bu sırada ağızını sonuna kadar açıp başını yukarı kaldırıyor.. Çığlık atmak istiyor fakat sesi çıkmıyor.. Gözlerindeki buğulanma yaş damlalarına dönüştü bile yavaşça yanaklarında süzülüyor... Ablası büyük bir refleks ile yerinde fırlayıp omuzlarından tutuyor.. Ve geri dönüp eşine “ - Çabuk bir kolonya su falan bir şeyler getir.. - Allah’ım Su ne oluyor.. - Su yalvarırım cevap ver.. - Titremeye başladı çabuk oll - Su konuş beninle kendine gel ne olur.. Ve yavaş yavaş gözleri kapanmaya başlar.. Nefesindeki ve yüzündeki kasılma yavaşça yumuşar ve sanki son nefesini verircesine bir nefes bırakır dışarı doğru.. Yavaşça koltuğun üzerine yığılır.. “ İşte kolonya geldi.. “ Ablası ne olduğunu anlamadan ellerine bileklerine alnına kolonya sürmeye onu kendine getirmeye çabalar ama nafile “ Su “ der boğuk bir sesle gözlerini açmaz açamaz.. Sağ elini hem korkuyla hemde titreyerek boynuna uzatır.. “ Aman Allah’ımmm!!!! “ “ Suuu!!” diye bir çığlık atar.. “ Olamaz hayır bu olamazzz “ fakat oldu. O öldü.. Nasıl yada nerde öldüğünüz önemli değildir.. Önemli olan bir şey varsa o da öldükten sonra nereye gideceğinizdir.. Bu arada o! O bir daha o eve hiç gelemeyecek.. Ve belki de hatırlayacağı tek şey acı bir lastik sesi.. Hepsi bu kadar.. Birbirini delicesine seven iki insan artık asla ayrılmayacaklar.. Hep beraber, hep birlikte olacaklar.. Ve orda sevdiklerini sevenlerini bekleyecekler.. Onlar artık sonsuza dek beraberler ... Ve mezar taşlarında dünya yok olana dek “Öyle birini sev ki sen ölünce o yaşamasın ” Yazacak....
Sana nasıl anlatsam bilmiyorum. Ama bildiğim tek ama tek şey seni delicesine çok sevdiğim. Seninle öyle bütünleştim ki ayrılmak değil kopamıyorum senden. Ne seni bırakabiliyorum; ne de kendimi hiçe sayıyorum. Bunların ikisini de yapamıyorum. Çünkü artık düşünemiyorum. Kafama, benliğime o kadar yerleşmişsin ki; seni oradan çıkartmak olanaksız. Belki kendimi küçük düşürüyorum ama sevgide küçük düşme söz konusu olsa bile seve seve senin için her adımı atarım. Seni o kadar çok sevdim ki artık aşkım senden bile öte. Seni sevdiğimi dağlara, taşlara kısacası her yere; bütün kainata haykırmak istiyorum Seni Seviyorum!!
Bu kelime topluluklarını defalarca senin için ama yalnız senin için tekrarlayabilirim. Biliyor musun; seni sevdiğimden beri artık çevremdeki her şey gözüme daha güzel daha hoş ve de daha ümit verici gelmeye başladı çünkü onlar bana seni hatırlatıyor...
Dağlar gibi sende içimde çok büyük tutunulması zor bir yerdesin. Tepeler gibi sende içimde ulaşılması zorsun. Zirveye sadece bir kişi çıkar senin yaşamında; işte o da ben olmak istiyorum zirvede tek ben; BEN VE SEN...
Su gibi berraksın ama içimdekileri de alıp götürüyorsun,yol gibi senin de sonun yok; yani seni sevmenin sonu yok... Bu böyle nereye kadar sürer bilemem tabi. Bunu ben belirleyemem; ama şunu bil ki seninle ölüme bile varım..!
Sensiz geçen bir gün değil bir salise bile düşünemez oldum. Sen benim; benliğim, varlığım, hayatım, geleceğim, çılgınlığım, sevincim, mükemmelim, sevdiceğim kısacası her şeyim her şeyimsin...
Sensiz bir hayatın oksijensiz yaşamdan farkı yoktur. Aldığım nefes içtiğim su yürüdüğüm yol her şeyde sen ve senden izler var.
Seni seviyorum ,Seni seviyorum,Seni seviyorum,Seni seviyorum,Seni seviyorum...
Yeşili severim ama gözlerinin rengini sevdiğim kadar değil, güneşi severim ama gülüşünü sevdiğim kadar değil, ağlamayı severim ama gülmeyi sevdiğim kadar değil, insanları severim ama seni sevdiğim kadar değil.
Ne kadar tatlı bakıyorsun gözlerinin içine şeker mi sakladın.
Güneş mi doğdu yoksa sen mi gülümsedin?
Seni tanıdım ve tüm dualarım kabul oldu.
Yüzüne bakınca geleceği görüyorum.
Gözlerinin içine bakmak sevgi dolu bir aşk filmini seyretmek gibi.
Yaşamaksa seni sevmek ben hiç ölmeyeceğim.
Gözlerim seni göstermiyor diye gözlerime bakamıyorum.
Gözlerim güneşi görmedi senden sonra hasretin ateşi sönmedi senden sonra
Baksaydın görebilirdin, her şey gözlerimdeydi gözlerimde bir damla yaş vardı ağlayamadım; o bir damlada sen vardın anlayamadın…
Okyanuslarda büyüttüm sevgimi rüyalarımda hep sen vardın...
Yüreğin sıkışır, nefesin daralır, gözünden yağmur yaşlar boşalır; yanarsın sönmek bilmez, kovalarsın gitmek bilmez, bu aşka gücün yetmez sende ağlarsın…
İsyan eden kalbimi biraz olsun duy yeter; aşka susayan gönlümü seveceksen sev yeter...
Korkma sakın gecelerden yıldız gibi parlayacağım; uzaklarda yalnızım sanma nefes gibi içinde, gölgen gibi peşinde, kan gibi canındayım…
Bir çiçek olmak isterdim; dağlarda gezmek için, bir rüzgar olmak isterdim; mutluluklara esmek için, bir aşk olmak isterdim sadece senin olmak için…
Sen bazen dudağımdaki gülücük, bazen yüreğimdeki ateş bazen gözümden akan yaşsın ama her zaman küçük kalbimde en büyük parçamsın
Boşuna arama kendini gözlerimde… Çok uzun zamandır gözlerimde değil kalbimdesin.
Seni gittiğim her yere taşıyorum, sevgili! O yüzden yabancı gözlerde aramıyorum gözlerini.
İçim o kadar senle doldu ki… İnsanlar seni göz bebeklerimde görürler diye bakmaya korkar oldum.
Aynaya bakınca seni değil kocaman bir yürek ve o yürekte ondan da büyük bir sen gördüm.
Karşımda dur gözlerimi kapatıp seni seyretmek istiyorum.
Gözlerim seni göstermiyor diye gözlerime bakmıyorum.
Gözlerim sende kaldı bir daha istemeye utandım.
Görmedin mi? Karanlıkta sana göz kırptım.
Gözlerimle sana esir olacağıma ya seni gözlerimden silerim ya da seni kalbime nakşederim.
Öyle sarılmıştım ki sana aramızdan rüzgar geçmezdi.
Ruhun dudaklarını kullanıyorsa öpebilirsin. Yok eğer ruhun dudaklarından kopmuşsa yok hayır dur öpme.
Seni yeterince anlatmadılar diye gözlerime hesap sordum.
Gözlerim gözlerine vurgun olduğundan beri artık her şey anlamını yitirdi. Artık her şeye senin gözlerinden bakıyorum.
Sana öyle bir sevgim var ki, sana bu sevgiden zarar gelmesin diye bakmaktan korkuyorum.
Kim ağlasın gülüşlerine. Kim gülüp geçsin insanların çekilmez dert dediklerine
Göz yaşların neden düşer o gözlerinden bilmem ki? Yıldızlar yere düşmezdi benim bildiğim…
Dağ düştü üstümüze yıkılmadık ama; insan değdi tenimize acısı yıktı bizi.
Sensiz geçirdim tek bir an yokluğunda ki sevgine vurulan bir düğümdür.
Gözlerimde bir damla yaş olduğun gün, korkarım ki seni hiç bırakamayacağım.
Birlikteliğimiz ayrılığın zirvesinde devam etmeli.
İnsanlar seni tanımak istiyor, sen ise bana kendini tanıtıyorsun.
Ben bir insanı sevme cesaretini gösterdim. Sen ise bir insan olma cesaretini gösteremiyorsun.
Sen sende olmak istersin ama sende olan nerde olmak ister bilir misin? Sen seni bil. Sende olan varacağı yeri bilir.
Sen insanlar için var olmalısın. İnsanların senin için var olmasını istememelisin.
Dünyayı değiştirmeden evvel, dünyanın seni değiştiremeyeceği bir sağlamlığı elde etmeye çalış.
Gökler temizdir yerlerse çamur. Gökleri isteyen ışığı bulur. Yerde kalansa çamurda yürür.
Artık kimseler senin dünyana giremiyorsa sen herkesin dünyasına girmişsin demektir.
Böldün aydınlığımı, karanlığım sende kaldı.
Beni insanlarda arama, kendinde ara beni.
Sen hangi dünyanın insanısın. Gerçeklerin mi doğruların mı?
Yıllara bölüyorum geceleri bitmiyorlar. Ne diye sensiz böyle zor geçiyor zamanlar.......................................... .............................
İdam sehpasında bir mahkum yaşamayı ne kadar çok istiyorsa
Bende seni o kadar çok seviyorum..
Aşıma katmadım haram,güzel çirkin aramam
Yanlış yapanı tanımam...
Bu senin içinde geçerlidir gülüm.
Dedim ya gülüm ben bu alemde kral tanımam..!
Pardon! Acaba sizi sevebilir miyim?
Neden?
Neden olacak, korkuyorum!
Korkuyor musun?
Evet ya, korkuyorum.
Çünkü seni seversem hemen huyun suyun değişecek.
Sende sevdiğim şeyler farklılaşacak. Şımaracaksın.
Beğenmez olacaksın artık beni.
Çünkü ben artık muhtaç olmuş olacağım sana, senin gözünde. Çünkü bilinç altı atacaksın beni önceden programladığın bir yere. Sesine, görüntüne, ellerine, gülümseyişine hatta nefesine bile mahkum edilmiş olacağım...ve adına "Aşk" diyeceksin hemen, daha ben ne olduğumu bile bilemeden. Öyle değil mi? Bilmez misin? Muhtaç olmak acizliktir.
Simdi seni sevdiğim için cezalandıracaksın beni biliyorum!
Hor göreceksin. Bekleteceksin. Aramayacaksın.
Menfaatlerin ön plana çıkacak.
Şayet menfaatlerini de sevmezsem beni sileceksin.
Yalan mi? Sileceksin iste!
Sonra her gün benden azar azar uzaklaşacağını seyredip kahrolacağım.
Yahu ben bir seven'im. Yani seni sevgimle onurlandırmış bir insan.
Dünyayı ayakta tutacak insan kudretinin adidir Sevgi... Simdi ben sevdim diye, bu kudrete ve cesarete sahip oldum diye sen beni nasıl ve ne hakla cezalandırabilirsin? Aklim almıyor. Zeka seviyemde. İnsanlığımda. Yüreğimde.
SİZCEDE İNSANLAR DEĞİŞMİYORLARMI ÇOK SEVİLİNCE.....????
