// Sustu Mantık...Duygular Cellat... //

[qizemCe]

Zaman geçiyor...

Oturduğum yerden kalkmayışımın üzerinden de çokça zamanlar geçti.

Ömrümün hangi anında takılı kaldığımdan dahi bihaber zamanlardayım.


Suskunluğuma neyin ses olabileceği konusunda da herhangi bir fikrim yok.

Kendine bile yabancılaşmaya başlamış bir kitleyim. "Kitle(!)" Evet, evet, ötesi yok. Ruhumun şimdilerde soluğu kesik.


Mantık...

Şurada bir köşede olacaktı. Zamansız lazım olur diye hep saklarım bir köşede. Bu yüzden belki beni kırdıklarında gözümden yaş akmıyor. Bu yüzden belki duygusuzlaşıyorum yitiklerimde bile.


Konuşmak ist[em]iyorum...


Başımda yedi baharın sarhoşluğunda kelebekler, kanat çırpıyor. Başım dönüyor bu yaşama hevesinden benim.

Bir yerlerde incinmişlik var sanki de, zanlı kim? Buralarda düşleri kanlı birini gördünüz mü?

Kırık'ım.

Bir cellat bana yakınlardan el sallıyor!

Ama...

Dur daha, çok işimiz var[dı].
alıntı

[sea star]

çok güzel bir şiirdi

[apobey_7]

evet güzeldii... teşk.

[LastDesiqner]

emeğinize sağlık güzeldi....

[No_Name]

ANLADIM

Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını, kendimi bulduğumda
anladım.
Herkesin
mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi
yolumu çizdiğimde anladım..
Bir tek
yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak, dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..
Yüreğinde
aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,
Aşk
peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..
Acı
doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç
ağlamadığını anladım..
Ağlayanı
güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı
kahkahaya çevirdiğinde anladım..
Bir
insanı herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdiği
acıtabilirmiş,
Çok
acıttığında anladım..
Fakat,
hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım..
Yalan
söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet,
Yüreğini
elime koyduğunda anladım..
''Sana
ihtiyacım var, gel ! '' diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana
''git'' dediğimde anladım..
Biri sana
''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş sevmek,
Git
dediklerinde gittiğimde anladım..
Sana sevgim şımarık bir çocukmuş, her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp
bana sımsıkı sarıldığında anladım..
Özür dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak istemekmiş pişman olmak,
Gerçekten
pişman olduğumda anladım..
Ve gurur,
kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş,
Sevgi
dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğimde
sevgi bulduğumda anladım..
Ölürcesine isteyen, beklemez, sadece umut edermiş bir gün
affedilmeyi,
Beni
affetmeni ölürcesine istediğimde anladım..
Sevgi
emekmiş,
Emek ise
vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş