İradem; özerk iradem, seninle çerçeveli ve seninle sıvalı...
Aklım; kaygan ve sıçramalı aklım, seninle sabit...
Ruhum; vücudumla şekilli, görünmez göksel sen...
Vücudum; biraz yorgun ve motoru sen olan kılıfım...
Ellerim; itaatkâr ve yardımsever güçsüz kerpetenlerim, tek dostu parmak uçların...
Anlarım; geçmiş ve geleceğe bağımlı, hep seni bağıran zaman dilimi...
Beynim; işleyişini tam tekmil bilmediğim,hücre korumalı senin evin...
Bacaklarım; seyyarlığımın garantisi, sana doğru esas hareketi...
Gözlerim; uzak için işlevsiz, ağlayan bebekleri sen...
Kulaklarım; sevginin devamlı kabul yeri, sesine bilerek vurgun...
Günüm; ivmesi hergün çaktırmadan artan, sana doğan gecem...
Gecem; olmasından genelde sakındığım, içinde zerre gündüz olmayan yokluğun...
Evim; benliklerimizin ve dilimizin rahatlığı, seninliliğimin örtüsü...
Düşüncem; her yere vizesi olan ve sensiz akamayan çevik askerim...
Bilgim; hiç doymamacasına, rahatsızlık vermeyen açlığım ve sana açılan kapının adı...
Gürültüm; beynimdeki isyanın hortlaması, sessizliğimin cilası, sensizliğim...
Yalnızlığım; kendime yetemediğim durumdaki uğultunun sesi, varlığında yokluğun...
Sonum; iki sonsuzluğum arasındaki mesafe, seninle tekrar başlangıcım...
Duam; art niyet illetinden tamamen sıyrılmam, vicdanımı seninle yıkamam, salt düşünceli sevgim..
Yazmam; tekrar okuma isteğimi güdülemesi, kendimin kanıtı ve senin kanıtın...
Sevgim; yaşamın son halkasına tutunuşum, karşılığını fazlasıyla bekleyişim,
bencilliğimin ve bonkörlüğümün kördüğümü, seni bekleyişim, seni sevişim...
Evren Özen
__________________
Gitti..
|