Ne kötü bir şeydir sevipte söyleyememek.Kanser gibi bir illettir, her geçen gün yüreğini biraz daha fazla kemirir.Yüreğinde bir ateş yanar,aklın hep ondadır,hiç bir şeye veremezsin kendini,hep onu düşünürsün,gece gözlerine uyku girmez.Onun hemen yanı başında olmana rağmen hasretlik çekersin.Ne kadar acı bir şeydir bu!.Onun yanında onsuz olmak.her gördüğünde elin ayağının bağları çözülür,kalbin bir anda hızlanır,sanki ölecek gibi olursun.Dilin tutulur,tek kelime laf edemezsin,daha doğrusu bir türlü cesaret edemezsin.O iki kelime; Seni Seviyorum" hep dilinin ucundadır ama bir türlü söyleyemezsin.Ama bedeli çok ağır olur.Belki bir ömür boyu o iki kelimeyi "Seni Seviyorum" söyleyemeyişin içinde bir yara olarak kalacak.Hergün kendi içinde muhakemesini yapacaksın."Acaba ona kendisini sevdiğimi söylesemiydim? diye hergün düşüneceksin bir ömür boyu.Hergün biraz daha büyür bu sevgi,yakar kül eder yüreğini.
Dünya'ya ikinci bir defa gelmeyeceğiz.Toprak olup gideceğiz,adımız bile anılmayacak.Kim sevdiğini söyleyemiyorsa gidip söylesin.Çünkü; geçen zamanı geri döndürmek mümkün değildir ve içinde bir ömür boyu taşıyarak bedelini ağır bir şekilde ödersin.
Ne zaman sevmiştim seni? Ne zaman sana “evet” demiştim? Ne zaman yüreğimin en güzel yerindeydin? Ne zaman elini tuttum? Ne zaman sarıldım sıkıca? Ne zaman öpücükler kondurdum yanaklarına? Söylesene ne kadar zaman oldu senden ayrılalı?
İlk aşkımdın. Ne kadar kısa sürse de seninle olan birlikteliğim; sen benim ilk sevdiğim, sen benim ilk aşkım, sen benim ilk elini tuttuğum. Bütün ilkleri yaşatansın sen. Ama hiç istemediğim bir ilki de yaşadım sende. “Ayrılığın acısını” tattım. Bu kadar çok severken seni ayrılık yüreğimi darmadağın etti bir anda. İçimde kapanmayacak yaralar açtı. Unutmak zor oldu. Senden kalan fotoğrafları, hediyelerini, güllerini atmak zor oldu. Ama yüreğimde kalıcı olmasını istediğim prenstin benim için.
Ama olmadı. Senin yüreğin beni yaşatamadı içinde. Yanımda kalacağını zannettim. Elimi tutup bırakmayacağını zannetmiştim. Ölene kadar yanımda olacağını zannettim hep ben. Ne kadar yanlış tanımışım seni! Benden ayrılma sebebinin nedenini öğrenememiştim senden; oysa erkekçe gelip yanıma “Ben başkasını seviyorum bu yüzden ayrılmak istiyorum” deseydin keşke. Ellerden duymak çok zoruma gitti. Onu duyduğum anda döneceğine dair umutlarımı tamamıyla kaybettim. Unutmaya çalıştım. İçimde gezen senin sevgini nefret ederek bitirmek istedim. Başardım mı bilmiyorum?
Benim yüreğime aşk konuk oldu bu kış. İlişki mi senle bitirdikten sonra aşk konuk oldu tekrar yüreğime. Ama sana duyduğum o derin sevgiyi veremiyorum. Gerçi karşılığını da alamıyorum. Senden oluşan boşluğu dolduramıyorum onun sevgisi ile.
Aylar sonra seni tamamen sildim gönlümden. Başkasına gönlümü açmıştım. 2 sene sonra gördüm seni. Bilemezsin nasıl içim acıdı. Derinlerde bir şeyler koptu içimden. Evlenmiştin. Eşin vardı yanında. Seni gördüğümde titredim; heyecandan mı? Bana vermediğin sevgiyi o kıza verdiğin için mi anlayamadım? Göz göze gelmemek için elimden geleni yaptım. Yine yüreğime hüzünler misafir oldu. Eski günler gözümün önüne geldi. Elini tuttuğum, sarıldığım ve yanaklarından öptüğüm o mutlu günler gözümün önünden bir film şeridi gibi geçti.
Gözlerimin içinin güldüğü, aşkı yüreğimin derinlerinde hissettiğim o pembe renkli günler. O günleri yaşadığıma mutluyum, ama sevdiğin kişiyi başkasının kollarında görmek o kadar acı bir şey ki. Bana bakan gözlerinle şimdi başkasına bakıyorsun. Beni saran kolların başkasını sarıyorsun, bana söylediğin sevgi sözcüklerini başkasına söylüyorsun, yüreğinde bana karşı beslediğin o derin sevgiyi ona veriyorsun. Bu kadar kötü hissetmemiştim kendimi uzun zamandır. Ama dün seni orda başkası ile görünce tüylerim ürperdi, az da olsa gözlerim doldu.
05.Eylül.2004 te aynı mekânda beni sarıyordu kolların dans ederken ama şimdi… Aynı mekân da iki defa dans ettiğim sevgilim, o günlerde ki o gözlerimin içinin gülmesi, şimdi yerini hüzne bıraktı Niye bu kadar acı hissettim, çünkü şu anda yaşadığım ilişkide sevgiyi derinlerde hissedemediğim için. O sevgiyi bana veremediği için. O aşkta ilk yaşadığım aşkta film durdu. Sevgiyi bütün coşkusu ile yaşadım. Ama şimdi yaşadığım sevgi, diğerine göre sevgi değil aşkta değil. Yine yüreğim çok seviyor ama yine bu sefer de karşılığını göremiyor.
Aşk sen bana iyi gelmiyorsun. Yüreğime acılarını bırakıp gidiyorsun, mutluluğu da ekiyorsun ama bir denizköpüğü gibi sular alıp götürüyor mutluluğumu da. Ama her şeye rağmen hayatta olmak, nefes almak acılara rağmen yaşamak güzel. Olsun bu yürek unutur gidenleri, bıraktıkları aşkını acılarını.
Gün gelir yüreğimize sevgiyi misafir getirmez, inanıyorum ki sevgi geldiği zaman yüreğimde kalıcı olacak. Acılara katlanan yüreğim bir gün mutluluğu da bulacak. Çok seven bir yürek çıkacak elbette karşımıza. Bu defa yüreğim gülecek taa derinlerde…
Biliyorum, bugün üç beş cümle kandırmayacak seni. Yazıyorum kara kalem mi, yoksa çalakalem mi? bilmiyorum. Yazıyorum içimden geldiği gibi.
Sana şimdi borçluyum çünkü sen "Geleceğimsin", dolu dolu yaşamaya ve borcumu ödemeye çalışıyorum. Bunu yaparken gözlerim yaşardığı ve umudumun tükendiği anlar olmuyor değil, oluyor pek tabiî; ama her günün sabahında biraz daha yaklaşıyorum sana.
İki;
Bugün okuduğum kitabın sayfalarında şu söze rastladım: "En değerli şeyler bile göstereni olmazsa, değersizdirler. "Bunu düşündüm, daha doğrusu seni bana kim gösterdi diye düşündüm. Mutluluğun ve kenarı katlanmış tebessümlerin geldi aklıma. Seni ne zaman görsem - ki bu aralar hiç olmuyor bu - yüzüme en sevimli en gerçek tebessüm çizilirdi. Konuşmaya başlardın ben ezilirdim. Ezilirdim çünkü bir "Şimdi" asla yetişemezdi sana ve sen ezip geçmeliydin beni. Sana yakışanda bu.
Üç;
Seni ağlarken gördüm. Etrafında üç beş kişi vardı. Sen ağlıyordun onlar da, boş ver git sinlerle, takma kafana değmezlerle, hepsi biteceklerle seni avutuyorlardı; daha doğrusu avuttuklarını sanıyorlardı. O an utandım kendimden çünkü ben de aynı boş sözlerle avutabilirdim seni; bu kadar yabancıydık birbirimize. Seni üzen sıkıntıya sokan o ağlama sesinle dolu anları düşündüğümde küfrediyorum kendime; ama o etrafındaki üç beş kişiden daha iyi bir şey yapıyorum senin için ve senden habersiz. Tatlı bir dille yalvarıyorum Tanrıya, seni hiç üzmesin diye. Şimdi nasılsın bilmiyorum. Ama ben sana yetişemediğim için hep mutlu düşledim seni...
{Veda}
{Aşkımın Tarifi}
sevgiliye (okuyun derim )
Normal
