dokunmalarını özledim
 

dokunmanı o kadar özledim ki
gözlerime bakıncaki ışıltını
parlardı gözlerin
sevgin yansırdı
şimdi nefretin kızgınlıığn var

nedensiz aniden gelen dokunuşlarını özledim
öpmelerini özledim
ne zamandır yoksun dokunmuyorsun
yanımdasın uzaksın

sensizliğe gem vurdum
dönmeni beklemek yapabidiğim tek şey
aniden sarılmaların yetecekken
saçımı okşamaların yetecekken

sen yoksun gittin
bitirdin kendi içinde beni
bense daha bi sevdim
sen giderken

sen çabuk unutacakken
ben ölüme kadar seni taşıcak haldeyim
sensizliğin evresinde senle bir olan bir ruh yarattım
sensizlikte senle oldum

teşekkür ederim yazılarımı okuyup yorum yapttığın çin :) anlamı büyük :) sağol :)